تاریکی را تجربه می‌کنیم برای پی‌بردن به روشنایی

هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. در این وادی من فهمیدم که باید بدانم هیچ موجودی بیهوده خلق نشده، پس هر کدام از موجوداتی که خلق شده برای کاری، یا برای یک رسالتی، خلق شده، این پیام این آموزش را می‌دهد که من متمرکز شوم روی خودم، بدانم که از کجا آمدم به کجا می‌روم، آمدنم بهر چه بوده و برای چه خلق شدم؟

من قبل از آمدن به کنگره چون آگاهی و شناختی به خودم نداشتم، ارزش خودم را نمی‌دانستم، همیشه غرق مشکلات و تاریکی همراه با درد بودم، به خدا گله و شکایت می‌کردم، از پدر و مادرم که چرا من را به دنیا آوردند؟ چرا باید سختی و درد و رنج را تحمل می‌کردم؟ خلاصه همیشه با چراها زندگی می‌کردم، همیشه به پوچی فکر می‌کردم، بدون هدف و بدون انگیزه، همیشه حالم بد بود، بدون انرژی، نه جایگاه خودم را می‌دانستم، نه سهم و نقش خودم در زندگی، خلاصه هر جوری بود زندگی را گذراندیم.

تا روزی که من به کنگره دعوت شدم، با کوله باری پر از درد و رنج، غم و غصه، ناامیدی و ترس، وقتی مکان مقدس کنگره و اعضای آن را دیدم خیلی به زندگی امیدوار شدم، خدا را شاکرم که من را به کنگره دعوت کرد، با آموزش جهان‌بینی، در وادی اول آموختم که من ناآگاه بودم، تفکر درست نداشتم، نتیجه همان درد و رنج و غم و غصه بود.

وادی اول من را با صورت‌مسئله زندگی آشنا کرد، من باید واقع‌بینانه به زندگی نگاه کنم که کجای زندگی قرار دارم؟ چه نقشی را باید ایفا کنم؟ چون من قبلاً قادر به حل مشکلات زندگی نبودم، الان به لطف خدا و به کمک راهنمای خودم تا حدودی متوجه شدم که خداوند من را بی‌جهت و بیهوده خلق نکرده، من یک رسالتی دارم که باید آن را پیدا کنم.

من با آموزش کنگره ۶۰ و حرکت به سمت ارزش‌ها، می‌توانم از تاریکی‌ها، درد و رنج و غم و غصه نجات پیدا کنم، حس خیلی خوبی دارم، از خداوند قوت می‌خواهم برای ادامه زندگی، چون پاک‌ترین انسان‌ها نزدیک‌ترین افراد به خداوند هستند، خیلی خوشحالم برای آمدنم به کنگره که با آموزش‌ها می‌توانم به مسئله‌های زندگی‌ام که همراه با درد و ناراحتی بود خاتمه بدهم و درون خودم را به شهری آباد تبدیل کنم.

در مسیر صراط مستقیم قرار بگیرم تا راه‌گم‌کرده خودم را پیدا کنم، با تفکر درست و تلاش و کوشش خودم و باقوت گرفتن از نیروی الهی، ما از تاریکی ذره‌ذره به سمت روشنایی حرکت می‌کنیم، چون انسان تاریکی را تجربه می‌کند برای پی‌بردن به روشنایی. ما در جهان هستی تنها و بدون حمایت نیستیم، یک نیروی عظیم، یا همان خداوند به ما یاری می‌رساند، به‌شرط اینکه ما از ضد ارزش‌ها دوری کنیم، راه درست و ارزشی را انتخاب کنیم. پس بهتر است که مسیر صراط مستقیم را قبول کنیم با عشق، با تفکر درست، به فلسفه وجودی خودمان پی ببریم، به خودمان ارزش و احترام بگذاریم، بدانیم که ما به جهت بیهودگی به این حیات قدم نگذاشتیم.

فلسفه وجودی من خیلی عظیم است، من امیدوارم که پایان شب سیاه، سفید است، از خداوند می‌خواهم کمکم کند تا با آموزش‌های کنگره ۶۰ فرمان‌بردار لایقی باشم، آموزش بگیرم، هم به دیگران کمک کنم وهم خودم در آسایش و آرامش حیات خودم را ادامه بدهم تا بتوانم رسالتم را پیدا کرده به عمل سالم برسانم.

نویسنده: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر گوهر رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر آمنه مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آبیک