راهنما چراغ راه زندگی مرا روشن کرد

جلسه چهارم از دوره هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگرۀ 60؛ نمایندگی زال پارس؛ با استادی راهنمای محترم مسافر رضا و نگهبانی مسافر علیرضا و دبیری مسافر عباس با دستور جلسه «هفته راهنما» پنجشنبه 13 اردیبهشت ماه 1403 راس ساعت 16:00  آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان رضا هستم یک مسافر

خداوند بزرگ را شاکرم که بار دیگر در این جایگاه حضور دارم و می‌توانم خدمت کنم و آموزش بگیرم. از نگهبان جلسه و گروه مرزبانی و ایجنت محترم سپاسگزارم و در ابتدا لازم می‌دانم از تمام عزیزان به خاطر شرکت در جشن باشکوه هفتۀ راهنما تشکّر و قدردانی نمایم.

خیلی خوشحالم که آگاهی ، خرد جمعی و تلاش راهنمایان عزیز در این نمایندگی به نتیجه رسیده است! امر قدردانی و سپاسگزاری وقتی معنا و مفهوم پیدا می‌کند که رهجو آموزش آن را دریافت نموده باشد و جشنی چنین باشکوه نتیجه همین انتقال آگاهی و آموزش است، که در این نمایندگی به‌درستی به منصۀ ظهور رسیده است .

ساختار کنگره بسان درختی است که همۀ ما باواسطه و یا حتی مستقیم شاگرد استادمان جناب مهندس دژاکام هستیم که البته مایۀ مباهات و افتخار برای هرکدام از ماست، چراکه سرچشمۀ اصلی احیای وجودی ما به ایشان بازمی‌گردد.از سوی دیگر استاد امین که من به‌شخصه ارادت خاصی به ایشان دارم و بسیاری از گره‌های زندگی‌ام با آموزش‌های ایشان بازشده است ،صحبت نغزی در مورد راهنما دارند. ایشان معتقد است: روح تحت امر مربی است. این‌که روح چه‌کاری انجام می‌دهد؟باید گفت:الهام و القای دانش از روح است.بر این اساس همه‌چیز در اختیار مربّی و ربّ زمینی است. به‌قول‌معروف و عامیانه، ریش و قیچی دست مربّی می‌باشد.

ما برای جلو رفتن و حرکت در مسیر موفقیِت به مربّی و استاد نیازمندیم تا با چراغی که در دست دارد راه را به ما نشان دهد. روح راهنمای عزیزم جناب بوستانی شاد باشد که او چراغ راه زندگی مرا روشن کرد. البته من مدیون ایشان و تمام اساتید کنگره و در رأس جناب مهندس و استاد امین، و درنهایت سیستم کنگره 60 که باعث انتقال این آموزش‌ها و آگاهی‌ها به همه ماست، می‌باشم.
استاد امین برای من مسافر (رضا)، جستجوگر است. من هنوز خود را در آن حد نمی‌بینم، تازه کلی کنکاش و بررسی می‌کنم تا بتوانم برداشت خود از سخنان و آموزش‌های ایشان و سایر اساتید را بیان کنم، اما استاد امین یک محقق و جستجوگری است که برداشت و آگاهی خودشان را بیان می‌کنند.

ما نیاز به آموزش داریم و به‌قول‌معروف اگر در مسیر رکاب نزنیم سقوط خواهیم کرد! نیروهای منفی همیشه همراه ماست و اگر این جستجو و مطالعه نباشد، سقوط هرکدام از ما محتمل است. در باب این امر نقل است که علامۀ طباطبایی در آخرین لحظات زندگیشان در جواب خواسته یکی از مریدانش که خواسته بود، نصیحتی بکنند، فرموده بودند؛ مراقبه؛ مراقبه و مراقبه.
البته من تخصصی ندارم، اما در کتاب آسمانی ما و در آیۀ 104 سورۀ آل‌عمران، که من نقل به مضمون می‌کنم، می‌فرماید: در مسیر آگاهی و بیداری، گروهی انتخاب می‌شوند که عمدتاً سه ویژگی دارند، اوّل آن‌که دعوت به خیر می‌کنند و دوّم فرمان به نیکی می‌دهند و درنهایت افراد را از بدی‌ها منع می‌کنند.

راهنماها نیز در کنگره 60 با دعوت رهجو به صبر و توصیه به عمل در مسیر ارزش‌ها و رفاقت باقدرت مطلق و هم‌چنین امر به نیکی که همان امربه‌معروف است؛ سعی در انتقال آموزش‌ها و آگاهی‌ها می‌کنند. البته بدیهی است، که امربه‌معروف و نهی از منکر مصداق بارزش در اعمال و رفتار ماست. تنها امر آموزش  گفتن» نیست بلکه رفتار و اعمال من راهنما و یا من سفر دوّمی الگوی آموزش عملی سایر رهجویان می‌باشد؛ و درنهایت این‌که برای منع بدی لااقل من قضاوتی نکنم و یا درصدد تأیید ضد ارزشی‌های دیگران نباشم تا به‌تدریج مسیر ارزش‌ها را با سهولت بیشتری طی نمایم.

از این‌که به صحبت‌های من گوش کردید از همۀ شما سپاسگزارم.

تقدیر از پرداختی های گلریزان 1402:

باتشکر از مرزبان کشیک مسافر علی و لژیون خدمتگزار لژیون سوم
راهنمای محترم مسافر رضا

گروه سایت نمایندگی زال پارس
مرزبان خبری: مسافرقاسم
تایپ ویراستاری: مسافرمحسن لژیون یکم
عکس وتنظیم خبر: مسافرجوادلژیون ششم