بین خدمت و خیانت دقیقا یک مو فاصله است

به نام قدرت مطلق الله

به مناسبت هفته راهنما گفتگویی کوتاه ترتیب دادیم با راهنمایان زحمت کش نمایندگی شفا که شما را به خواندن بخش سوم آن دعوت می کنیم.

راهنمای لژیون 3 مسافر جلیل

_ بفرمایید چه چیزی باعث شد که شما بخواهید راهنما شوید و حستان را درباره‌ی راهنما بودن بیان کنید.

من تصمیم گرفته بودم که آزمون کمک راهنمایی یا راهنمایی را شرکت کنم و برایش مطالعه کردم و خواندم. این‌که جایگاه راهنما شدن در کنگره را خدا نصیبم کرد برایش تصمیم بسیار قطعی نداشتم اما لطف خدا شامل حالم شد و الان در خدمت شما هستم. راهنما شدن در کنگره مثل خواسته‌ی درمانی می‌ماند؛ ما وقتی وارد کنگره می‌شویم، خواسته‌ی درمان داریم و کسی که این خواسته را دارد دنبال کسی می‌گردد که به تحقق آن خواسته کمک کند و هر خواسته‌ای در ذهن انسان، اگر برایش تلاش کند به آن می‌رسد. من در این پنج سال و حتی در سفر اولم سعی کردم با خدمت کردن در کنگره وظیفه‌ام را به بهترین نحو انجام دهم؛ حالا البته کوتاهی‌هایی هم داشته‌ام.

_ فرق بین راهنما و رهجو چیست؟

در مرحله‌ی اول این دو هیچ فرقی ندارند؛ چون همان‌طور که یک رهجو وظیفه دارد سی‌دی‌اش را بنویسد، نظم و ترتیب داشته باشد و یک راهنما دارد برای راهنما هم همین‌طور است؛ او هم باید نظم و ترتیب را رعایت کند و... و همچنین بالادستی هم دارد که راهنمای او محسوب می‌شود که مانند همه‌ی رهجوها باید از او تقدیر و تشکر کند. فرق راهنما و رهجو فقط در این است که راهنما شاید از فیلترهای بیشتری رد شده باشد که رهجو درحال رد شدن است و اوهم از این گذرگاه‌ها عبور خواهد کرد.

_ نظرتان درمورد خدمت و خیانت چیست؟

بین خدمت و خیانت دقیقا یک مو فاصله است. ما در کنگره آموختیم که عمل سالن با عمل به ظاهر سالم باهم متفاوت هستند؛ عمل سالم در کنگره چیزی است که قوانین و حرمت‌ها به ما اجازه داده است ولی عمل به ظاهر سالم شاید این است که من با فکر و نظر خودم بخواهم حرکتی بزنم که شاید یقیناً درست نباشد. دقیقا همان لحظه‌ای که من در هر جایگاهی هرچه باشد با خودم فکر می‌کنم  این فکر من بهتر است و همان‌جا خیانت اتفاق می‌افتد و قطعاً هیچ‌کس نیامده که خدمت بکنه تا به خیانت ختم شود. خیانت همان‌جایی که است که من با خودم فکر می‌کنم بهتر از دیگران هستم و خیانت زمانی اتفاق می‌افتد که شما دارید خدمت می‌کنید. اگر این را بدانم که من این‌جا آمده‌‌ام تا حرمت‌ها را نگه دارم و قوانین را رعایت کنم هیچ اتفاقی به عنوان خیانت رخ نخواهد داد‌.

راهنمای لژیون 7 مسافر هاشم

_ با تبریک جشن هفته راهنما به شما،  به عنوان اولین سوال ، بفرمایید که نقش راهنما مهمتر است یا روش درمانی ؟
 ممنون از شما ، من هم تبریک می گم این هفته را به تمام راهنمایان در کل نمایندگی ها و سپاسگزار جناب مهندس هستم از طراحی این سیستم زیبا و دقیق، روش درمان و داروی درمان اعتیاد، یک متد و روش است که کاشف آن جناب مهندس اند و کشف آن تحولی عظیم در جهان رقم زده است و هنوز برکات آن در درمان انواع بیماری های صعب‌العلاج در بزرگترین دانشگاه های جهان در حال بررسی و انجام است، ولی همان طور که قرآن کلام خداست و روش و متدزندگی است و بسیار ارزشمند است این نقش پررنگ پیامبر و وصی اوست که اجرای این قوانین را رقم می زند پس مقام معلم برتر از نقش کتاب و روش آن است. هر کسی نمی تواند بار این مسئولیت را بر دوش کشد مگر فرد کارآزموده و رها ، من نقش راهنمایان و پیامبرسانان روش دی اس تی ، شربت اوتی ، سیستم ایکس را بالاتر می دانم. از طرف دیگر ، اگر جدول و متد دی اس تی و شربت اوتی را در خارج از سیستم کنگره و بدون راهنما به افراد بدهیم نتیجه ای که فرد در کنار انتخاب راهنما بدست می آورد را نخواهیم داشت.

_  لطفا بفرمایید ، اگر راهنما به جای دریافت شال ، سر دوشی یا بازوبند و یا کلاه و یا هر نشانی غیر از شال دریافت می کرد ، شما کدام گزینه را می پسندید ؟
قطعا همان شال را بهترین و کاملترین می دانستم چرا که کاملا وظیفه کار در لژیون با دریافت شال بر شانه های راهنما احساس می شود و گردن او در گرو پیمانش تا پایان خدمتش خواهد بود
ولی کلاه ، بازوبند و یا سردوشی و یا هر علامت دیگری ، معنای سروری و آقایی را تداعی می کند که مد نظر کنگره چنین نیست.

_ اگر راهنمایی بجز آقا داریوش را انتخاب کرده بودید اینک آیا به این جایگاه می رسیدید ؟
 عشق بی منت راهنما و تعهد او و علمش برای رهجو چنان در دل رهجو می نشیند که هیچ رهجویی فکر اینکه با راهنمای دیگری می توانست به رهایی و حال خوش برسد در ذهنش نمی گنجد راهنما، نقش پدری دارد و مهر مادری ، و اینکه چطور ممکن است فرد دیگری چنین مشخصاتی داشته باشد بسیار سخت است. ولی واقعیت این است که راهنما و راهنمایان ، رسولان و پیام رسانان توانمند این کنگره اند و شک نکنید که رهجو اگر گوش بفرمان باشد با هر پیغمبری می تواند رستگار شود.

راهنمای لژیون 14  مسافر مجتبی

_بزگترترین موهبتی که جایگاه راهنمایی برایتان به ارمغان آورده چیست؟

جایگاه راهنمایی سنگ محکی است برای سنجش صبر استقامت و برای من این جایگاه تصویری از درون خودم را نمایان کرد در نهایت راهنمای هیچکس جز نفس خودت نیستی و این روبرو شدن با واقعییت درون خودت باعث می شود حرکت کنی و برای تبدیل شدن به یک ورژن بهتر از خودت تلاش کنی و کم کم شعاع این تغییر و تحول را می شود در لژیون، خانواده و جامعه مشاهده کرد.

_ زیباترین تعریفی که از جایگاه راهنمایی در کنگره 60 می توان ارائه نمود چیست؟
راهنما یعنی شمعی که می سوزد تا به دیگران نور و روشنایی ببخشد، یک راهنما در خلال تمام مشکلات زندگی خود به جرات می توانم لذتی که از رساندن یک رهجو به رهایی و آگاهی می برد از هیچ چیز دیگری نمی برد. راهنما باید از ابزار محبت مادرانه و تعصب پدرانه درست استفاده کند تا راه هم برای خودش هم رهجو نمایان شود.

 _ با توجه به اینکه جایگاه راهنما خط مقدم خدمت در کنگره است وظایف رهجو در قبال حفظ حرمت و شان راهنما چگونه است؟
راهنما بر اساس پیمان و بواسطه عشقی که دریافت کرده در این جایگاه به صورت بلاعوض اقدام به خدمت می کند و هرروز در این خط مقدم مشغول هدایت و انتقال آگاهی به رهجو ست اما مهمترین رکن فرمانبرداری و رعایت ادب و کاربردی کردن آموزشها توسط رهجو ست، رعایت مقام استاد و شاگرد و حفظ فاصله در آموزش تاثیر بسزایی دارد.

راهنمای لژیون 19 مسافر مصطفی

_ تعریف شما از «راهنمای کنگره ۶۰» چیست؟

راهنما در کنگره ۶۰ کسی است که یک مسیر را در درمان تجربه کرده است و به آن مسیر درمانی اشراف کامل پیدا کرده است و تصمیم گرفته است با آموزش ها و چیزهایی که در کنگره یاد گرفته،  انسان های دردمند و گرفتار به اعتیاد را هدایت کند تا آنها هم طعم رهایی را بچشند، البته نه به این معنا که بخواهد آنها را به اجبار با خود همراه کند و بکشاند بلکه راهنما وظیفه اش نسبت به رهجو نشان دادن و چگونه حرکت کردن درست در مسیر درمان است ، خب تفاوت یک راهنما در کنگره ۶۰ با یک معلم در این است که او هر آنچه امروز آموزش می دهد را تجربه کرده است و در حقیقت به حق القین رسیده است، خب اساس کار کنگره بر مبنای عشق ، ایمان و عشق است که به نظر من ایمان می شود رهایی برای یک راهنما ، عقل می شود علم و در نهایت عشق هم که خود عشق است در ادامه همین یک مثلث دیگری برای راهنما تشکیل میشود بنام رهایی ، علم ، عشق که عشق هر دو مثلث مشترک است و بدون تردید این مسیر را فقط با عشق و محبت می شود طی کرد.

_ از دیدگاه شخصی شما یک رهجوی خوب در کنگره ۶۰ چه ویژگی های دارد؟

در واقع روی کاغذ یک رهجوی خوب ، رهجویی است که داروی خودش را به اندازه و راس ساعت مصرف کند، شبها به موقع بخوابد و سی دی های خودش را بنویسد و در کل پسر خوبی باشد.
ولی به نظر من به غیر رعایت و عمل به این نکات مهم  در ادامه باید به این مسئله پی ببرد که کنگره یک مکان نیست بلکه کنگره یک اندیشه است و باید آن اندیشه را درک کرد، این اندیشه یعنی رسیدن به هنر خوب زندگی کردن ، به نظرم این اندیشه و هنر در کنگره ۶۰ هر روز در حال شکل گرفتن و کامل تر شدن است ، یک زمانی تنها درمان مواد بود اما در ادامه درمان سیگار اضافه شد و بعدتر تغذیه سالم و هر روز درحال پیش رفتن و کامل تر شدن است. چون همه ی ما در کنگره حکم یک رهجو را داریم باید به مقوله ی درست زندگی کردن و در واقع هنر زندگی کردن پی ببریم.

_ به نظر شما مرز بین تنبیه و تشویق چیست؟

ما ابتدا باید بدانیم که تنبیه و تشویق برای چه موردی قرار است به کار گرفته شود ، چون از طرف راهنما هم تشویق لازم است و هم تنبیه ، هم چگونگی تنبیه کردن مهم است و هم چگونگی تشویق کردن. اساسا تنبیه در کنگره به این معناست که اگر کسی بعد از شروع سفر ، هنوز در مسیر درمان قرار نگرفته است یا از آن مسیر فاصله گرفته است باید مورد تنبیه قرار بگیرد تا به خودش بیاید و تلنگری باشد  تا به مسیر اصلی برگردد، و بر عکس اگر رهجویی مسیر را به درستی در حال طی کردن است ، مورد تشویق مناسب و به اندازه قرار می گیرد که در مسیر بماند و با انگیزه بهتری ثابت قدم شود، اگر ما بدانیم که این تشویق ها و تنبیه ها به چه دلیلی می باشد بی شک مرز بین آن را هم درک خواهیم کرد . به نظر من مرز بین تشویق و تنبیه فیزیکی نیست بلکه حسی می باشد ، شاید شما به عنوان راهنما تشخیص دهید که در یک عمل مشترک از سوی دو رهجو ، یکی را تنبیه کنید و دیگری را تشویق ، در نهایت مرز بین این دو را حس راهنما تعیین می کند.

ممنون از راهنمایان گرامی که در این گفتگو شرکت کردند.

مرزبان خبری: مسافر رحیم

مصاحبه: مسافر سعید ل 12، کسری ل 4، مهدی ل 14

تنظیم و ارسال: مسافر محمدرضا ل 7