سلاح محبت، عقل و ایمان

بنام خالق زیبایی‌ها
ابتدا هفته راهنما را خدمت استاد راهنمای کنگره ۶۰ جناب مهندس حسین دژاکام و تمامی راهنمایان کنگره ۶۰ تبریک عرض می‌کنم.

راهنما در کنگره ۶۰ به شخصی اطلاق می‌گردد که سابقه اعتیاد داشته، رها شده و با تلاش، کوشش و امید به افراد در حال مصرف، کمک می‌نماید تا از مسیر صعب‌العبور تاریکی‌ها عبور کنند و به رهایی برسند. در جامعه دو گروه اند، که در مورد اعتیاد صاحب‌نظر هستند و به انسان‌هایی که مصرف مواد دارند، کمک می‌کنند تا از این دام نجات یابند. یک گروه؛ پزشکان و متخصصین و گروه دیگر افرادی هستند که در این زمینه تجربه دارند و به رهایی رسیده‌اند. راهنمایان کنگره ۶۰ از جمله گروه دوم هستند و همان‌طور که در کتاب ۱۴ مقاله آمده است، این افراد خود اعتیاد، خود مواد مخدر و خود بیمار هستند که هم درد هستند و هم درمان. اعتیاد را با تمام پوست و گوشت و استخوان خود درک کرده‌اند و به قول استاد امین؛ درد شکافندهٔ فهم انسان است و برای رهاشدن افراد از دام اعتیاد تلاش می‌کنند. از سلاح محبت، عقل و ایمان استفاده می‌کنند.

در لژیون پزشکان  دکتر مهران که یکی از متخصصین درمان اعتیاد هستند و با کنگره همکاری دارند مهر تأییدی بر این حقیقت زدند و فرمودند: به‌هرحال همهٔ شما دوستان کلینیک دارید و در کلینیک کار کرده‌اید وقتی در همان لحظهٔ اول که مراجعه‌کننده داخل اتاق مشاوره شما می‌شود و با شما شروع به صحبت می‌کند، می‌بینید که چقدر آن دیوار بی‌اعتمادی بلند است و چقدر ارتباط برقرارکردن سخت و دشوار، اما کاری که کنگره انجام داده، با افرادی که از جنس خود همین دوستان بودند این مشکل را به‌راحتی حل کرده‌ است. کسانی که این بار را به دوش کشیده‌اند، کسانی که این رنج و درد را در تمام این سال‌ها  کشیده‌اند و می‌دانند که وقتی می‌گویند خماری، معنی آن یعنی چه؟ درحالی‌که وقتی‌ که ما راجع به این مسائل صحبت می‌کنیم، هیچ درک درستی از آن نداریم، وقتی‌که راجع به مشکلاتش و ارتباطشان با خانواده می‌گویند، خودشان با تک‌تک سلول‌های وجودشان این مسائل را لمس کرده‌اند و به نظر شخص بنده یکی از قسمت‌های خیلی مهم در کنگره ۶۰ که توانسته است هشتاد درصد این بار را به دوش بکشد، بحث راهنمایی است که در کنگره وجود دارد.

اما می‌پردازیم به مسئلهٔ راهنمایی در کنگره ۶۰؛ راهنما شدن در کنگره ۶۰ به‌راحتی اتفاق نمی‌افتد و شخص پس از گذراندن سفر اول و نوشتن چهل سی دی و ورود به سفر دوم با خواندن منابع کنگره ۶۰ که شامل کتاب‌ها و جزوات و سی‌دی‌ها می‌شود، در آزمون شرکت می‌کند و بعد از کسب نمره قبولی و تأیید ایجنت و راهنما و مرزبان‌ها از او مصاحبه گرفته می‌شود و با بستن پیمان، شال راهنمایی به او داده می‌شود که در سال جدید فیلترهای جدید دیگری از جمله نداشتن اضافه‌وزن هم به این موارد اضافه گردیده است.

چه چیزی باعث می‌شود که شخصی در کنگره ۶۰ بعد از رهاشدن به این فکر بیفتد که باید به افراد دیگری که از اعتیاد رنج می‌برند کمک کند و نسبت به آنها بی‌تفاوت نباشد؟ دلیلش می‌تواند آموزش‌ها و عشقی باشد که در او به وجود آمده است و زمانی که در مسیر آموزش درست قرار می‌گیرد متوجه می‌شود که تکامل در جمع صورت می‌گیرد و با راهنمایی و آموزش افراد، خودش نیز آموزش می‌گیرد و گره‌های وجودی‌اش باز می‌شود. رهجو حکم آیینه را برای راهنما دارد و هر خلق و خویی که در رهجو وجود دارد راهنما ابتدا آن را در وجود خود می‌یابد و اصلاح می‌کند. راهنما معلم نیست و کارش به‌مراتب از یک معلم سخت‌تر است. یک معلم صفحه سفیدی در اختیارش است و هر طور بخواهد در آن نقاشی می‌کشد و به آن شکل می‌دهد؛ ولی راهنما باید ابتدا آن نوشته‌ها و تصورات غلط را به‌سختی از ذهن رهجو پاک کند و سپس به او کمک کند تا تصویر جدیدی خلق کند. راهنما در کنگره ۶۰ نقش درمانگر را ندارد و از نامش مشخص است، راهنما راه را برای رهجو نمایان می‌کند و کسی که باید راه را طی کند خود فرد است. راهنمایی شغل نیست؛ چون شغل یعنی: در برابر کاری که انجام می‌دهی مزدی دریافت کنی، راهنمایی عشق بلاعوض است، دقیقاً مثل طبیعت و کائنات که بی‌منت عشق می‌ورزند، و همه را سیراب می‌کنند.

لژیون مکانی است که در اختیار راهنما قرار دارد تا رهجویانش را پرورش دهد و نهالی که در ابتدا سست و بی‌جان بوده را به درختی تنومند تبدیل کند. زمانی راهنما به خودش افتخار می‌کند که رهجو به درخت قطوری تبدیل شده و دیگران می‌توانند از سایه و میوه او استفاده کنند.

در کنگره ۶۰؛ راهنما از هیچ‌کس توقعی ندارد و خدمتی را که انجام می‌دهد، از قبل حساب شده می‌داند و معتقد است روزی اشخاصی بودند که به او کمک کردند تا به‌ حال خوش‌ برسد و امروز او به افراد دیگر کمک می‌کند و این حرکت دایره‌وار می‌چرخد و شعاع اضافه می‌کند. ولی برای آموزش بیشتر و فراگرفتن قدردانی هر ساله چهار جشن در کنگره برپا می‌شود که جشن راهنما از این قاعده مستثنی نیست. افراد به‌پاس قدردانی و سپاس از خداوند و هستی از راهنمای خود تقدیر به عمل می‌آورند و به وی یادآور می‌شوند که محبت‌های شما فراموش نشدنی است و این کار با دادن پاکت و نوشتن دلنوشته ای زیبا صورت می‌گیرد.

نوشته فوق نگاهی هر چند کوچک به بخشی از فعالیت‌های این سیستم حساب شده و منظم است و حال خوش راهنمایان کنگره ۶۰ و افرادی که در این سیستم فعالیت دارند گواه این امر است و به گفتهٔ دیده‌بان روابط بین‌الملل کنگره ۶۰ آقای پرفسور ویلیام وایت: چنین گروه پیش‌گام، متشکل از رهجویان بهبودیافته با این سطح از آمادگی و به این وسعت، می‌تواند دنیا را تغییر دهد. خدمات بدون چشمداشت مالی، از ارکان حمایتی کنگره ۶۰ به شمار می‌آیند.

منابع: کتاب ۱۴ وادی، کتاب ۱۴ مقاله، سخنان دیده‌بان آقای ویلیام وایت و سخنان دکتر مهران

نویسنده: راهنما همسفر ترانه (لژیون چهاردهم)
ویرایش و ارسال: همسفر پریسا، راهنما همسفر سحر (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی البرز (کرج)