اعتیاد اشتباه عمدی بود که همچون طوفان زندگی ما را ویران کرد

«به نام قدرت مطلق، الله»
دل نوشته مسافر هادی از لژیون دهم راهنمای محترم مسافر فرزاد از نمایندگی فردوسی مشهد
در باب دستورجلسه(هفته راهنما )

همه ما انسان‌ها در زندگی دچار اشتباهاتی می‌شویم که گاه سهواً و گاه عمداً رخ می‌دهند و پیامد آن‌ها را در زندگی خود می‌بینیم. این پیامدها گاهی به شکل نسیمی ملایم و گاهی به شکل طوفانی سهمگین و ترسناک می‌آیند و ما را به گوشه پرتی از زندگی هدایت می‌کنند که در بعضی مواقع هیچ جای برگشتی ندارد و الباقی عمر خود را باید افسوس آن را بخوریم. وقتی طوفان شروع می‌شود دیگر اصلاً مهم نیست که تا به کجا فرار کنی. وقتی طوفان تمام شد حتی یادت نمی‌آید که چگونه از آن گذشتی و چگونه جان به در بردی حتی مطمئن نیستی که طوفان تمام‌شده یا نه اما یک‌چیز است که مسلماً رخ می‌دهد و آن این است که وقتی از طوفان بیرون آمدی دیگر همان آدمی نیستی که قدم به درون آن گذاشتی. آری ممکن است ما از طوفان بگذریم و یا این احتمال وجود دارد که این طوفان هرگز تمام نشود یا ما توان گذشتن از آن را نداشته باشیم و یا حتی اینکه اگر سالم از آن بیرون بیاییم آیا قادر به ادامه زندگی هستیم یا خیر.

همان اعتیاد اشتباه عمدی بود که همچون طوفان زندگی ما را ویران کرد و ما را به گوشه پرت زندگی هدایت کرد. حال آیا ممکن است که ما بدون راهنما و یا ناخدای راه‌بلد از این طوفان بگذریم و به‌سلامت به مسیر خود برگردیم؟ هرگز نمی‌توان استثنائات را منکر شد اما اغلب ما به یک راهنمای راه‌بلد نیاز داریم که همچون پدری دلسوز گاهی با تشویق و گاه با تنبیه راه درست زندگی کردن را به ما نشان بدهد و گاهی رهجویی که عبرت‌پذیر نیست را در دست زمانه رها کند تا جبر زمانه او را تنبیه کند و راه درست که بازگشت به آغوش پرمهر پدر است به او نشان دهد. راه درست ممکن است ازنظر انسان‌ها متفاوت باشد اما نهایتاً همگی به یک‌منزل خواهد رسید و در مورد ما آن منزل پاکی است. همه ما بایستی بدانیم که هیچ انسانی در قبال دیگری مسئولیتی ندارد. پس اگر شخصی به ما راه را نشان می‌دهد فقط از سر مهر و لطف اوست. به امید پایداری و پایندگی همه راهنمایان کنگره 60...

ویرایش و ارسال خبر:مسافر علی از لژیون یکم