از روی شتاب‌زدگی یا هیجان قول ندهیم

خداوندی که ما را آفریده است از وجود خودش خصلت‌ها و صفت‎‌های خوبی را به ما عطا کرده است. یکی از زیباترین و بهترین صفات انسانی وفای به عهد است. وفای به عهد یعنی اگر به کسی قولی می‌دهیم و یا کسی را برای انجام کمک یا کاری امیدوار می‌کنیم و قول یاری می‌دهیم، روی حرفمان بمانیم؛ این روی قول و قرار ماندن را وفای به عهد می‌گویند.

در دنیای پر از فراموشی و بی‌وفایی، وفای به عهد نغمه‌ای دلنشین و روح‌نواز است؛ نغمه‌ای که از اعماق وجود انسان سرچشمه می‌گیرد و نشان از تعهد و پایبندی او به قول و قرارهایش دارد. وفای به عهد، گوهر ارزشمندی است که انسان را در مسیر زندگی یاری می‌کند و اعتماد و احترام دیگران را به ارمغان می‌آورد. وفای به عهد، نشانه صداقت و راستی انسان است. انسان با وفا به قول و قرارهایش عمل می‌کند و هرگز دروغ نمی‌گوید. او با صداقت و راستی خود، اعتماد دیگران را جلب می‌کند و به عنوان فردی قابل اعتماد شناخته می‌شود.

وفای به عهد، نشانه‌ تعهد و پایبندی انسان به مسئولیت‌هایش است. انسان با وفا به وظایف خود عمل می‌کند و در انجام کارهایش کوتاهی نمی‌کند. او با تعهد و پایبندی خود به دیگران نشان می‌دهد که می‌توان روی او حساب کرد.
وفای به عهد، رمز موفقیت در زندگی است. انسان با وفا با عمل به قول و قرارهایش در کار و زندگی خود پیشرفت می‌کند. او با جلب اعتماد و احترام دیگران، فرصت‌های جدیدی برای خود ایجاد می‌کند و به اهدافش می‌رسد.

وقتی می‌خواهیم به شخصی قول دهیم اول تفکر می‌کنیم و توانایی و شرایط خودمان را می‌سنجیم و بعد صحبت می‌کنیم. وقتی یاد بگیریم به اندازه تواناییمان قول بدهیم و از روی شتاب‌زدگی یا هیجان به کسی قول ندهیم کم‌کم در بین دوستان و خانواده اعتبار پیدا می‌کنیم و دیگران ما را به چشم یک شخص قابل اعتماد نگاه می‌کنند که می‌شود روی قول و حرفش حساب کرد.

وفای به عهد نه تنها به ما کمک می‌کند تا روابط بهتری داشته باشیم، بلکه به ما اعتماد به نفس و شخصیتی محکم می‌‌دهد و به جامعه‌مان کمک می‌کند تا محیطی امن و پر از اعتماد بسازد و یکی از ارزش‌‌های مهم اخلاقی است که به‌معنای پایبندی و رعایت تعهدات و قول‌‌هایی است که به دیگران داده‌‌ایم و باعث می‌‌شود روابط ما با دیگران مستحکم‌‌تر شود و از بروز مشکلات و سوء تفاهم‌‌ها جلوگیری شود. وفای به عهد یکی از مهم‌ترین صفاتی است که هر انسان باید آن را در خود پرورش دهد. یعنی به قول خود عمل کردن و آنچه را که به دیگری وعده داده‌ایم ، انجام دادن و نشانه‌ صداقت و درستکاری انسان است.

حضرت علی(ع) در فرمان خود به مالک‌اشتر میفرماید: «در میان واجبات الهی هیچ موضوعی همانند وفای به عهد در میان مردم جهان با وجود تمام اختلافاتی که دارند، مورد اتفاق نیست. به‌همین‌جهت بت‌پرستان زمان جاهلیت نیز پیمان‌ها را در میان خود محترم می‌شمردند؛ زیرا عواقب دردناک پیمان‌شکنی را دریافته بودند.»
(نهج البلاغه، نامه‌ها/ نامه 53)

وفای به عهد در تمام زمینه‌‌های زندگی دارای اهمیت است؛ در زندگی خانوادگی باعث می‌‌شود خانواده‌‌ای صمیمی و مستحکم داشته باشیم و در زندگی اجتماعی باعث می‌شود در جامعه‌‌ای سالم و با نظم زندگی کنیم. مسئله وفای به عهد از مسائل مهم و اساسی به شمار می‌رود که در دین مقدس اسلام مورد کمال عنایت قرار گرفته است؛ زیرا اگر بنا باشد به این مسئله اساسی توجه نشود زندگی مردم متلاشی خواهد شد و در اثر بی‌نظمی و هرج و مرج، مردم از یکدیگر سلب اعتماد خواهند کرد و در نتیجه زیربنای روابط اجتماعی سست می‌شود. از این رو اسلام آنقدر به وفای به عهد اهمیت می‌دهد که حتی در مورد دشمن و کسی که از نظر عقیده و مسلک و هدف با انسان توافق ندارد، وفای به عهد و پیمان را لازم می‌شمرد.

رسول خدا (ص) با مردی قرار گذاشت که در کنار صخره معینی در انتظار بماند تا وی برگردد. حرارت شدید آفتاب باعث رنج آن حضرت در کنار آن صخره شده بود. یاران ایشان گفتند: «چه اتفاقی می‌افتد اگر به سایه بروید؟» پیامبر خدا (ص) فرمود: «میعادگاه ما در همین مکان است. من در اینجا منتظر خواهم ماند و اگر نیامد خلف وعده از او سر زده است.»

نویسنده: دنور همسفر فاطمه و مسافر ویلیام
ویراستار و رابط خبری: دنور همسفر لیلا (لژیون دوم)
ارسال: راهنما همسفر زهرا (ق)، عضو لژیون سردار
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان