English Version
English

مهم‌ترین صفت انسان خلق‌وخوی اوست

مهم‌ترین صفت انسان خلق‌وخوی اوست

سلام دوستان حدیثه هستم یک همسفر:
در سی دی اشراق، آقای مهندس راجع به این صحبت می‌کنند که حوضی که لجن یا آب بسیار تیره و کثیف داشته باشد با حوض بسیار تمیزی که از چشمه‌ای روان سیراب می‌شود، تفاوت بسیاری دارد؛ این دقیقاً تمثیل ما انسان‌ها است. مثال دیگر این که چشم به جز خودش می‌تواند همه چیز را بیند؛ چشم تمام بدی‌های اطرافش را می‌بیند، اما بدی‌های خودش را نمی‌بیند. مهم‌ترین صفت یک انسان خلق‌وخوی اوست. انسانی که خلق‌وخوی خوبی دارد با همۀ انسان‌ها برخورد ملایم دارد و همۀ انسان‌ها را واقعاً دوست دارد؛ تا زمانی که انسان‌ها را دوست نداشته باشد، خلق‌وخوی خوبی نخواهد داشت. برای اینکه انسان‌ها را دوست داشته باشد، باید فهم، شعور و آگاهی او بالا رفته باشد تا بدانیم که اگر انسانی اشتباهی را مرتکب شد، این جزئی از طبیعت اوست و اگر اشتباه نکند، به تکامل نمی‌رسد.
اشراق جهانی متفاوت از جهان ماست؛ در واقع جهان نور است، ما می‌توانیم با اجرای فرامین الهی حوض خودمان را از ناخالصی‌ها پاک کنیم و از جهان ظلمت به جهان نور برویم. برای اینکه از چیزی که می‌کاریم بهترین محصول را برداشت کنیم، بایستی در صراط مستقیم و مسیر ارزش‌ها باشیم. تعیین مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم برعهدۀ خداوند است و اوست که مسیر را مشخص می‌کند. کسانی که در کنگرۀ ۶۰ درحال‌خدمت هستند و از مال و زمان خود می‌گذرند تا به همنوع خودشان کمک کنند، سیستم کائنات را درک کرده‌اند که چطور عمل می‌کند. تا زمانی که از خود نگذری به خودت نخواهی رسید. خوب می‌دانید که صفات انسان پس از مرگ با او باقی می‌ماند؛ اگر صفات پسندیده‌ای در خود ایجاد کرده باشیم، پاداش دریافت می‌کنیم، چه در این جهان و چه در جهان‌های دیگر؛ بنابراین می‌توان گفت انسان هرچه بکارد، همان را برداشت می‌کند. جهان ما دارای دو قطب مثبت و منفی است. هر چیزی بر مبنای ضد خودش تعریف می‌شود، مانند تاریکی در برابر نور و راستی در برابر دروغ تا انسان به‌وسیلهٔ آن آزموده شود.
غم بزرگ می‌تواند انسان را به درجۀ پایین زندگی و نابودی بکشاند، مانند کسی که عزیزی را از دست می‌دهد و همیشه در حال عزاداری هست تا در آخر خودش را نابود می‌کند. غم می‌تواند انسان را به مقام خاص الهی سوق بدهد. انسان باید این مسئله را برای خودش توجیه کند که درست است عزیزی را ازدست‌داده‌ام، اما باید به زندگی خود ادامه دهم. در آخر اینکه قدر زمان را بدانیم، زیرا زمان بسیار کوتاه و گذراست و باید از آن حداکثر استفاده را ببریم و داده‌ها و نداده‌های خداوند را شکر کنیم.

تایپ: همسفر حدیثه، راهنما همسفر آذر (لژیون سوم)
تهیه، تنظیم و ویرایش: همسفر فرشته، راهنما همسفر اعظم (لژیون یازدهم)
ارسال: همسفر مطهره، راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .