این وادی امید است

سیزدهمین جلسه از دوره پانزدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی کاشمر به استادی راهنما مسافر وحید، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه «وادی دوم و تاثیر آن روی من» روز پنجشنبه 6 اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان وحید هستم یک مسافر.
از نگهبان جلسه مجید آقا سپاسگزارم که مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار نمودند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. خیلی خوشحالم که امروز در جمع مسافران و همسفران شعبه کاشمرهستم.
قدردان باشید زیرا اشخاصی بودند که در آفتاب داغ تابستان داخل پارک ایستادگی کردند و این شرایط را برای شما فراهم نمودند. به همه شما تبریک می گویم که چنین شعبه فعالی دارید.
در رابطه با دستور جلسه (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خودمان به هیچ فکر کنیم) بهتر است بگویم که این وادی امید است.
می گوید که اگر ناامیدی در تو شکل گرفته باید طبق وادی اول تفکر کنی و ببینی در کجا قرار داری و آیا در جایگاهی که قرار گرفتی شایستگی آن را داری یا نه؟
قطعا هر شخصی در هر جایگاهی که قرار دارد عین عدالت است.
اگر در سفراول قرار دارید، انضباطی هستید، راهنما هستید یا مرزبان، هر کجا که هستید شک نکنید که عدالت اجرا شده است و شایستگی تو از این جایگاه خیلی بالاتر است.
وادی دوم می گوید که نسبت به تلاشی که انجام داده ای جایگاهی را به دست آورده ای.
برای مثال یک سفراولی تا به پله یک گرم 30 روز نرسد شایستگی قطع مصرف را ندارد زیرا سیستم بیوشیمی او درست نمی شود.
در این وادی می گوید: خوشحالیم که به جنگ نرم خود ادامه می دهیم. سفر اولی هستی و در ادامه در سفر دوم خدمتگزار می شوی، در هر کجا باشی این جنگ نرم ادامه دارد و نیروهای منفی می خواهند این شایستگی را از تو بگیرند.
اگر با تفکر صحیح و آموزش های کنگره پیش بروی، جایگاهی را که در آن قرار داری می توانی تغییر بدهی و به سمت بالاتر حرکت نمایی.
در ادامه آیا می توانیم قدرت های زیادی که درون ما نهفته است کشف و استخراج کنیم؟ بله؛ شرط آن دوری از ضد ارزش هاست.
دارو را سر موقع مصرف نمایی، صبر کنی و ساعت انتظار که ساعت طلایی  به حساب می آید را تحمل کنی و تاوان خوش گذرانی ها را بدهی، آن وقت است که سیستم بیوشیمی به راه می افتد و حال تو روز به روز بهتر می شود و به مرور زمان شایستگی پله بعدی و رسیدن به رهایی را به دست می آوری.
در این سیستم راهنما به شما خدمات می دهد و اگر کسی قدردان راهنمای خود نباشید شایستگی داشتن آن راهنما را ندارد.

زمانی که راهنما به درجه راهنمایی می رسد و پیمان می بندد تکلیف خودش را مشخص نموده که خدمتگزار باشد نه سرور و آقا، اما رهجو هم باید تکلیفش را با خودش مشخص نماید زیرا راهنما برای رساندن رهجو به رهایی و حال خوب تلاش می کند آیا رهجو قدردان این زحمات هست یا نه؟
کل هستی با حساب و کتاب بنا شده است یعنی این که اگر خدمتی برای تو انجام شد در مقابل تو هم وظیفه ای داری که باید انجام دهی و آن، قدردانی و سپاسگزاری است.
من به عنوان یک رهجو وظیفه دارم که به صورت عملی از راهنمای خودم تشکر کنم.
بعضی از مسافران بعد از رهایی حتی برای انجام فالوآپ هم نمی روند، رها شده و حال خوبی دارند و خواب او تنظیم شده، قدرت جسمانی او خوب شده و می گوید وقت ندارم.
درمان بیماری اعتیاد که در دنیا لاعلاج است در کنگره 60 به راحتی انجام می شود و اگر این شخص فراموش کار و ناسپاس برگشت نکند من به کل هستی شک می کنم.
سیستم کائنات و هستی هیچ وقت اشتباه نمی کند و بر مبنای عمل شخص پاسخ می دهد.
من همیشه از شعبه کاشمربه نیکی یاد می کنم زیرا بسیار پر انرژی هستند و سطح انرژی در شعبه ها بستگی به نفراتی دارد که خدمتگزار هستند و خروجی شعبه هم بستگی به آموزش و جهان بینی مسافران دارد.
هفته راهنما را خدمت همه راهنمایان زحمتکش تبریک می گویم و از همه کسانی که دوست دارند خدمتگزار باشند می خواهم که در آزمون راهنمایی پیش رو شرکت نمایند چرا که زندگی شما را تحت تاثیر قرار می دهد.
من همیشه با خودم می گفتم که اگرفرصتی پیش بیاید سفر خارجی می روم ولی وقتی خدمتگزار شدم حتی سفر داخلی هم نرفتم و اینقدر که خدمت در کنگره به من خوش می گذرد و لذت می برم حاضر نیستم هیچ جایی بروم و آرزو می کنم که همه شما این حس و حال را تجربه نمایید.
امیدوارم که آموزش و دانایی را کسب کنید که خدمتگزار خوبی باشید فرقی نمی کند که در کدام قسمت کنگره خدمت کنید و مطمئن باشید که خدمت کردن به انسان ها بدون توقع کار هر کسی نیست.
در پایان از همه شما تشکر می کنم که سکوت کردید و به صحبت های من توجه نمودید.
عکاس: مسافر حسن لژیون ششم راهنما مسافر میثم
تایپ و ویراستار: مسافرحمید لژیون چهارم راهنما مسافر مجید
ارسال خبر: مسافر محمد لژیون سوم راهنما مسافر حمید
مرزبان کشیک: مسافر رضا