رشد حس بخشندگی با معاشرت با افراد بخشنده

جلسه سوم از دوره سوم لژیون سردار ویژه همسفران آقا کنگره ۶۰، شعبه شیخ‌بهایی با دستور جلسه "قول و قرار، وفای به عهد" با استادی‌ همسفر مهدی، نگهبانی همسفر حسین و دبیری همسفر علیرضا شنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد؛
آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است آنچه ما را کنار هم این‌جا جمع کرده است تنها پیوند محبت است و من عاشق محبتی هستم که آقای مهندس به من آموزش داد و آموزه‌های ما را قوی‌تر کرد .
دستورجلسه امروز وفای به عهد می‌باشد و از این نام همه چیز مشخص و معلوم می‌شود، یعنی این‌که ما هر زمان جایی تعهدی می‌دهیم باید به آن تعهد پایبند باشیم بایستی سعی کنیم که آن تعهد را عملیاتی نماییم.
هیجانی عمل نکنیم و در جشن گلریزان یک مبلغی را اعلام نمائیم و بعد از مدتی نسبت به آن بی‌تفاوت شویم، وفای به عهد این است که اگر انسان از قبل فکر آن مسئله کرده باشد قطعاً می‌تواند به عهدی که بسته است وفادار بماند.
روزی که وارد کنگره شدیم اینقدر حال ما آشفته بود که نمی‌دانستیم چه کاری انجام دهیم، اما پس از مدتی متوجه این شدم که اینجا داستان خود را دارد و باید آموزش‌ها را به‌آرامی فراگیریم و من بسیار خوشحالم که با کنگره آشنا شدم و این آموزش‌ها را فراگرفتم. این صندلی که امروز بر روی نشسته‌ایم بسیار با ارزش است و باید قدر آن را بدانم.
موضوع دیگری که هست این است که آموزش‌هایی که امروز می‌گیریم هزینه‌ای بسیار ناچیز دارد که بعد از گذشت چند ماه متوجه می‌شویم که این آموزش‌ها چه ارزشی برای ما دارد.
در کنگره لژیون سردار بسیار حائزاهمیت است و پایه و اساس کنگره 60 و همچنین باعث حرکت و برنامه‌ریزی می‌باشد و من بسیار خوشحالم که در این لژیون در حال خدمت هستم، من بخشندگی را همیشه داشتم، اما در این لژیون بخشندگی لذت بسیار زیادی دارد، در سال گذشته نیز موفق به دریافت نشان دنور شدم و این مایه خوشحالی من می‌باشد، همیشه به شال پهلوانی فکر می‌کنم و ان‌شاءالله بتوانم روزی به این جایگاه برسم.
یک روز در لژیون سردار شعبه سلمان فارسی حضور داشتم که بر حسب اتفاق دیده‌بان محترم لژیون سردار آقای زرکش در کنار بنده نشستند و از ایشان انرژی گرفتم. زمانی وارد لژیون سردار می‌شویم و صحبت‌های دوستان را می‌شنوم، بسیار لذت می‌برم.
در یکی از همین صحبت‌ها گفته شد که فردی در لواسان تهران قطعه زمین بسیار با ارزشی را به کنگره اهدا کرده است و آن‌جا از خودم خجالت کشیدم و متوجه شدم که برای کنگره هیچ کاری نکردم. زمانی انسان با افراد بخشنده معاشرت می‌نماید، احساس بخشندگی در انسان رشد می‌کند. به خانواده خود نیز وصیت کردم که بخشی از اموالم را به کنگره اهدا نمایند. بسیار سپاسگزارم که به صحبت‌های من گوش کردید.