آقای امین در روز شنبه ۲۸ بهمن ماه ۱۴۰۲ در سی‌دی «شناور» فرمودند: باید خوشحالی باشد که ما جشن بگیریم، اگر نه جشن‌ها در تقویم یک‌سری تاریخ هستند و هیچ مفهوم دیگری پشت سرش نیست و جوامعی خوشبخت هستند که دنبال بهانه می‌گردند برای اینکه شادی کنند و جوامعی اندوهگین هستند که دنبال بهانه هستند، سوگواری کنند و این خوشحالی و شادی‌ها در جمع می‌تواند اتفاق بیفتد و بدون جمع امکان شادی میسر نیست و بودن تک‌تک انسان‌ها مهم است، مثل چاه نفتی یا معدنی در انسان است که در وجود انسان است، این چطور می‌تواند بیرون بیاید؟ نفتی که در اعماق زمین است، باید یک مسیری پیدا کند، لوله‌کشی باید شود تا بیرون بیاید و به دست بقیه برسد و این انسان‌های دیگر هستند که نقش آن چاه را بازی می‌کنند که می‌توانند یک چیزی را از درون انسان بیرون بیاورند، پس بودن ما در کنار یکدیگر، اتفاق بزرگی است.
هر وقت ما در کنار همدیگر جمع می‌شویم، این یک ارزش زیادی دارد و می‌تواند در جهت منفی باشد یا در جهت ساختن باشد و در کنگره چه چیزی این را تعیین می‌کند که در جهت ساختن باشد؟ کسی‌که کتاب «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» را بردارد و به تنهایی بخواند آیا به درمان می‌رسد!؟ ممکن است برسد، ولی کار سختی است و اگر شرایط مناسب نباشد، مثلاً در قطب جنوب باشد؛ ولی وقتی ما در لژیون هستیم چه نقشی در حس و حال ما دارد؟ چه اتفاقی می‌افتد؟ معجزه همان‌جا است که تکامل در جمع صورت می‌گیرد؛ مثل بچه گاومیشی است که در یک گله است و برای جلوگیری از حمله کروکودیل‌ها آن را درون خودشان می‌برند و از آن محافظت می‌کنند تا رشد کند و یک روزی شاید رهبر سردسته گله‌ای شود که در آن به دنیا آمده است؛ ولی اگر قوی‌ترین عضو گاومیش‌ها بخواهد به تنهایی از این طرف آفریقا به آن طرف آفریقا برود به نظر شما چه می‌شود؟ صددرصد از بین می‌رود.
استاد امین در سی‌دی شناور، خود را مثال زدند و گفتند: در مواقعی که باید در کنگره حضور پیدا می‌کردند یا در جهت آمادگی در امتحانات دانشگاه خود و در میان دوستان خود درس می‌خواندند در تنهایی به مطالعه مشغول بودند و در تنهایی به حال خوب نمی‌رسیدند یا در امتحان نمرات بالا دریافت نمی‌کردند، ولی هنگامی که در کنگره یا در دانشگاه حضور پیدا می‌کردند، هم حالشان خوب می‌شد و هم در امتحانات نمرات خوبی می‌گرفتند، چون نیاز او پیش آنها بود و نیاز آنها پیش او بود؛ پس بایستی مکان مناسب را پیدا کنیم و دقت کنیم که کجا هستیم و باید آنجایی باشیم که حالمان خوب می‌شود.
علاوه بر اهمیت جمع و حضور در آن باید بدانیم در جمع چگونه و به چه صورتی باشیم، اگر برای آموزش و شاگردی وارد مکانی می‌شویم، نباید از جایگاه بالا و تکبر به دیگران نگاه کنیم تا بتوانیم از آموزش‌های اساتید بهره‌مند شویم.
شرط حرکت و سیر در آب، شناور بودن است و اگر مانند سنگی در کف آب باشیم، نمی‌توانیم در مسیر آب، رو به جلو حرکت کنیم؛ حتی اگر انسان با استعداد و باسوادی باشیم و تلاش کنیم.
مثلثی است که ضلع‌های آن به این صورت است، کجا و در چه مکانی باشیم؟ چگونه و به چه صورتی باشیم و چه کاری انجام دهیم؟ اگر به این مثلث توجه نکنیم در کارهای خود موفق نمی‌شویم، این اصول و موازین بسیار ساده است؛ ولی ما به‌دلیل عدم رعایت این اصول کاری می‌کنیم که مسائل، پیچیده و سخت به نظر بیایند، ولی وقتی آموزش ببینیم مطالب برای ما آرام آرام ساده‌تر می‌شود.
منبع: سی‌دی شناور (استاد امین دژاکام)
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
رابط خبری: راهنما همسفر زینب
عکاس خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی زاگرس
- تعداد بازدید از این مطلب :
59