اولین و مهم‌ترین مسئولیت ما، انسان بودن است

مسئولیت با سؤال کردن بوجود می‌آید؛ کسی که مسئولیتی را به عهده دارد باید پاسخگو باشد که چرا؟ و همین چرا، خودش مسئولیت می‌آورد.

اولین و مهم‌ترین مسئولیتی که بر دوشمان گذاشته شده‌ است، انسان بودن است؛ خداوند این مسئولیت را به عهده‌ کوه، دریا و صحرا گذاشت و هیچ‌کدام نتوانستند بپذیرند، اما انسان پذیرفت و همین پذیرفتن او را در راهی قرار داد که قرنهاست پاسخگو به چرایی اعمال خودش است.

بین مسئولیت و ظرفیت، رابطه‌ ظریفی وجود دارد؛ کسی که مسئولیتی را قبول می‌کند باید ظرفیت آن را داشته‌ باشد، اگر ظرفیت آن مسئولیت را نداشته‌ باشد موجب تخریب می‌شود، تخریب خود و اطرافیانش.

در کنگره ۶۰ جناب مهندس برای سلامتی رهجویان، تدابیر مهمی را در نظر گرفته‌اند؛ یکی از این تدابیر، جمع شدن رهجویان در یک روز هفته (جمعه) در پارک است که در این جمع شدن، ضمن ورزش کردن در یک رشته خاص با توجه به علاقه و توانایی رهجو و تشکیل لژیون جونز، حال و هوای رهجو بسیار خوب و پر از حس‌های  مثبت می‌شود و شاید بتوان گفت برای یک هفته‌ خود انرژی ذخیره می‌کند. برای تشکیل چنین گردهمایی عزیزانی با قبول مسئولیت، تلاش کردند و شاید ماه‌ها زحمت کشیدند تا بتوانند مجوز رفتن به پارک را بگیرند.

حال، من به عنوان یک رهجو چه وظیفه‌ای دارم؟ مسئولیت من در مقابل تلاش این عزیزان چیست؟ من به‌عنوان یک رهجو وظیفه دارم با حضور به موقع خود در پارک از این موقعیت پیش آمده استفاده کنم و از آن به خوبی بهره ببرم؛ مسئول هستم از اموال پارک کنگره و فضای سبز آن محافظت کنم، در حفظ نظافت پارک کوشا باشم که شاید الگویی باشم برای افرادی که خارج از کنگره ۶۰ من را مشاهده می‌کنند، ظرفیت انتقادپذیری خود را بالا ببرم که اگر از طرف مرزبانان و یا ایجنت پارک تذکری دریافت کردم ناراحت نشوم؛ برای اینکه ظرفیت خود را بالا ببریم نیاز به آگاهی و دانایی داریم، آن هم از نوع دانایی مؤثر.

در پارک در کنار سایر رهجویان نه تنها ساعات خوب و خوشی را سپری  می‌کنیم، بلکه آموزش هم  می‌بینیم، با گرفتن این آموزش‌ها ظرف وجودی ما نیز تغییر می‌کند و به جایی می‌رسیم که با هر حرف و سخنی، زود از کوره درنرویم که باعث ناراحتی خود و دیگران شود؛ یعنی به جایی می‌رسیم که می‌توانیم به نیروهای منفی خود غلبه کنیم و آمادگی این را پیدا می‌کنیم که قبول مسئولیت کنیم، چه در خانه و خانواده، چه در زمینه‌ کاری، چه در جامعه و اجتماع و چه در کنگره که با دادن آموزش‌های لازم این توانایی را در ما به نحو احسن ایجاد کرد.

در آخر دعا می‌کنم که خداوند ظرفیت و قابلیت لازم برای پذیرا شدن مراتب بالاتر علم و آگاهی را به ما عنایت بفرماید تا بتوانیم با ظرفیت لازم، مسئولیتی را که به عهده گرفتیم به‌خوبی به انجام برسانیم، آمین یا رب العالمین ...

نویسنده: همسفر میترا رشته ورزشی بدمینتون پارک پردیسان
عکس: همسفر بهار مرزبان خبری پارک پردیسان
ارسال: راهنما همسفر بنفشه نمایندگی خواجو
گروه ورزش همسفران کنگره ۶۰