هیچ‌گاه امید خود را در زندگی از دست ندهم

سلام دوستان نسرین هستم یک همسفر

هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ یعنی تمام مخلوقات و انسان‌ها بیهوده پا به هستی نگذاشته‌اند. خداوند برای خلقت هر موجودی، یک حکمت و فلسفه عظیمی داشته است. زمانی که خداوند انسان را خلق کرد، او را بر سر یک دو راهی قرار داد، يکی راه تاريکی و ديگری راه روشنايی‌ها بود. اصولاً انسان زمانی می‌تواند مفهوم روشنايی را درک نمايد که تاريکی‌ها را تجربه کرده باشد.

وادی دوم تأثیر زیادی در زندگی من داشته است؛ قبل از ورود به کنگره که در دنیای تاریک خود گرفتار بودم، احساس بیهودگی و بی‌ارزش بودن می‌کردم و همیشه شاکی خداوند بودم که چرا من را آفریده است؟ آن زمان هنوز اذن ورود من به کنگره صادر نشده بود و امکان استفاده از روشنایی برای من وجود نداشت؛

اما با ورود به کنگره و دریافت آموزش‌های ناب کنگره متوجه شدم که اگر من خلق شده‌ام، حتماً دلیلی داشته و بیهوده پا به حیات نگذاشته‌ام. قطعاً مأموریتی دارم که باید به درستی آن را انجام دهم تا فرمانروایی لایق برای شهر وجودی خود باشم و بتوانم به نحو مطلوب از جسم خودم مراقبت کنم. خدا را شکر می‌کنم که مکان مقدسی به نام کنگره وجود دارد تا انسان‌ها بتوانند آموزش ببینند و به دانایی برسند و هم‌چنین آگاه باشند که هیچ‌چیز در این جهان بیهود خلق نشده است.

سلام دوستان نرگس هستم یک همسفر

وادی دوم می‌گوید: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم». در این وادی اشاره شده که اگر احساس پوچی و ناچیز بودن به ما دست می‌دهد به علت این‌است‌که اعتماد به نفس خود را در اثر تفکرات غلط، حرکت در مسیر ضدارزش‌ها و درگیر شدن با بیماری‌های جسمی و روانی از دست داده‌ایم.

هم‌چنین این تذکر را می‌دهد که اگر در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم و با دقت به هستی بنگریم و انسان و خلقت انسان را به درستی بشناسیم، قطعاً دیدگاه ما تغییر می‌کند و برای حیات خود و دیگران ارزش و احترام قائل می‌شویم. زندگی کردن و حیات تا جایی ارزشمند است که جناب مهندس می‌فرمایند: «معجزه حیات، خود حیات است».

قطعاً اگر باور داشته باشم که بیهوده خلق نشده‌ام در پی ساختن زندگی سرشار از آرامش و لذت‌بخش خواهم بود و برای سازندگی در قسمت جسم، روان و جهان‌بینی و در نهایت ساختن پیرامون خودم، تلاش می‌کنم. در نتیجه از تمام امکانات و نعمت‌هایی که در اختیارم قرار داده شده به نحو مطلوب استفاده می‌کنم و سعی می‌کنم تا تکلیف و مسئولیتی را که در خلقت بر عهده‌ام گذاشته شده به درستی انجام دهم.

سلام دوستان زهره هستم یک همسفر

در عنوان وادی دوم چنین بیان شده که «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی‌، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم». پیام وادی می‌گوید: ما سال‌ها راه خود را گم کرده بودیم؛ اکنون که برای یافتن خود، راه بسیار مهمی در پیش داریم، باید فکر کنیم و در انجام آن کوشش بنمایئم.

ما باید توانایی‌های خود را بشناسیم و برای این‌که‌ مورد حمایت نیروهای مافوق و قدرت هستی قرار بگیریم، باید در مسیر ارزش‌ها قدم بگذاریم و از ضد‌ارزش‌ها دوری کنیم. زمانی که بتوانیم از گذر‌گاه‌های بسیار سخت عبور کنیم، می‌توانیم از تاریکی‌ها به روشنایی‌ها برسیم. این امیدواری را باید داشته باشیم که پایان شب سیاه، سفید است و بعد از سیاهی شب، خورشید طلوع خواهد کرد.

بایستی نسبت به این موضوع آگاهی داشته باشیم که ما و همه موجودات بیهوده و تصادفی پا به حیات نگذاشته‌‌ایم؛ باید بدانیم که مسئولیت حل مشکلات بر عهده خود ما است؛ زیرا ما به این حیات آمده‌ایم تا روش حل مشکلات را بیاموزیم، بنابراین بایستی با تفکر، سعی، تلاش و امیدواری برای پیدا کردن کلید مسائل غیر قابل حل،کوشش کنیم تا کلید را بیابیم. تأثیری که این وادی روی من داشت این بود که هیچ‌گاه امید خود را در زندگی از دست ندهم و در تمام مراحل زندگی از قدرت مطلق کمک بخواهم.

سلام دوستان کبری هستم همسفر

در مورد دستور جلسه وادی دوم که می‌گوید: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم». شاید من قبل از ورود به کنگره به عمق این مطلب فکر نکرده بودم؛ بنابراین در ابتدا سعی کردم وادی اول که می‌گوید: «با تفکر ساختارها آغاز می‌شود» را به حیطه تمرین بگذارم.

در وادی دوم صحبت از آفرينش و خلقت  به میان می‌آید، چه‌قدر زیباست! وقتی با تعمق به جهان آفرینش نگاه می‌کنیم و پی می‌بریم که هر یک از مخلوقات خداوند جهت کاری پا به عرصه‌ی حیات گذاشتند و هیچ چیزی بیهوده و بی‌فایده آفريده نشده است. اگر تصور کنیم که بیهوده پا به هستی گذاشته‌اند، این نتیجه ناآگاهی و تصورات نادرست ما قلمداد می‌شود.

طبق  فرموده آقای مهندس حتی کرمی که در زیر خاک مشغول حیات است آن هم مثمر ثمر است در اینجاست که باید به حکمت و بزرگی خداوند پی‌برد. مطلب دیگر که در این وادی بسیار کاربردی است، این است که اگر زمانی انسان به یک موضوع با دید خوب و خوش‌بینانه نگاه کند، خوب می‌شود و اگر بدبینانه نگاه کند، بد می‌شود. برای خود من این مطلب بسیار آموزنده بوده است.

در خاتمه مطلب دیگری که همه انسان‌ها با آن سر و کار دارند این است که همه ما از فراز و نشیب‌های سخت زندگی عبور کرده‌ایم و توانسته‌ایم، انسانی کار آزموده و نیرومند بیرون بیایم که توشه‌ای از صبر و تجربیات به همراه دارد؛ یقیناً خداوند پشت و پناه ما خواهد بود. زمانی روشنایی قشنگ است که تاریکی را تجربه کرده باشیم، زمانی مهر و محبت معنی دارد که واژه‌ی قهر را درک کرده باشیم؛

بنابراین انسان و تمام مخلوقات هستی برای آموزش، یادگیری و جهان‌بینی پا به عرصه‌ی آفرینش نهاده‌اند. انسان باید همیشه در حال یادگیری و آموزش باشد تا به زندگی خود رنگ و لعاب بدهد و زندگی لذت‌بخشی را برای خود فراهم سازد. با آرزو طول عمر با برکت برای آقای مهندس و خانواده محترم‌شان. 

رابط‌ خبری: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون ششم)
ویراستار: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم)
عکس‌: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر آرزو (لژیون دوم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین، همسفر حمیده
همسفران نمایندگی جواد                                                             ‌‌‌‌‌‌