پایان هر شب سیاه‌، سفید است

سلام دوستان سامان هستم یک مسافر:
هیچ مخلوقی جهات بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، خوشحالیم که به جنگ نرم خود ادامه تا بتوانیم به‌مرورزمان مشکلات خودمان را حل کنیم.
سال‌ها بود مسیر زندگی و راه خود را گم‌کرده بودم و هم‌اکنون روزنه نوری پیداشده که کورسوی امید ما است و همه مطالب در درون ماه هست و مانند کوه آتش‌فشان آرام و بی‌صدا هست.
یک موضوع مهمی است که ما با حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها مشکلاتی را برای خودمان و جسم خود به وجود آورده‌ایم شاید اصلاً فکر کنیم که برای چه به دنیا آمده‌ایم یا افراد دیگر یا موجودات دیگر، درحالی‌که این‌طور نیست.
از هر موجودی برای مثال: از کوچک‌ترین گیاه و موجودات مانند مورچه گرفته و چیزهای دیگر هرکدام برای کاری در این دنیا هستند، ما براثر استفاده از مواد مخدر مشکلاتی را در جسم، روح و روان خود پدید آورده‌ایم.
تفکرات غلط باعث شده که به ناامیدی و بیماری دچار شویم و فکر کنیم که همه‌چیزتمام شده است و ما اصلاً رقمی در این دنیا نیستیم و مرحله اول از بین رفتن اعتمادبه‌نفس ما است، حتی اگر به یک کرم نگاه کنیم می‌بینیم که فایده‌ای دارد حال که ما اشرف مخلوقات هستیم.
در جهان هستی یک قدرت بزرگ حامی ما است و راه رفتن در صراط مستقیم نیرو بیشتر می‌شود و اگر تفکر کنیم متوجه می‌شویم که ما هزار میلیارد سلول داریم و هرکدام برای کاری هستند که ما به آن‌ها پی نبرده‌ایم و این باعث می‌شود امید داشته باشیم.
پایان هر شب سیاه‌، سفید است و باید پادشاه جسم خود باشیم تا روزی که زنده هستیم و برای ایفای نقش دیگران هم ارزش قائل شویم که شاید حتی یک نفر باکاری یا حرفی بتواند زندگی ما را تغییر دهد.