مطلبی که در سیدی اشراق در موردش صحبت میشود مربوط به تاریخ ۷۵/۶/۳ است؛ یک حوضی که لجن و آب تیره و کثیف داشته باشد و یک حوض بسیار تمیز که از چشمه روان سیراب میشود، فرق بسیار است که دقیقاً میتوان گفت؛ تمثیل ما انسانها است که کدام هستیم یا بین کدامها قرار داریم. چشم خودش همه چیز را غیر از خودش میبیند، مگر در آیینه نگاه کند، انسان هم اینگونه است، تمام بدیها را میبیند اما اعمال بد خودش را نمیبیند، مهمترین چیزی که در رأس همه اینها قرار دارد، خلق و خو است.
یکی از بهترین مشخصات رسول خدا خلق عظیم و اخلاق بسیار نیکوی ایشان بود، آدمهایی که خلق آنها نامناسب است، همیشه در رنج و عذاب هستند. کسی که خلق خوبی ندارد مانند حوض تیره و کثیف است، این برای ما خیلی اهمیت دارد باید به آن توجه کنیم، در کنگره هم هر جایگاهی که داریم، از سفر اولی تا بنیان کنگره ۶۰ مهمترین، مسئله ما خلق نیکوی ما است.
افرادی که مثل حوض تیره و کثیف هستند، خیلی خودبین و یکدنده و متکبر و خودبزرگبین و دارای منیت هستند، همچنین دروغگویی، قضاوت کردن، کمفروشی و … از ویژگیهای آنها است. خلق نیکو یعنی فرد بتواند با تمام انسانها صحبت کند، با همه برخورد ملایم داشته باشد و این احتیاج به یک دیپلماسی دارد، برای این کار باید انسانها را دوست داشته باشد، باید فهم و شناخت و آگاهیاش بالا رفته باشد چرا؟ وقتی انسان شناختش بالا باشد، انسانها را درک میکند، اگر مرتکب اشتباهی شدند کوتاه میآید، از نقطه ضعف آنها استفاده نمیکند، فشار وارد نکرده و آنها را تنبیه نمیکند، با تنبیه کاری درست نمیشود، ممکن است یک وقتهایی تنبیه در جای خودش لازم و ضروری باشد، اگر در جایگاه خودش نباشد تخریب ایجاد میکند.
هر چیزی که میکاریم در برداشت آن باید نیرویی به ما کمک کند، ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند، پس برای آنچه زحمت میکشیم پارامتر دیگری هم هست، ما بذر را میکاریم چیز دیگری هم هست که همان خیر و برکت است، آنچه میکاریم مطلوبترین آن به دست ما داده شود و در همان راه استفاده شود، برای این کار باید در صراط مستقیم باشیم، حرکتهایمان درست باشد، برای دیگران خوبی بخواهیم. خداوند تبارک و تعالی انتخاب این مسیر را مینماید که کدامیک از کارها درست است و کدام نادرست، در این مقولات همیشه راه نمایان بوده و آنچه ناحق است در خصوص کارها و عملکردهای شیطانی پیوسته و عاقبت جز راه گم کردگان گردیده است.
ما سعی و کوشش مینماییم که در مسیر درستی به آنچه خود ایمان راسخ داریم، به بندگان تسلیم خداوند اهدا نماییم، ما از خود نمیدهیم زیرا فرمانی را اجرا میکنیم که باید بشود، مخصوصاً در این راه حتی از جزئیات بدن و اعضای جسمانی خویش نیز میدهند، این انفاقهای متعدد که به جسم ظاهری انجام میشود؛ نهایت گذشت، بردباری و صبر انسان است، باید در این خصوص نگران و غمگین نباشید که از نظر صورت ظاهر به درجه دیگری میرسید، در عوض این اتفاقها نزد خدا تقرب مییابید، با از دست دادن پیکرههای ظاهری میدانید چیزی از آنچه که هستید کاسته نمیشود، غم و اندوهها همیشه سرچشمه بدیها نیستند، غم بزرگ انسان را میتواند به دو درجه پایین و یا بالاترین درجه خاص الهی سوق بدهد، سبب مهم نیست زیرا بیشترین علتها به خواست توانای قدرت مطلق صورت میگیرد.
ما این مسائل را تجربه نمودهایم، بیش از شماها باید صبر داشته باشد، به این مطالب ما فکر میکنیم که قدری میباید از تفکراتی که مینمایید فاصله بگیرید، اما درباره بحث و دیدارهای شما باید بگویم با استفاده از فرصتها به خواسته نزدیکش شدهاید، وقتها دوام ندارد و باید عرض نماییم که در این خصوص باید تعمق بیشتری بنمایید به تقدیر کاری نداشته باشید، خود جلو بروید تقدیر هم عمل جداگانه دارد، در خصوص خصلتهای ذاتی تجربه حاصل نمایید، نیروهای خفته همیشه فرشتههای آرام و سفید جامه نیستند در صدد پالایش و دور ساختن آنها هم فعالیت لازم است، که شرط اول پرهیزکاری و پرداختن به ارزشها ذکر شده است.
نویسنده: همسفر سحر راهنمای تازهواردین (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه، راهنما همسفر پریا (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی صائب تبریزی
- تعداد بازدید از این مطلب :
181