همه موجودات با توانایی‌های خاصی پا به عرصه هستی گذاشته‌اند

به‌نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان فریده هستم همسفر
خدا را شاکر هستم که به‌عنوان همسفر در کنگره ۶۰ حضور دارم.
همسفران در طی سال‌ها اعتیاد مسافران‌شان فکر می‌کردند دیگر  زندگی‌شان تباه شده، احساس پوچی و بیهودگی داشتند.
همیشه می‌گفتم چرا من؟ چرا خانواده من؟ خداوند مرا دوست ندارد خیلی راه‌ها و مسیرها را رفته بودم، بن‌بست را تجربه کرده بودم، هر بار بیشتر در تاریکی‌ها فرو می‌رفتم همین باعث سرخوردگی و عدم اعتمادبه‌نفس من و مسافرم می‌شد.
حضور من در کنگره باعث شد با وادی‌ها آشنا شوم، وادی اول می‌گوید: با تفکر ساختارها آغاز می‌گردد، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می‌رود.
با ورودم به کنگره تفکرکردن را آموختم، تفکر دروازه ورود به شهر وجودی خود است، با آموزش‌های کنگره و راهنمای عزیزم می‌توانم بر شهر وجودی خود تا زمان حیات، مانند یک فرمانروای لایق و مقتدر حکمرانی کنم.
حدیثی از امام علی (ع) که می‌گوید: اگر در رفتار و کردار خویش نخست به ژرفی اندیشه نمائی در هر کار، سرانجام‌ِِ نیک یابی.
من و مسافرم به اِذن خداوند وارد محیط اَمن و مقدس کنگره شده‌ایم و به تلاش خود ادامه می‌دهيم، خیلی چیزها را از دست داده‌ایم هم مادی و هم معنوی زیرا در اثر تفکر غلط تخریب‌هایی در جسم و روان خود ایجاد کرده بودیم و در نتیجه تخریب‌ها، خودمان را فردی بی‌خاصیت می‌دانستیم و می‌گفتیم ما رقمی نیستیم.
در وادی دوم آموختم، هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
همه موجودات با توانایی‌های خاصی پا به عرصه هستی گذاشته‌اند، حتی یک کِرم، البته در این جهان و طی کردن مسیر ما تنها نیستیم و نیروی مافوق یا قدرت هستی به ما انسان‌ها یاری می‌رساند که این امر مستلزم دوری از ضدارزش‌ها و حرکت در مسیر صراط مستقیم است.
من با آموزش‌های کنگره به فلسفه وجود حیات خود پی می‌برم، به آن‌ها ارزش و احترام می‌گذارم و به این مهم می‌رسم که من هم جهت بیهودگی و یا به‌طور تصادفی پا به حیات نگذاشته‌ام و باید امیدوار باشم، که یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور.
و من الله توفیق

به‌نام قدرت مطلق
سلام دوستان عالیه هستم همسفر
من از وادی دوم آموختم، هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به جهان نگذاشته است، حتی اگر هم فکر کنیم که بی‌هدف پا به عرصه جهان نگذاشته‌ایم.
به‌نظر من اگر وادی اول که تفکر است را به‌خوبی آموزش دیده باشیم حتماً بعداز آن وادی دوم را به خوبی آموزش می‌بینیم.
هرگونه فکر کنم همان اتفاق خواهد افتاد، اگر احساس کنم انسان افسرده یا بی‌عرضه‌ای هستم در آینده همان خواهم شد،  اگر هم فکر کنم آدم شاد و موفقی هستم باز همان خواهم شد، در واقع کائنات همان سرنوشت را برای‌مان رقم می‌زند.
اکنون که چنین بِستری برای منِ همسفر فراهم شده باید به خوبی از آموزش‌های کنگره استفاده کنم، یعنی افکار منفی را از خود دور کرده و به‌جای آن افکار مثبت را جایگزین کنم.
درون انسان مانند قله‌های آتشفشانی است که ما آن‌ها را می‌توانیم در جهت خوب یا بد حرکت دهیم و از آن استفاده کنیم، چه زیباست که با تفکر، اندیشه و افکار مثیت این قله‌های آتشفشانی را از درون خود بیدار و به حرکت درآوریم.
من در این وادی آموختم که یک زمانی من در قعر تاریکی‌ها و با افکار منفی زندگی کرده‌ام و حالا یاد می‌گیرم که با حرکت و توکل بر خدا تغییرات را در خود به‌وجود بیاورم و حس‌های خوب خود را برای زندگی بهتر تقویت کنم و قدم‌های محکم بردارم.
آقای مهندس می‌فرمایند: پایان شب سیه سپید است، من الآن آن را درون خود حس می‌کنم، خداوند می‌فرماید از تو حرکت از من برکت، یعنی تو قدم بردار و بر من توکل کن در ادامه راه مشخص خواهد شد.
آموختم که هیچ مخلوقی بی‌هدف به‌وجود نمی‌آید، حتی اگر خودش آن‌گونه فکر کند.

سلام دوستان رویا هستم همسفر
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
ما به دلایلی که خود هم شاید ندانیم جهت را سال‌ها گم کرده بودیم.
اکنون برای یافتن خود باید تفکر کنم و در انجام آن کوشش نمایم، اگر با تفکر کار و تلاش کنم به نتایجی می‌رسم که در توانایی‌های من خللی حاصل نمی‌گردد.
تفکر باعث می‌شود که من نَقد و انتقاد را بپذیرم، از کاه کوه نسازم و زود عصبانی نشوم.
اگر در وادی اول درست تفکر کرده باشم ممکن است به این نتیجه برسم که خیلی چیزها را از دست داده‌ام و این از دست‌دادن‌ها ممکن است جسمی یا روانی، مادی یا معنوی باشد.
چیزی که بسیار مهم است، ما در اثر تفکر غلط و یا حرکت در مسیر ضدارزش‌ها برای خود مشکلاتی را به‌وجود آورده‌ایم و قطعاً بر روی ساختار جسم تخریب‌های فراوانی را ایجاد نموده‌ایم واین آسیب‌ها خود را به‌صورت بیماری‌های جسمی و روانی نشان می‌دهد.
حال ممکن است بعضی از ما در اثر ایجاد مشکلات و پیشرفت بیماری این‌طور تصور کنیم که همه چیز تمام شده و دیگر زندگی برای ما اهمیتی ندارد، اما در وهله اول این یک توجیح است برای فرو رفتن بیشتر در ناامیدی، تاریکی‌ها و هم‌چنین دلیل تسلیم‌شدن در مقابل نابودی محض و عدم تلاش برای رهایی و سلامتی است.
نکته مهم دیگر، این وادی می‌گوید: در جهان هستی ما بدون پشتیبان نیستیم و همیشه نیروی مافوق ما را هدایت می‌کند، این هدایت کردن نیروی مطلق  شرایط خاص خودش را دارد، یعنی اولین کار دوری از ضدارزش‌ها، در صراط مستقیم قرار گرفتن است، بهتر است به‌جای اینکه ناامید باشم، شکایت کنم و بگویم این را قبول دارم و آن را قبول ندارم به سمت ارزش‌ها حرکت کنم و قدر و اندازه خود را بدانم که ما بیهوده خلق نشده‌ایم.

رابط خبری: راهنما همسفر مونا لژیون نهم
ویراستاری و ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر صبا لژیون یکم
همسفران نمایندگی شادآباد