به نام قدرت مطلق الله
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم ب حیات نمیدهد و هیچکدام از ما به هیچ نیستیم. هدف از خلق انسان و روانه شدنش ب کره خاکی آموزش و خدمت است. باید با تمام وجود در مسیر آموزش قرار بگیریم و خدمتگزار خوبی باشیم؛ این خدمتگزار بودن تنها مختص به کنگره نیست؛ بلکه انسان باید در تمام مقاطع زندگی بهگونهای زندگی کند که در جایگاهی قرار گیرد تا بتواند حال دیگران را خوش کند.
خداوند در آيه ۱۱۵ سوره مؤمنون میفرمایند: آيا گمان بردهاید ما شمارا بیهوده آفریدهایم؟ اگر ما فکر کنیم اینهمه تشکیلات صرفاً برای همین چند روز است فکری پوچ و بیهوده است. همچنین در آیه بعدی میفرمایند: خداوندی که حق است و جز حق از او صادر نمیشود چگونه ممکن است آفرینش او بیهوده باشد؟
آقای مهندس دژاکام در کتاب عشق میفرمایند: اگر به تمام هستی نگاه کنیم خواهيم دید امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که به جهت بیهودگی پا به هستی گذاشته باشد. اگر هم به چیزهایی رسیدیم که تصور کنیم بیهوده است باید مطمئن شویم آن تصور نادرست ما است که در اثر ایجاد مشکلات و مسائل گوناگون جسمی و روانی در وجود خودمان است که فکر میکنیم همهچیزتمام شده و دیگر زندگی اهمیتی ندارد. اصولاً انسان تاریکیها را برای پی بردن به عظمت روشناییها تجربه میکند؛ اما زمانی که در تاریکی فرورفت بایستی از گذرگاههای بسیار سخت عبور نماید و اگر توانست از این گذرگاهها جان سالم به دربرد آن زمان انسانی کارآزموده و رها خواهد شد. حال هر شخصی که به هر دلیلی به بیماری اعتیاد دچار شده نباید ناامید باشد و خودش را سرزنش کند. این وادی، وادی امید است، انسان آفریدهشده تا با اصلاح مداوم خطاهایش بتواند تزکیه و پالایش کند تا در ادامه بتواند به اصل خویش برگردد؛ بنابراين ما نباید ناامید باشیم؛ زیرا مکانی مانند کنگره ۶۰ راداریم که از آموزشهای ناب و عالی پر است و با دریافت این آموزشها میتوانیم ابتدا به خودمان و درنهایت به دیگران بهخوبی خدمت کنیم.
به قلم: همسفر نرگس، راهنما همسفر مبینا (لژیون پنجم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه، راهنما همسفر لیلا (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی قائمشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
92