فرمان‌برداری آغاز توسعه ظرفیت و مسئولیت ما خواهد بود

جلسه دوم از دوره هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگرۀ 60؛ نمایندگی زال پارس؛ با استادی مسافر حامد و نگهبانی مسافر علیرضا و دبیری مسافر عباس با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت(قبله گم کردن،نق زدن،حاشیه)» پنجشنبه 30 فروردین ماه 1403 راس ساعت 16:00  آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حامد هستم یک مسافر
جلودار واقعی خداوند است که ناممکن‌ها را ممکن می‌سازد و خداوند هم از طریق دستان زمینی هدف خود را به انجام می‌رساند.

خداوند بزرگ را شاکرم که توفیق حضور در این جایگاه رادارم و می‌توانم آموزش بگیرم و خدمت کنم .از ایجنت محترم، نگهبان جلسه و گروه مرزبانی برای تمام زحماتشان و اعتماد به اینجانب تشکر و قدردانی می‌کنم.
در باب دستور جلسه طی این هفته دوستان مطالب بسیار ارزشمند و مهمی را ارائه نموده‌اند و البته مشارکت‌های خوبی هم داشته‌ایم که شخصاً آموزش‌های زیادی گرفته‌ام؛ اما بقول راهنمای عزیزم باید در دستور جلسات مبنای صحبت، برداشت شخصی ما از صحبت‌های جناب مهندس و سایر اساتید باشد. بنابراین به‌نوبه خودم در مورد این دستور جلسه باید بگویم ظرفیت ما انسان‌ها متفاوت و میزان مسئولیت‌پذیری ما به دانایی و آگاهی ما بستگی دارد.

جناب مهندس دژاکام مثلث دانایی متشکل از تفکر، تجربه و آموزش را از همین رو مطرح می‌کنند. اگر ما همین یک موضوع را مدنظر قرار دهیم خواهیم دید که چقدر به بالا رفتن ظرفیت و قبول درست مسئولیت به ما کمک می‌کند. البته این به این معنا نیست که ما تاکنون ظرفیت و جنبه‌ای نداشته‌ایم، بلکه بیشتر این ظرفیت را در قالب منفی هزینه نموده‌ایم. حال برای تحقق این امر در ابتدا برای اینکه در مسیر آموزش قدم برداریم باید فرمان‌برداری کنیم.

فرمان‌برداری آغاز توسعه ظرفیت و مسئولیت ما خواهد بود. بنابراین ما موظفیم در کنگره به مرزبان، راهنما، ایجنت و سایر خدمتگزاران احترام بگذاریم و حرفشان را گوش کنیم تا منِ مسافر تمرین ظرفیت و مسئولیت کنم و از سوی دیگر نشان دهم امر آموزش‌های کنگره در من تحقق پیداکرده است. هر ضعفی در این زمینه ناشی از عدم آموزش پذیری منِ مسافر است.

درگذشته هرکدام از ما قطعاً ظرفیت داشته‌ایم و مسئولیت‌هایی را هم به عهده گرفته‌ایم اما غالباً به آن‌ها تک‌بعدی نگاه می‌کردیم مثلاً من برای خانواده فکر می‌کردم فقط باید با پول نیازهای آن‌ها را تأمین نمود اما به بقیه موارد توجهی نداشتم، حال با آموزش‌های کنگره دریافته‌ام تأمین نیازهای مادی فقط یکی از مسئولیت‌های من بوده است.

ما در هر کاری یک هدفی را دنبال می‌کنیم. با ورود به کنگره اولین و مهم‌ترین هدف ما درمان است. که در ادامه با بالا رفتن آگاهی‌ها به‌تدریج سایر مسئولیت‌های اجتماعی را نیز می‌توانیم انجام دهیم. برای نیل به این هدف راهنما قبله نمای ماست اوست که راه را به ما نشان می‌دهد و ما را دررسیدن به هدف کمک می‌کند، بنابراین نق زدن، بهانه‌تراشی و ... تنها ما را از هدف و قبله دور می‌کند. بقول استادم باید وسط گردباد بود تا صعود میسر شود، در حاشیه بودن فقط ما را از گردونه خارج می‌کند و نه‌تنها ظرفیتی ایجاد نمی‌شود که همان ظرفیت موجود هم از بین می‌رود. صعود در مسیر کنگره هم‌ظرفیت و مسئولیت ما را ارتقا می‌بخشد وهم قبله و هدفمان را گم نخواهیم کرد. و این امر تنها با کسب آموزش میسر است.

از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید سپاسگزارم.

باتشکر از مرزبان کشیک مسافر قاسم و لژیون خدمتگزار لژیون پنجم
راهنمای محترم مسافر حسین

گروه سایت نمایندگی زال پارس
مرزبان خبری: مسافرقاسم
تایپ ویراستاری: مسافرمحسن لژیون یکم
عکس وتنظیم خبر: مسافرجوادلژیون ششم