وادی اول «با تفکر ساختارها آغاز میگردد، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال میرود». تفکر؛ یک حرکت ذهنی و درونی است که هنوز ما درست متوجه نیستیم، حرکت درونی چگونه انجام میشود. تفکر؛ متمرکز شدن روی یک موضوع است از یک نقطهای حرکت میکنیم و به نقطه دیگری میرسیم. ممکن است از یک مجهول حرکت بکنیم و به یک معلوم برسیم، گاهی اوقات هم از یک معلوم حرکت کنیم و به یک مجهول برسیم و عناوینهای مختلفی را میتوانیم روی این قضیه مانور دهیم و این حرکت ذهنی را انجام دهیم.
ساختار؛ یعنی در ساختمان چیزیکه میخواهیم بهوجود بیاوریم، هر کاری که ما میخواهیم انجام دهیم، یک ساختار تلقی میشود، مثل مسواک زدن که این ساختار با فکر کردن بهوجود میآید. در این وادی بهتر است بگوییم چگونه همهچیز پیدا میشود و یا چگونه همهچیز خلق میشود!؟ در وادی میگوید که همه چیز با تفکر یا فکر کردن بهوجود میآید و بدون فکر کردن هرچه داریم، رو به زوال میرود؛ یعنی همهچیز ذرهذره از دست میرود.
اگر تفکر ما مثبت باشد به ما القاء مثبت میشود و اگر هم تفکر ما منفی باشد، القاء منفی را جذب میکنیم. القاء به معنی انتقال چیزی به چیز دیگر است، برای مثال وقتی گِلی را در کنار گُلی خوشبو قرار میدهیم آن گُل بوی خود را به گل القاء میکند به عبارت دیگر، نشست و برخاست با انسانهای مثبت، حتی اگر کلامی با آنها حرف نزنیم باعث بهوجود آمدن القاء مثبت در ما میگردد و نشست و برخاست با انسان منفی در ما القاء منفی ایجاد میکند. احیاء؛ یعنی ساخته شدن یعنی نیرویی که میسازد و از حی گرفته شده است؛ یعنی زنده شدن، برای مثال بدن انسان تا زمانیکه زنده است خود را میسازد و یا به عبارتی خود را احیاء میکند.
تحرک، باعث بهوجود آمدن حرکت در ما میشود، برای مثال بعضیها برای جلب ترحم و توجه دیگران خودشان را بیمار نشان میدهند، جالب است که همان بیماریها را هم میگیرند. اگر به حل مشکل ایمان نداشته باشیم، مشکل هیچگاه حل نمیشود. مسئله اینجا است که در زمان بروز یک مشکل ۹۰ تا ۹۵ درصد انرژی و فکر خود را صرف پیدا کردن دلیل و علت بهوجود آمدن آن مشکل میکنیم، چیزیکه مهم است میخواهیم مسئله را حل کنیم. ممکن است قیافه ما در اثر بروز بیماری و مشکل پژمرده شده باشد، معمولاً آدمی که بیماری داشته باشد کاملاً مشخص است، بر فرض یکی وارد کلاس میشود که چهرهاش گرفته است، فوری میدانیم که این فرد مشکل دارد.
در اثر ایجاد مشکل در زندگی ما هرج و مرج بهوجود میآید، در این مقطع باید فکر کنیم که کجای کار قرار گرفتهایم و کجا قرار است برویم و هدفمان این است که کجا میخواهیم برویم و باید برای حل مسائل زمان کافی بدهیم، اگر بخواهیم یک الی دو روز یکسری مسائل را حل کنیم، این کار امکانپذیر نیست و باید در طولانی مدت حل شوند.
منبع: سیدی وادی ۱
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
عکاس خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی زاگرس
- تعداد بازدید از این مطلب :
90