سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر
در ابتدا من هم خدا قوت میگویم و سپاسگزارم از ایجنت محترم و مرزبانان عزیز بابت زحمات بسیار زیادی که در ماه مبارک رمضان کشیدند. در مورد دستور جلسه خیلی دستور جلسه مهمی است و نکات خیلی ریزی دارد. ظرفیت و مسئولیت؛ یعنی اینکه وقتی مسئولیتی به تو داده میشود که ظرفیت آن را داشته باشید و به دانایی لازم رسیده باشید و اگر آن مسئولیت را بهدرستی انجام دهید، رشد میکنید و ظرف تو بزرگتر میشود و مسئولیتهای دیگری به تو داده میشود. وقتیکه در داخل کنگره سفر اولی هستیم و بهخوبی حرکت میکنیم، نشانه اینکه ظرف تو بزرگ شده و ظرفیت بهوجود آمده باشد، این است که وارد سفر دوم میشویم؛ در سفر دوم، اگر خوب حرکت و تلاش کنیم و به آن دانایی رسیده باشیم به تو یک مسئولیت دیگر داده میشود، مثلاً مرزبان، راهنما و… میشوید، وقتهایی که من ظرفیت آن را ندارم، وقتهایی هست که کارهایی را بهعهده میگیریم که خارج از ظرفیت ما است.
در داخل کنگره اگر خوب حرکت کنید به جای اینکه تو به دنبال خدمتها بروید، خدمتها بهدنبال تو میآیند و از تو میخواهند که خدمتها را انجام دهید، پس وقتیکه کاری هم به ما محول میشود باید بهخوبی حرکت کنیم و تمام سعی ما این باشد که بهبهترین شکل آن را انجام دهیم. خیلی وقتها ما به کنگره میآییم و میرویم و یادمان رفته است که برای چه میآییم. سفر دومی هستم به کنگره میآیم و مرتب روزهای دوشنبه در کنگره هستم، ولی فراموش کردم که برای چه میآیم! این را قشنگ در رهجویان میبینیم، در ادامه میخواهی ببینی که نشانه آن چیست؟ قبله گم کردند! نشانهاش آن است که به حاشیه میرود، مدام نق میزند، وقتیکه سر لژیون مینشیند به جای اینکه دیدگاهش به عملکرد خودش باشد از دیگران ایراد میگیرد، به جای اینکه سرش گرم کار خودش باشد از مرزبان ایراد میگیرد، شروع به نق زدن میکند و میگوید چرا باید آنقدر سیدی بنویسیم و حتی این نق زدن را داخل خانه خودش هم میبرد، خیلیها در سفر اول واقعاً هیچ مشکلی ندارند و وقتیکه وارد سفر دوم میشوند انگار مشکلات زیادتر میشود، چون مسئولیتها داده میشود، ولی شما تلاش نمیکنید آن ظرفیت و دانایی را بالا ببرید و قبله خود را گم میکنید و یادت میرود که برای چه به کنگره میآیید.
هر دفعه که میخواهم به کنگره بیایم به خودم تلنگر میزنم که برای چه به کنگره میآیم؟ چندین سال است که رها شدهای برای چه به کنگره میآیی؟ در خانه بنشین و به بچهات رسیدگی کن، وقت خود را با خانوادهات سپری کن؛ ولی دوباره شروع میکنم و یادم میآید که هدفم از آمدن به کنگره چیست، فقط این نبوده که من بیایم و یک آموزش بگیرم و بروم، هدف من این است آن چیزی را که دریافت کردهام، بهایش را بپردازم، هدفم این است کاری که آقای مهندس انجام دادهاند، من هم الگویم آقای مهندس باشد، هدفم این است که تلاش کنم برای اهداف کنگره چه از نظر مالی و … تلاش کنم؛ پس یکی از نشانههایی که من قبله خود را گم کردم، نق زدن و به حاشیه رفتن است. وقتیکه الان دارید نقاط ضعف و قوت دیگران را میبینید و ایراد میگیرید نشانه این است که تو قبلهات را گم کردهای و روزهای گذشته خودت را فراموش کردهای که برای چه به کنگره آمدی!
کنگره مثل یک گردباد میماند و اگر توی مرکز این گردباد باشید و سرت را پایین بیندازید، آموزش خود را بگیرید، خدمتت را کنید و حرکت کنید به اوج میرسید و رشد و پیشرفت میکنید، ولی اگر در حاشیه باشید بدون اینکه متوجه باشید از کنگره خارج میشوید، نمیگویم که با خوشحالی از کنگره میروید؛ یعنی آنقدر شرایط برای تو چیده میشود که دیگر نمیتوانید به کنگره بیایید. امیدوارم قدر این جایی را که داریم بدانیم و بدانیم برای چه به کنگره میآییم و آموزش میبینیم، خدمت میکنیم و برای چه دارم وقت خودم را میگذارم. یک وقتهایی به کنگره میآیم تازه وقتی از کنگره به خانه میروم آنقدر خلق من تنگ است که نه حوصله دارم به مسافرم برسم و سر بچهام داد میزنم و نه به زندگیام برسم، این یعنی اینکه قبله را گم کردم، ولی اگر درست حرکت کنم و مسئولیت خود را بهخوبی انجام دهم، وقتیکه به خانه میروم تازه کلی انرژی با خود به خانه میبرم و حال خوشی دارم، امیدوارم که همیشه قدر کنگره و داشتههای خودمان را بدانیم.
سلام دوستان پری هستم یک همسفر
در مورد دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه)»؛ ابتدا باید بدانیم که ظرفیت چه هست؟ اگر ما یک استکان و لیوان را در نظر بگیریم و در آن مقداری شکر بریزیم اگر شکر کمتر باشد در آن حل میشود، ولی شکر را زیادتر کنیم نسبت به گنجایش لیوان، شروع به سرازیر شدن میکند و ظرفیت ندارد که شکر داخل آن حل شود. زمانیکه یک همسفر یا مسافر وارد کنگره میشود در روزهای اول به او خدمت داده نمیشود، ولی زمانیکه ظرفیت او تکمیل شود؛ یعنی به آن آگاهی و دانش برسد کم کم به او مسئولیت داده میشود. مسئولیت به معنی سوال کردن است، حتی زمانیکه مسئول پذیرایی شدم باید تا آخر جلسه مدیریت داشته باشم و ظرفیت آن را داشته باشم، زمانیکه ظرفیت تکمیل نباشد، مسئولیت هم بهخوبی انجام نمیشود. قبله گم کردن؛ کارهای من باید جهتدار باشد و همیشه باید باهدف کارهایم را انجام دهم. زمانیکه قبله خود را گم کنم وارد حاشیه میشوم و شروع به نق زدن میکنم. ظرفیت چگونه در داخل ما به وجود میآید؟ ذره ذره با کسب دانایی و آگاهی ظرفیت ما بالا میرود، هرچه انسان ظرفیتش بالا برود مسئولیت بیشتری به او داده میشود و مسئولیت را باید به نحو احسن انجام دهد، انشاءالله زمانیکه به ما مسئولیتی داده میشود، ابتدا ظرفیت آن داده شود.
سلام دوستان محبوبه هستم یک همسفر
من هم ابتدا سال نو را تبریک میگویم، امیدوارم سالی پر از خیر و برکت داشته باشید. در مورد دستور جلسه؛ هر انسانی دارای یک ظرفیت است، وقتیکه به یک شخصی مسئولیت داده میشود باید به نحو احسن و با توجه به ظرفیت خود آن را انجام دهد. وقتیکه بیشتر از توان و ظرفیت او باشد، ذره ذره شروع به نق زدن میکند، من نمیتوانم، چرا من! همیشه چون و چرا میآورد. زمانیکه به من مسئولیتی داده میشود، اول باید ببینم ظرفیت آن را دارم، بعد آن را قبول کنم؛ زیرا هر انسانی باید در قبال مسئولیت خود پاسخگو باشد. من بهعنوان راهنمای تازهواردین زمانیکه یک رهجو وارد کنگره میشود، سه جلسه اول فقط با راهنمای تازهواردین میباشد، بیشتر از آن نمیتواند آن را راهنمایی کند، فقط سه جلسه ایشان را باید درباره علم کنگره ۶۰ راهنمایی کند، زیرا بیشتر از آن رهجو ظرفیت ندارد که صحبتی را بشنود و زمانیکه رهجو به لژیون رفت راهنمای تازهواردین دیگر حق ندارد در کارهای او دخالت کند، زیرا این یک کار ضدارزشی و به حاشیه رفتن است. در «سیدی خفته» آقای مهندس فرمودند: «انسان باید در مورد همکار و مسئولیتش سازگاری پیدا کند»؛ سازگاری بسیار خوب است و بهتر است در همه کارهای خود سازگاری را به کار ببریم و باعث میشود کمتر نق بزنیم و وارد حاشیهها نشویم و امیدوارم آموزشهایی که در کنگره میگیریم در زندگی خود جاری کنیم.
تایپ: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم) و همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
عکاس خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی زاگرس
- تعداد بازدید از این مطلب :
165