شناور بودن یعنی نداشتن منیت

سلام دوستان حکیمه هستم همسفر ابراهیم
استاد امین در ابتدای سی دی می‌فرمایند: که هدف کنگره احیای انسانی است؛ باید خوشحالی باشد که جشن‌ها گرفته شود جوامعی که خوشبخت هستند دنبال بهانه‌ای برای شادی و جوامع بدبخت دنبال بهانه‌ای برای گریه کردن و ناراحتی هستند و خوشحالی‌ها و شادی‌ها فقط در جمع معنا پیدا می‌کند و اتفاق می‌افتد این یعنی بدون جمع حتی بیان شادی امکان‌پذیر نیست و نشان‌دهنده‌ی این است که چقدر وجود تک‌تک انسان‌ها مهم هست.

انسان مانند معدن و چاه نفت سربسته و ناشناخته هست و انسان‌های دیگر نقش لوله را بازی می‌کنند و باعث بیرون آمدن ذات وجود انسان می‌شوند؛پس تکامل در جمع صورت می‌گیرد و انسان در جمع می‌تواند رشد پیدا کند و تبدیل به انسان قوی شود ولی در تنهایی این احتمال رشد خیلی کم هست.

در جای دیگر می‌فرمایند: ما در آموزش‌ها یاد گرفته‌ایم که زمان مناسب و مکان مناسب و سخن مناسب رو رعایت کنیم ویکی از علل حال خرابی ما این است که نمی‌دانیم کجا هستیم و کجا باید باشیم جای خودمان را درست انتخاب نکرده‌ایم انسان جایی که نیاز خودش و نیاز دیگران را برطرف می‌کند آنجا حالش خوش است. بعد از انتخاب مکان مناسب مرحله‌ی بعد چگونه بودن من هست یعنی با چه حسی به آدم‌ها نگاه کنم.

اولین شرط موفقیت شناور بودن روی آب هست یعنی نداشتن منیت؛ اگر سنگ باشی به کف زمین می‌رسی و غرق می‌شوی. پس در مسیر برای رسیدن به کمال رعایت این سه نکته مهم است کجا باید باشم چگونه باید باشم و چکار باید بکنم.

تایپ وویرایش: همسفر زهرا رهجوی همسفر فهیمه (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال به سایت:همسفر اشرف(لژیون دوم)