استاد امین میفرماید: باید خوشحالی باشد تا ما جشن بگیریم وگرنه جشنها فقط یکسری تاریخها در نقویمها هستند و هیچ مفهومی پشتسرش نیست. جوامعی که خوشبخت هستند دنبال بهانهای میگردند برای اینکه شادی کنند و جوامعی که اندوهگین هستند دنبال بهانهای میگردند که سوگواری کنند؛ ولی خوشحالی و شادیها در جمع میتواند اتفاق بیفتد، بدون جمع حتی بیان شادی امکانپذیر نیست بنابراین بودن تکتک انسانها مهم است که اگر آنها نباشند، نمیتوانیم آن شادی را برپا کنیم؛ مثل یک چاهی که در وجود انسان است و باید کنده شود و لولهکشی شود و به دست بقیه برسد، پس بودن انسانها در کنار هم بسیار ارزشمند است. در کنگره هم کسی به تنهایی با خواندن کتاب ۶۰ درجه نمیتواند به درمان برسد، ممکن است به درمان برسد؛ ولی کار سختی است بنابراین تکامل در جمع اتفاق میافتد؛ چون نیاز ما در دل دیگران و نیاز دیگران در دل ما است. بودن دیگران میتواند ساختن در جهت منفی را به دنبال داشته باشد. دانستن قوانین اطراف ما و اینکه در کجا و چهطوری باشیم باعث میشود خیلی از مسائل را متوجه شده و اتفاقات خوبی برایمان بیفتد. اگر حس ما بد باشد و ندانیم باید چهطوری باشیم دچار مشکلاتی مثل؛ منیت و تکبر میشویم و مانند سنگ سنگین به زیر آب میرویم و هرچه تلاش میکنیم جلو نمیرویم و پیشرفتی نخواهیم داشت؛ ولی اگر مکان درست و رفتار درست را بلد باشیم شناور خواهیم بود و میتوانیم رو به جلو شنا کردن را یاد بگیریم. هدف اصلی کنگره ۶۰ احیای انسانی است و این با احیای محبت بهدست خواهد آمد.
به قلم: راهنما همسفر آمنه (لژیون هشتم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه، راهنما همسفر الهام (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی نیمایوشیج بهشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
290