معرکه گرفتن؛ یعنی آوردگاه

در مورد دستور جلسه "رابطه یادگیری و معرکه‌گیری" جناب مهندس می‌فرمایند: معرکه گرفتن یعنی؛ آوردگاه و آوردگاه یعنی جایی که در آن‌جا جنگ و درگیری می‌شود یا جایی که در آن‌جا نمایش است مانند زمان قدیم که پهلوانان یا مارگیرها برای معرکه‌گیری جایی را مشخص می‌کردند، بساط خود را پهن می‌کردند و برای آدم‌هایی که به دور آن‌ها جمع می‌شدند معرکه می‌گرفتند. به آن افرادی که معرکه می‌گرفتند معرکه‌گیر می‌گفتند. این کارها اساساً در اثر کمبود علم و دانش، حسادت، خودخواهی، منیت و... صورت می‌گیرد.
ما اگر بدانیم که برای رسیدن به اهداف‌مان باید با سطحی از دانایی و آگاهی و دانش پیش برویم دیگر دچار این مشکلات نخواهیم شد. فلسفه ما همسفرها در کنگره۶٠، یادگیری است که با یاد گرفتن و آموزش دیدن، بتوانیم محبت را وارد آغوش خانواده کنیم و یاد بگیریم که از نق زدن‌ها، ایراد گرفتن‌ها، طعنه زدن‌ها و... دوری کنیم و محبت، صلح، آرامش و امنیت را در خانواده به ارمغان ببریم و این همان چیزی است که در کنگره به آن می‌پردازیم.

در وادی دهم بخش اول به این موضوع اشاره شده مانند؛ انسان‌هایی که در روز به دنبال شب می‌گردنند و فقط دنبال ایراد گرفتن از اطرافیان هستند و به مسائل خود نمی‌پردازند.
ما در این‌جا یاد می‌گیریم که اگر از مسیر آموزش‌های خود خارج شویم و پا روی اصول کنگره بگذاریم و شروع به معرکه‌گیری کنیم، وارد جهل و تاریکی خود شده‌ایم. باید بدانیم که این جهل، ما را در مسیر ضدارزش‌ها برده و ما را با نیروهای تخریبی و بازدارنده همراه می‌کند و چیزهایی را برای ما جذب می‌کنند که خود می‌خواهند و این یعنی درجا زدن و در یک نقطه ماندن که این خود نشانه‌ خارج شدن از مدار کنگره می‌باشد.
ما در این حلقه دور هم جمع شده‌ایم که یاد بگیریم و در کنار هم با صلح و آرامش زندگی کنیم، یاد بگیریم که ناشکر و ناسپاس نباشیم و به دنبال جنگ و معرکه‌گیری نباشیم. با همین کسب و یادگیری آموزش‌ها است که بستر خوبی را برای خود و مسافران‌مان محیا می‌کنیم.
وقتی که در این مسیر قدم گذاشته‌ایم یعنی؛ فرمان عشق و محبت و پاکی برای ما صادر شده است. اگر طبق فرمان پیش برویم و در آموزش‌ و یادگیری خود کوتاهی نکنیم و فرمانبردار باشیم، می‌توانیم به رهایی و پاکی بی‌انتهایی برسیم و این را بدانیم که اگر قرار است مطلبی را یاد بگیریم در ابتدا باید آموزش ببينيم و ما این آموزش را در سطح بالایی در کنگره می‌بینیم. وقتی به سمت یادگیری می‌رویم از جهل و نادانی که ثمره‌ آن معرکه‌گیری است، فاصله می‌گیریم. یادگیری در ما مثلث دانایی را ترسیم می‌کند که اضلاع آن تجربه، تفکر و آموزش است و با ترسیم این مثلث در شهر وجودی خود از ترس، منیت، ناامیدی که زیر شاخه‌های معرکه‌ گیری هستند، فاصله می‌گیریم و دیگر درگیر مسائل حاشیه نمی‌شویم. این موضوع در هر زمان و در هر مکان زندگی ما صدق می‌کند، اگر می‌خواهیم به هدف‌ها و آرمان‌های درست نزدیک شویم باید سطح آگاهی و دانایی، علم و دانش خود را بالا ببریم و در یادگیری و آموزش‌ها کوتاهی نکنیم. حسادت‌ها، کینه‌ها و حاشیه‌ها را کنار بگذاریم و با تفکری درست، گام‌های مؤثر و مثبت در جهت کسب علم و آگاهی برداریم؛ چرا که این آموزش‌ها کاربردی و عملیاتی هستند و مانند پله و نردبانی‌ هستد که انسان را هدایت می‌کند تا بتواند زندگی سالم، افکاری سالم و جسم و روانی سالم داشته باشد.
به قول جناب مهندس؛ بزرگ‌ترین دشمن انسان، نادانی اوست که در وجود خودش می‌باشد. انسان دانا، مرتکب گناه نمی‌شود، گناه را کسی مرتکب می‌شود که نادان و جاهل است.
منابع؛ سی دی یادگیری و معرکه گیری و کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر 

ویرایش: راهنما همسفر نازی

ارسال: همسفر نازنین، رهجوی راهنما همسفر مونا (لژیون پنجم)

همسفران نمایندگی ستارخان