معرکه‌گیری تجلی نادانی و جهل انسان است

در این دستور جلسه‌ پر از آموزش توضیح داده شد که معرکه‌گیری چیست؟ به نمایشی که فرد در یک جمع قرار می‌گیرد و بعد شروع به اجرای نمایش می‌کند و دیگران هم به او نگاه و توجه می‌کنند، معرکه گیری می‌گویند.

در معرکه‌گیری آموزش وجود ندارد. افرادی که وارد نق‌زدن و معرکه‌گیری می‌شوند، افرادی را که هم‌حس خودشان هستند، به خود جذب می‌کنند و کارهای نادرستی انجام می‌دهند.
ما باید بیندیشیم، آیا می‌خواهیم آموزش بگیریم یا می‌خواهیم در حاشیه باشیم. کنگره همانند گردبادی است که چیزهای اضافی را به بیرون پرتاپ می‌کند. کسانی که در حاشیه باشند، از کنگره به بیرون پرتاپ می‌شوند. معرکه‌گیری تمثیلی از ورود به مسائل حاشیه‌ای و دور شدن از معقوله آموزش و خدمت است.
کنگره ۶۰ جای آموزش و خدمت است برای همه، از تازه وارد گرفته تا مسافر سفر اول و دوم، همسفر، کمک راهنما و مرزبان، دیدبان وحتی نگهبان، همه و همه در حال آموزش و یاد‌گیری هستیم.

افرادی هستند که نیروی خود را صرف آموزش، یادگیری و خدمت نمی‌کنند و به صورت خودکار جذب مسائل منفی و حاشیه‌ای می‌شوند، به قول معروف: اگر افسار نفس و خواسته‌های آن را در دست نگیریم، نفس، افسار ما را در دست خواهد گرفت و به سویی که خود می‌خواهد می‌برد.

معمولاً نق‌زدن‌ها و وارد حاشیه شدن‌ها، ابتدا در ذهن و تفکر ایجاد می‌شود و چون از آن جایی که به هر چه فکر کنیم، همان چیز برای ما اتفاق می‌افتد، در عمل این مسئله رشد پیدا می‌کند و شخص عملاً از مسیر خارج می‌شود.

معرکه‌گیری، نق‌زدن و همه و همه، تجلی نادانی و جهل است. ما دشمن بیرونی نداریم، دشمن ما، درون ماست. ما باید ساخته شویم و برای ساخته شدن باید بیاموزیم تا به درجه ای که می‌خواهیم برسیم.

نویسنده: همسفر سیمین، لژیون ششم به کمک راهنمایی خانم سودابه
ویرایش متن: همسفر نرگس، لژیون هفتم، به کمک راهنمایی خانم تکتم
ارسال مطلب: همسفر ملیحه، لژیون نهم، به کمک راهنمایی خانم محبوبه

همسفران نمایندگی فردوسی