مثلث عشق

باید خود را از این ورطه بیرون بکشم، باید خودم را نجات بدهم، باید راهی پیدا کنم، باید دل به دریا بزنم و غرق شوم، غرق در دنیای عشق...

 چشمانم را می‌بندم و به عشق می‌اندیشم، نفس عمیقی می‌کشم، بی‌اختیار لبخندی روی صورتم نقش می‌بندد...

 از راهنمایم خانم مریم آموختم باید با او یکدل و یک‌زبان شوم تا به صلح و آرامش برسم، باید حرکت کنم و قدم‌هایم را محکم‌تر بردارم، باید صبر داشته باشم.

 از او یاد گرفتم که انسان بودن یعنی سپاس از قدرت مطلق، سپاس از هستی، یعنی عشق، یعنی همه‌کس و همه‌چیز را دوست داشتن که زندگی بی‌عشق مرگی است بی‌صدا.

 خوش به حال آن‌کس که عشق می‌دهد و به دنبال باز پس گرفتن آن نیست، بی‌دریغ همچون قدرت مطلق که مشکل و گره کار من همسفر هم همین‌جاست.

 جاذبه، حس و سایه‌ها هستند که مثلث عشق را می‌سازند، اگر سایه‌ها نبودند بی‌شک عشقی هم نبود و دلیل خلق موجودات توسط قدرت مطلق همین تجلی عشق در مخلوقین اوست. قدرت جاذبه و دافعه نیز در همه موجودات وجود دارد حتی در جمادات و اینکه موجودی جذب کند یا دفع فقط به نوع چرخش و یا بهتر بگویم به دانایی و فرق نگاه او برمی‌گردد. اگر به انسانی که همیشه دیدم نسبت به او منفی بود مثبت بنگرم به‌جای دافعه در من جاذبه ایجاد می‌شود. در تمام ذرات هستی حس نیز وجود دارد و تنها از طریق همین حس است که جمع‌آوری اطلاعات می‌کنند و خود را با نظام هستی هماهنگ می‌سازند. کسی که درونش پر است از هیاهو و ضد ارزش‌ها، هرگز نمی‌تواند بهترین‌ها را حس و درک کند. تازه فهمیدم که چرا وقتی دستانم را برای گرفتن عشق دراز می‌کنم آن را دریافت نمی‌کنم چراکه دستانم پر است، پر از کینه، کینه‌ای دیرین، حس تنفر، حس انتقام و... با دستانی پر چطور انتظار داشتم عشق را در آن جای دهم؟ باید عشقی بلاعوض داشته باشم به همه هستی.

 اگر انسان بتواند از خود بگذرد و ازآنچه در او دمیده شده آنقدر به دیگران بدهد که باعث شادی‌شان گردد عاشق است و هر چه بیشتر ببخشد ظرف محبتش پر و پرتر هم خواهد شد. آن‌وقت است که در بهشت قرار دارد، هم خودش غرق در عشق است و هم آن را بی‌دریغ به دیگران نثار می‌کند.

 مسافر من هم روزی به آن عشق واقعی می‌رسد که از بند اهریمن اعتیاد آزاد گردد و دوباره خودش را که سال‌هاست گم‌کرده پیدا کند و من همسفر هم آن روزی که بتوانم بندها و گره‌هایی را که به دست پایم خورده بازکنم و رها شوم و به یک عشق واقعی برسم.

 محبت نه در ازدحام روز گم می‌شود و نه در خلوت شب، خفته یا بیدار دوستتان دارم.

 به امید عاشقی و سرمستی همه اعضای کنگره 60...

 با احترام: همسفر الهه

منبع کنگره60