آیا تابه‌حال توجه کرده‌اید که برای حل هر مسئله‌ای، شناخت خود مسئله مهم‌ترین بخش مسئله است؟ به‌طور مثال، شخصی که بیمار است اگر آن بیماری را درست بشناسد می‌تواند به‌درستی برای درمان آن اقدام نماید تا جلوی صرف هزینه گزاف و بیراهه رفتن را بگیرد.
در بین افرادی که به کنگره می‌آیند اکثریت، ترک‌های مختلفی را تجربه نموده‌اند و هزینه‌های بسیاری را متحمل شده‌اند. روش‌های متداول ترک، مانند سم‌زدایی، کمپ، تحت نظر پزشک با دارو یا بدون دارو و ... که هیچ‌کدام اثرگزار نبوده و مسئله اعتیاد را حل نکرده است؛ زیرا در این روش‌ها درمان به‌طور کامل انجام نشده است. یکی از دلایل این امر، عدم آگاهی عمومی در این مقوله است؛ یعنی ندانستن صورت‌مسئله اعتیاد و اینکه اصلاً اعتیاد یعنی چه؟
بسیاری از صاحب‌نظران اعتیاد را مسمومیت مزمن، اختلال روانی مزمن یا وابستگی رفتاری و ... تعریف کرده‌اند که به همین دلیل، مصرف‌کنندگان، برای درمان به در بسته برخورد می‌کردند تا اینکه دانشمند و محققی فرهیخته با اندیشه توانا به نام «مهندس حسین دژاکام» فرمودند: اعتیاد مسمومیت مزمن نیست؛ اعتیاد جایگزینی مزمن است.
درست است که فرد مصرف‌کننده بیمار است؛ اما الزاماً بیمار روانی نیست و اختلالات رفتاری او در اثر مصرف یا عدم مصرف مواد مخدر است؛ به عبارتی: به علت جایگزینی مواد مخدر گیاهی یا شیمیایی به‌جای مواد مخدر طبیعی، جسم انسان دچار اختلال، کم‌کاری یا عدم فعالیت می‌شود و به همین دلیل قادر نیست انرژی مورد نیاز برای حرکت، زندگی و کسب لذت را در درون خود تولید و با دیگران مبادله کند و چنین فردی دائماً احساس کمبود انرژی می‌کند و به دنبال راهی برای رفع این کمبود می‌گردد؛ بنابراین زمانی که با مواد مخدر روبرو می‌شود ازآنجایی‌که مصرف این مواد در ابتدا بسیار لذت‌بخش است و سطح انرژی را به‌شدت بالا می‌برد شخص، احساس می‌کند گمشده خود را پیداکرده است و مصرف مواد مخدر را ادامه می‌دهد تا جایی که تبدیل به یک مصرف‌کننده تمام‌عیار می‌شود.
استفاده مکرر از مواد مخدر در سه قسمت جسم، روان و جهان‌بینی فرد تخریب ایجاد می‌کند؛ یعنی یک بیمار برای درمان اعتیاد باید سه پارامتر جسم، روان و جهان‌بینی را در خود به تعادل برساند تا به‌صورت شایسته درمان شود تا دیگر هیچ نیازی برای مصرف مواد مخدر در خود احساس نکند.
باید در نظر داشت که در روش‌های متداول ترک، فرد دچار یکسری عکس‌العمل‌های آشکار و عکس‌العمل‌های پنهان می‌شود که عکس‌العمل‌های پنهان، حساس‌ترین مرحله ترک یا درمان است و علت آن جسمی و به دلیل اختلال در تولید مواد شبه افیونی بدن است.
با توجه به مسئله جایگزینی مزمن، باید به سیستم‌های تولید کننده مواد شبه افیونی جسم فرد فرصت دهیم تا به‌تدریج خود را بازسازی نمایند. در روش DST جهت بازسازی جسم با ارائه دارویی کامل، سالم و مفید به نام شربت اپیوم تینکچر یا اوتی می‌توان به نتیجه مطلوبی رسید؛ البته مقدار مناسب و مشخصی از دارو، در زمان‌های مشخص در سه وعده در روز و به مدت ۱۰ الی ۱۱ ماه تیپر می‌شود تا به‌تدریج، ضمن صفر شدن مقدار دارو، سیستم‌های ازکارافتاده، بازسازی‌شده و درمان انجام پذیرد.
لازم به ذکر است که بدین‌جهت از داروی اپیوم استفاده می‌شود که بدن دچار شوک فیزیولوژیک نشود و به قول جناب مهندس: زمانی که چیزی را از کسی می‌گیریم، برای برهم نخوردن تعادل شخص و درمان با کمترین تخریب، باید بهترین و مؤثرترین چیز را جایگزین آن کنیم؛ البته در کنار داروی مناسب، راه‌کارهای مناسب برای تغذیه درست، همچنین توصیه به ورزش و حتی شرایط انجام آن، در رشته‌های متعدد با تمام امکانات فراهم‌شده است و هم‌زمان به‌واسطه آموزش‌های ناب، روان و جهان‌بینی فرد را نیز درمان کرده و بدین‌صورت پروسه درمان تکمیل می‌گردد.
در کنگره ۶۰ مسئولیت تمام مسائل و مشکلات بر عهده خود اعضاء است و آن‌ها باید مسئولیت کارهای خود را بر عهده گیرند؛ زیرا هر یک از انسان‌ها فرمانروای شهر وجودی خویش هستند و هیچ فرد دیگری به‌جز خودشان نمی‌تواند به آن‌ها کمک کند؛ اگر محبتی هم می‌شود بر اساس محبت بلاعوض است و هیچ‌کس در مقابل انجام کاری هیچ توقعی ندارد.
اساس کار کنگره، بر مبنای عقل، محبت و ایمان بنا نهاده شده است تا مسافران و همسفران از تاریکی‌ها به سمت روشنایی‌ها حرکت نمایند و به نقطه‌ای برسند که بتوانند مثلث دیگری که شامل عدالت، معرفت و عمل سالم است را به‌درستی رسم نمایند که این مثلث نیز یکی از مهم‌ترین اصول در پیشبرد اهداف کنگره ۶۰ است.
نویسنده: همسفر اشرف کمک راهنما لژیون هفتم
ویراستاری و ارسال: همسفر بنفشه لژیون خانم زهرا (لژیون 10)
همسفران نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
1422