برای پروسه عظیم درمان اعتیاد و در راستای به تعادل رساندن اضلاع مثلث درمان اعتیاد، یعنی، جسم، روان و جهان‌بینی، در وادی اول با موضوع تفکر و نقش حیاتی و کلیدی آن در چگونه زندگی کردن و تکامل آن، آشنا شدیم. در وادی دوم آموختیم که هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، آموختیم که احساس پوچی و بیهودگی ناشی از ترس و ناامیدی با حرکت درست و اصولی ما کاملاً از بین می‌رود.
در وادی سوم یاد گرفتیم که در مسیر حرکت برای درمان ناامیدی و مشکلات، فقط و فقط روی توانایی‌های خودمان حساب بازکنیم و به‌هیچ‌وجه حرکتمان را با انتظار کمک و یاری دیگران، متوقف نکنیم، زیرا بار مشکلات روی دوش ماست و تنها کسی که باید آن را حمل و درنهایت زمین بگذارد، فقط خود ما هستیم ولا غیر. در وادی چهارم آموختیم مسئولیت زندگی ما به عهده ماست نه خداوند.
نباید مسئولیت‌های حیاتی خود را به خداوند واگذار نماییم و از خویش سلب مسئولیت نماییم، زیرا با این تصور و تفکر، خداوند به ما کمک نخواهد کرد، اما اگر مسئولیت را بپذیریم و حرکت نماییم، آن موقع مشمول رحمت بی‌انتهای باری‌تعالی قرار خواهیم گرفت. وادی اول تا وادی چهارم، مبانی نظری و تئوری حرکت ما را در درمان اعتیاد و مشکلات تبیین می‌نماید. خطوط فکری ما را برای حرکت درست ترسیم می‌کند و ما آماده حرکت می‌شویم، زیرا وادی پنجم فرمان حرکت را صادر می‌کند.
«در جهان ما، تفکر، قدرت مطلق حل نیست. توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید.»
وادی پنجم با صراحت تمام می‌گوید که بایستی حرکت کنی و تا حرکت نکنی ، هیچ اتفاقی رخ نخواهد داد. فکر و تفکر، به‌تنهایی حلال مشکلات نیست، برای رسیدن به محصول و نتیجه و حل مشکلات و یا درمان اعتیاد، بایستی حرکت نماییم. حرکت است که تفکرات ما را کامل می‌نماید و ما را به مقصود می‌رساند. در جهان ما، تفکر قدرت مطلق حل نیست. شاید در جهان‌های دیگر و بعد از مرگ، تفکر، قدرت مطلق حل باشد، اما در جهان ما و بعد فیزیک، تفکر درحالی‌که بسیار مهم و حیاتی و تعیین‌کننده است، اما قدرت مطلق حل نیست. قدرت مطلق حل مشکلات، در تفکر صحیح و سالم بر مبنای آموزش و دانایی و حرکت و عمل سالم است.
جناب آقای مهندس دژاکام تأکید می‌نمایند که علم و دانش کنگره 60 نظری نیست بلکه عملی است. بایستی آموخته‌ها به عمل درآیند زیرا در غیر این صورت برای باورها ارزشی نیست و صرف دانستن به‌جایی نمی‌رسیم. در کنگره 60 آن‌هایی موفق هستند، آن‌هایی به درمان و رهایی می‌رسند، آن‌هایی به تعادل و حال خوش مدنظر کنگره 60 می‌رسند، آن‌هایی به جایگاه کمک راهنمایی و سایر جایگاه‌های خدمتی می‌رسند که آموخته‌هایشان را به اجرا گذاشته‌اند.
وادی پنجم می‌خواهد به ما بگوید که تفکرات ما تا زمانی که حرکت نکنیم، از قوه به فعل تبدیل نمی‌شوند . ما با استفاده از تفکراتمان و با استفاده از قدرت تصویرسازی ذهن، هر چیزی را می‌توانیم در همین لحظه در ذهن خود خلق نماییم، حتی غیرممکن‌ها را، این توانایی همان قدرت کن‌فیکون است که خداوند، تمام و کمال آن را در اختیار دارد و هر چیزی را می‌تواند در لحظه خلق نماید. یا به‌عبارت‌دیگر، شو شود، بنابراین وادی پنجم یک قانون است و در تمامی سطوح زندگی ما، چه بخواهیم و چه نخواهیم حکم فرماست.
وادی پنجم می‌گوید: تفکر به‌تنهایی کارساز نیست و باید همراه با حرکت و عمل باشد؛ یعنی ساختارهای فکری خود را به ساختارهای عملی و اجرایی تبدیل کنیم. اگر ما نتوانیم ساختارهای ذهن و فکر خود را تبدیل به ساختارهای عملیاتی نماییم، هیچ‌وقت به نتیجه نمی‌رسیم. باید با اعتمادبه‌نفس کامل، بدون هیچ‌گونه استرس و ترسی، خواسته‌های خود را اجرا کنیم و برای رسیدن به این خواسته‌ها باید رفتار و کردار خود را پاک‌سازی و تزکیه کنیم.
سه اصل مهم و اساسی در وادی پنجم، پندار سالم، کردار سالم و گفتار سالم است. اگر تفکراتمان سالم باشد، کردار و گفتارمان هم خودکار، سالم خواهد بود. پس باید تزکیه و پالایش را از خود شروع کنیم و به‌طرف ارزش‌ها قدم برداریم و از ضد ارزش‌هایی مثل دروغ، غیبت، قضاوت و خیلی مسائل ضد ارزشی دیگر دوری‌کنیم. بعضی مواقع ما نمی‌دانیم انجام چه‌کاری به نفع ماست و انجام چه‌کاری به ضرر ماست یا این کار، ارزش است یا ضد ارزش. عقل سالم حکم می‌کند از انجام دادن این کارها دست‌برداریم.
قناعت به معنای خساست نیست. خداوند هم در قرآن می‌گوید: بخورید و بیاشامید ولی اسراف و زیاده‌روی نکنید. با قناعت و برنامه‌ریزی درست در زندگی می‌توانیم پایه و بنای زندگی خود را درست و محکم بنا کنیم. با صبر و پشت سر گذاشتن مشکلات و با تلاش و کوشش می‌توانیم به نتیجه مطلوبی برسیم. هر چیز باید زمانش برسد و باید تلاش کنیم، نقطه صبر و تحمل خود را بالا ببریم.
گاهی اوقات از روی جهل و نادانی در زندگی دیگران سرک می‌کشیم، با تجسس و شایعه‌پراکنی و قضاوت‌های بی‌مورد، با آبروی دیگران بازی می‌کنیم. بهترین کار این است که دوربینمان را از روی زندگی دیگران برداریم و وقت و انرژی خود را صرف زندگی خودمان کنیم. بهترین پشتوانه هر زندگی پس‌انداز است؛ چه نقدی و چه غیر نقدی. چه خوب است که هرکدام از ما یک پس‌انداز مادی برای این دنیا و یک پس‌انداز و توشه معنوی برای آخرت خود داشته باشیم.
بهترین راه خوشبختی و تکامل در این است که به خدا در لحظه‌لحظه زندگی خود اعتماد داشته باشیم و تمام مقدرات را بپذیریم و تسلیم قدرت مطلق او باشیم، تمام اموراتمان را به او بسپاریم و بدانیم که بدون خواست خدا، برگی از درخت نخواهد افتاد. خداوند آن‌قدر مهربان و بزرگ است که از خطاهای ما می‌گذرد و هیچ‌وقت بندگانش را تنها نمی‌گذارد و همیشه به ما گفته که از تو حرکت، از من برکت. کافی است که داده‌هایش را شکر که رحمت و نداده‌هایش را سپاس که حکمتی در آن است. به او ایمان و اعتماد داشته باشیم تا در مسیری که گام برداشته‌ایم، راه را برایمان هموار کند، فقط باید باورش کنیم.
به امید این‌که بتوانیم تمام وادی‌ها را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم و از نکته به نکته آن برداشتی دقیق و کاربردی داشته باشیم نه تئوری و گذرا.
برداشت از: وادی پنجم
نویسنده: همسفر اکرم لژیون هشتم
همسفران نمایندگی شیخ بهایی
- تعداد بازدید از این مطلب :
1471