مصرف شیشه با روش DST قابل درمان است

مکانیسم عملی شیشه با مواد مخدر دیگر بسیار متفاوت است و درصد توهم زایی و تحرک‌بخشی آن بالاست و در اصل سیستم مرکزی اعصاب را تحریک و تهییج می‌کند. شیشه هم روی سیستم سمپاتیک اثر می‌گذارد و هم روی ترشح دوپامین، در نتیجه موجب کنش‌های شدید رفتاری می‌شود. برخلاف مخدرهای افیونی همچون تریاک که مصرف‌کننده را به سمت سکون و کندی هدایت می‌کند، شیشه معمولاً فرد را به سمت پرتحرکی و رفتارهای خشونت‌آمیز سوق می‌دهد و باعث افزایش انرژی در فرد و فعالیت بیش از حد می‌گردد. بی‌خوابی، بالارفتن درک و حس اعتمادبه‌نفس سبب می‌شود که فرد احساس قدرت بیش از حد در وجودش داشته باشد، در نتیجه احتمال پرخاشگری، دعوا، زدوخورد، در این افراد بسیار بالا می‌رود. معمولاً در بیشتر مصرف کنندگان شیشه بالارفتن فشارخون، تند شدن ضربان قلب و بالارفتن درجه حرارت و سوخت‌وساز بیش از اندازه وجود دارد و در کسانی که مستعد بیماری‌های قلبی و مغزی هستند، احتمال وقوع سکته‌های قلبی و مغزی بسیار بالاست.

بر اساس مطالعات در بیمارانی که کریستال یا همان شیشه را به‌عنوان آمفتامین برای تحمل درد استفاده می‌کنند، علائم مشابهی با بیماران روانی (پارانوئیدی) و جنون جوانی (اسکیزوفرنی) مشاهده می‌شود. در بعضی موارد، فرد تنها با یک‌بارمصرف دچار علائم روان‌پریشی و جنون شده است. در مصرف درازمدت شیشه، بسیاری از اختلالات روانی همچون روان‌پریشی، بدخلقی، بدگمانی، سوءظن، افسردگی، کاهش شدید حافظه، هذیان‌های فکری و توهمات ادراکی، دیده شده است. معمولاً توهمات آن­ها به‌صورت شنیداری، دیداری و برخی موارد به صورت پوستی و حسی است. یعنی عده‌ای از مصرف­کنندگان شیشه تصور می‌کنند حشره‌ای در زیر پوستشان در حال حرکت است؛ درنتیجه برای خارج کردن این حشره پوست خود را سوراخ کرده و زخم‌ها و عفونت‌های بسیاری در دست‌وپای خود به وجود می‌آورند. به همین دلایل علائمی همچون بیماری‌های عفونی شامل، اچ آی وی، هپاتیت بی و سی و عفونت لایه داخلی بدن، در بسیاری از آن­ها مشاهده می‌شود.

خشکی دهان، حالت تهوع، افزایش سرعت تنفس، تعریق بیش از حد، صحبت‌کردن بیش از حد معمول، بزرگ شدن مردمک چشم، کاهش چشمگیر وزن، ازبین‌رفتن دندان‌ها، بدبینی، پرخاشگری، توهم، ترس و هراس از تحت تعقیب بودن، از نشانه‌های بارز فرد مصرف‌کننده شیشه می‌باشد. طبق آخرین آمار ستاد مبارزه با مواد مخدر، شیشه دومین ماده پرمصرف در کشور بعد از تریاک است که متأسفانه یکی از دلایل آن ارزانی و قابل‌دسترس بودن آن است. البته در سراسر جهان برای درمان شیشه تحقیقات زیادی از سوی دانشمندان و پزشکان صورت‌گرفته است. محققان در نهایت به این نتیجه رسیدند که شیشه یک ماده مخدر نیست، بلکه روان‌گردان و محرک است. آن­ها بر این باورند که شیشه هرگز با داروی اپیوم تینکچر قابل‌درمان نیست، زیرا شیشه از دسته‌ی محرک‌هاست و اپیوم به عنوان داروی اپیوییدی نمی‌تواند اعتیاد به شیشه را درمان کند و این باور غلط را در بین جوامع رواج داده‌اند.

اما از دیدگاه کنگره 60 این تحقیق اشتباه و کاملاً رد شده است، زیرا کنگره 60 طی مطالعات و تحقیقات و مشاهدات خود بر این باور است که «کلیه داروهای عادت آور که مصرف آن، انسان را از روی سیستم ایکس حالت تعادل طبیعی خارج می‌کند و مستقیماً بر روی سیستم  xیا سیستم تولیدکننده مخدرهای طبیعی بدن اثر می‌گذارد و باعث تخریب آنها می‌شود، ماده مخدر یا آنتی ایکس محسوب می‌شود.» لازم به ذکر است شیشه نیز مانند باقی مخدرها قابل‌درمان است و تنها دارویی که می‌تواند اعتیاد به شیشه را به‌صورت کامل با آن درمان کرد، داروی او تی همان شربت تریاک به روش DST می‌باشد. امروزه هزاران نفر از مصرف کنندگان شیشه در کنگره 60 به درمان قطعی رسیده‌اند و حالا شاهد آن هستیم که اعضاء تیم راگبی کنگره 60 که تاکنون چندین مقام قهرمانی را در کشور کسب نموده‌اند، همه از مصرف کنندگان شیشه بوده‌اند.

نویسنده: همسفر سارا، لژیون یکم

ارسال مطلب: همسفر نفیسه