ترنم یک باران

زمانی بود که ما همسفران در زندگی تجربه‌های تلخی داشتیم، چراکه در کنار انسان‌هایی زندگی می‌کردیم که غرق در تاریکی بودند و در دنیایی زشت و زمخت اعتیاد بودند. صبح‌هایمان زشت بودند و شب‌هایمان تاریک و از زندگی بیزار بودیم. از خدا می‌خواستم زندگی را برای ما هم زیبا کند. من همیشه از خدا آرامش می‌خواستم، کلمه‌ای به نام لذت را دعا می‌کردم اما در اندیشه‌ام این بود که رسیدن به آرامش و لذت معجزه است و غیرممکن است.

اما زمان این موهبت الهی، راهی پیش روی ما گذاشت که برگشتی از آرامش و لذت نداشت و آن‌هم مسیر کنگره ۶۰ بود. با فرشته‌ای مهربان همچون مهندس دژاکام آشنا شدم. من همسفری که با کوله باری پر از ناامیدی و ترس وارد کنگره شدم، آموزش گرفتم، آرامش گرفتم، لذت بردم، خدمتگزار شدم و همهٔ این‌ها را مدیون پدر معنوی همهٔ همسفران و مسافران هستم که با چهره‌ای آرام، چشمانی مهربان، دستانی گرم، آغوشی بازو پر از محبت پذیرای همهٔ ما شد و با چشمه‌ها و رودهای خروشان درونش ما را سیراب کرد.

در این دستور جلسه جای دارد در مرحلهٔ اول مراتب سپاس خود را از جانب مهندس دژاکام و سرکار خانم آنی و خانواده محترمشان ابراز کنم. آقای دژاکام نماد استقامت، ایمان و عشق و خدمت است و هرکدام از این صفات در وصف ایشان بازگوی درس زندگی است. خدا را شکر می‌کنم در برهه‌ای از زمان زندگی می‌کنم که این موهبت الهی را از نزدیک دیدم و پر شدم از آرامشی که داشتند.

بیست و دومین سال تولد رهایی و بنیان کنگره ۶۰ را اول خدمت جناب آقای مهندس دژاکام صمیمانه تبریک می‌گویم، خدمت سرکار خانم آنی و خانواده محترم دژاکام  تبریک می‌گویم و برای ایشان عمری باعزت از خداوند خواستارم. بیست و دومین سالگرد ظهور کنگره ۶۰ را که زندگی را به من و خیلی‌های دیگر بازگرداند، جشن می‌گیریم و برای این عزیزان زندگی سرشار از سلامتی و عشق خواستارم و خدمت خانواده بزرگ کنگره ۶۰ در سراسر کشور تبریک میگویم.

کمک راهنما همسفر سمیرا
تایپ: همسفر فاطمه لژیون هشتم
عکاس: همسفر مینا