حرکت به سوی اقیانوس

سلام دوستان فاطمه هستم همسفر

صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ بلکه جاری است. انسان را می‌توان را به رودخانه در حال جاری تشبیه کرد، همان‌طور که آب جاری در حال تغییر و تحول است با برخورد به سنگ‌ریزه‌ها، سنگ‌ها و صخره‌ها؛ ولی هم‌چنان مسیرش را ادامه می‌دهد تا خود را به دریاچه، دریا و اقیانوس برساند؛ چون هدفش رسیدن به آغوش اقیانوس است. هر مانعی که در مسیرش قرار می‌گیرد با جاری شدن و شاید کمی توقف پشت صخره تمام نیرویش را جمع می‌کند تا صخره را پشت‌سر بگذارد، متوقف نمی‌شود؛ چون هدفش را تعیین کرده است. من همسفر نیز می‌توانم گذشته را پشت‌سر بگذارم و آن حس‌های ناخوشایند و صفات بد را در خودم شکست بدهم و هدفم را مشخص کنم که می‌خواهم در مسیر درست و ارزش‌ها قرار بگیرم. بتوانم با تمام وجودم برای خواسته‌هایم که من را به سمت روشنایی می‌برند، تلاش کنم. هر چند که در این مسیر موانعی نیز بر سر راهمان باشد، بنابراین من هستم که راهم را مشخص می‌کنم. دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، دنیای اضداد است و زمانی می‌توانم حس‌های خود و صفات بد گذشته را تغییر بدهم که افکارم درست باشد و با تفکر درست به پالایش و تزکیه خودم بپردازم. نتیجه آن هم می‌تواند درست باشد؛ مانند تغییر دیدگاهم نسبت به مسافرم که قبل از ورود به کنگره60 چقدر باعث تخریب خودم و مسافرم شد. با یادگیری آموزش‌ها توانستم تا اندازه‌ای مسافرم را به حال خودش رها کنم، برای سفر تحت‌ فشار نگذارم و فهمیدم که خودم بیشتر از مسافرم نیاز به سفر دارم؛ چون بسیار به شهر وجودی‌ام صدمه وارد شده چه خودآگاه و چه ناخودآگاه. من نیاز دارم که شهر وجودی‌ام را مرمت کنم به افکارم سر و سامان بدهم و آن نیروهای منفی، ضدارزشی را از خود دور کنم، حس‌های خوب را تقویت کنم و صفات بد را محو کنم به این صورت می‌توانم مجدد خود را از نو بسازم. بسیار سخت است؛ ولی خودم را به چالش می‌کشم تا بتوانم نقطه تحملم را بالا ببرم و تغییرات اساسی در خودم به وجود بیاورم و خودم را به اقیانوس روشنایی برسانم. آموخته‌ام که هر جا متوقف شدم، مانند آب پشت صخره، تمام نیرویم را جمع کنم تا از بالای صخره سرازیر شوم و خودم را در مسیر دریا قرار بدهم تا به اقیانوس برسم؛ چون با توقف مجدد نیروهای منفی در من تقویت می‌شوند، من را در خودم حبس می‌کنند و به تاریکی مطلق فرو می‌برند. آقای مهندس می‌فرمایند: «باید ابتدا تغییر را در خودم ایجاد کنم تا بعدها دیگران هم با توجه به تغییرات من در خودشان تغییرات را به وجود آورند.»

سلام دوستان پروانه هستم همسفر

ما قبل از این‌که وارد کنگره60 بشویم، بسیار سعی کردیم به هر صورتی که است، پسرم را نجات دهیم؛ مثل بستری در بیمارستان، کمپ، متادون درمانی؛ اما هیچ‌ کدام جواب نداد. وقتی که راه کنگره60 برای ما باز شد، پسرم سفر خود را شروع کرد. بعد از برگشت دوباره به سفر خود ادامه داد، هم‌اکنون وضعیت بهتری دارد و در حال سفر است تا به امید خدا به رهایی برسد. من در کنگره60 یاد گرفتم صبورتر و آرام‌تر از قبل باشم، برای هر کاری اول تفکر کنم و بعد آن را انجام دهم. با آموزش‌های کنگره60 به سلامتی جسم و روان خود پرداختم تا با تن و ذهنی سالم به زندگی ادامه دهم، با توجه به وادی دهم که می‌گوید، صفت گذشته در انسان صادق نیست، صفات گذشته خود را تغییر داده و به سوی ارزش‌ها حرکت کنم. این وادی به من می‌آموزد که باید همیشه امیدوار باشیم. در کنار این وادی که نور و امید به زندگی می‌دهد، خود را از غم و اندوه گذشته نجات دهیم و به زندگی امیدوار باشیم. این قانون، یکی از قوانینی است که به زندگی نور و امید داده و می‌گوید انسان در هر زمانی می‌تواند خود را تغییر دهد، از رنج و عذاب گذشته خلاص شود. ما نباید به‌خاطر داشتن گذشته‌ای ناخوشایند خود را عذاب دهیم؛ بلکه با تغییر در جهت مثبت‌ها و در صراط مستقیم خود را به زندگی امیدوار کرده با تغییر، تبدیل و ترخیص خود را به شادی و عشق متصل کنیم. صفت در انسان جاری است و هر چیزی که جاری باشد در حرکت است و در حرکت بودن یعنی شروع یک زندگی تازه. انسان با حرکت به سمت نیکی‌ها و خوبی‌ها تغییر کرده و می‌تواند مسیر درست زندگی را بیابد، از حزن و اندوه به شادی و سلامتی دست پیدا کند. من با یادآوری این وادی و آموزه‌های کنگره60 به راه خود ادامه داده در این مسیر با دعا و تشکر از مهندس دژاکام آرزوی سلامتی برای ایشان و خانواده محترمشان، امیدوار هستم که رهجویی خوب و خدمتگزاری لایق باشم تا بتوانم زحمات آقای مهندس را سپاس‌ گویم.

رابط خبری: همسفر هدی رهجوی راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر هدی (لژیون پانزدهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ایمان