گروه خانواده_قدرت انتخاب و تغییر در وادی دهم کنگره ۶۰

جلسه پنجم از دوره اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی امیرکبیر به استادی راهنما همسفر فرشته ، نگهبانی همسفر فرزانه و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «وادی دهم» سه‌شنبه ۱۱ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان فرشته هستم یک همسفر

به خاطر اجازه ورودم به کنگره ۶۰ از آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر می‌کنم به خاطر فراهم کردن این بستر آموزشی و فرصت خدمت. 

وادی دهم که از زیباترین قوانین الهی است و نشان از رحمت پروردگار دارد، زیرا پروردگار به مخلوق خود اختیار داده تا راه سعادت یا شقاوت را انتخاب کند. این خود انسان است که باید مسیرش را انتخاب کند و با این انتخاب، مسیر حرکت او به سمت هدف مشخص می‌شود. 

این وادی هم هشدار می‌دهد، هم امید می‌دهد، هم صعود و هم سقوط. ولی آیا انسانی که در راه تاریکی قدم گذاشته، تا ابد در این راه می‌ماند و هیچ امیدی به بازگشتش نیست؟ یا انسانی که در راه خیر و روشنایی قدم گذاشته است، سعادتش ابدی است؟ 
نه، اینطور نیست. با ویژگی اختیاری که خداوند در انسان قرار داده، انسان می‌تواند راهش را عوض کند. همه انسان‌ها می‌توانند هر صفتی را که دارند تغییر دهند و هیچ انسانی مجبور نیست که صفات زشت خود را تا ابد در خود حفظ کند. اگر بخواهد، اختیار کامل دارد و می‌تواند صفاتش را تغییر بدهد و رحمت خدا شامل حالش می‌شود و به آرامی از جهنم خارج می‌شود. 

راه نجات همیشه هست، چون صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ زیرا جاری است. همه چیز جاری و در حرکت است، چون مسیر تکامل تغییر، تبدیل و ترخیص است. اما چگونه می‌توانیم راه خود را عوض کنیم و وارد راه خیر بشویم؟ باید صفت بد گذشته خود را تغییر بدهیم و برای تغییر صفت بد گذشته‌مان، باید حسمان را تغییر بدهیم. کنگره ۶۰ معتقد است که تنها راه تغییر حس، تزکیه است. پس هر انسانی برای تغییر صفات خود نیاز به آموزش دارد و باید در جهت آموزش حرکت کند و تا زمانی که ما حرکت نکنیم، هیچ تغییری اتفاق نخواهد افتاد. 

اولین قدم برای تزکیه، تشکر است. زمانی که تفکر سالم باشد، ما مسیرمان را درست انتخاب می‌کنیم و به مسیرمان باید ایمان داشته باشیم و ایمان بیاوریم که مسیری که داریم می‌رویم، مسیر درستی است. بعد از ایمان آوردن به مسیر، باید عمل کنیم و عمل سالم، حس سالم ایجاد می‌کند و پیام‌ها را درست به عقل می‌فرستیم، چون می‌دانیم که حس، خودش گیرنده و فرستنده است و پیام‌ها را به عقل درست می‌فرستد. عقل هم آن موقع دستورهای درست صادر می‌کند و در نهایت عشق سالم به وجود می‌آید. عشق به تمام هستی و موجودات بدون هیچ توقع و بدون هیچ چشم داشتی. اینجاست که اگر شخصی به من بدی کرد، می‌دانم که از جهل و نادانی اوست و برایش دعای خیر می‌کنم. 

وادی دهم به تنهایی مروری است از وادی اول تا وادی ۱۴، یعنی از تفکر تا عشق. به واسطه وادی دهم متوجه شدم که قضاوت کردن دیگران کار اشتباهی است و نباید انسان‌ها را با صفات گذشته‌شان قضاوت کنیم. راه نجات همیشه وجود دارد و می‌توانیم با قدم‌های کوچک و یک تصمیم تازه، مسیرمان را عوض کنیم. 

اگر افراد خوب جذب من می‌شوند یا افراد بد و یا هر چیزی که هستم، همه را خودم جذب می‌کنم و برای تغییر باید بخواهم آموزش بگیرم و حرکت کنم. 
وادی‌ها مثل پل‌هایی هستند که به ما کمک می‌کنند تا از گذرگاه‌های سخت عبور کنیم و به شناخت خود و خالق‌مان برسیم و قدردان حیات خودمان باشیم.

مرزبانان کشیک: همسفر مهناز مسافر محمدامین
تایپیست: همسفر ندا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر مرجان رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر بهاره دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما زهرا (لژیون دوم) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی امیرکبیر