صفت بخشندگی

جلسه سوم از دوره سوم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی چرمهین ویژه مسافران و همسفران با استادی پهلوان همسفر محدثه، نگهبانی مسافر ناصر و دبیری مسافر فریدون با دستور جلسه " هفته گلریزان " پنجشنبه 21 آبان 1404 ساعت 17 آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان محدثه هستم یک همسفر، دستورجلسه این هفته در مورد گلریزان است؛ هرکدام از ما باید از خودمان نیز تشکر کنیم، زیرا روزی فرا می‌رسد که انسان درمی‌یابد میزان دانایی، ظرفیت و مسئولیتی که در برابر دیگران بر عهده دارد تا چه اندازه در وجودش شکل گرفته است.

یکی از دشوارترین مراحل تزکیه نفس، زمانی است که انسان می‌خواهد در برابر خواسته‌های معقول خود از خویشتن بگذرد. در جشن گلریزان، هر کس به اندازه وسعت و توان خود می‌تواند کمک کند. وسعت برای یک نفر ممکن است صد میلیارد باشد، برای دیگری ده میلیارد، و برای فردی دیگر حتی ده هزار تومان. مهم، میزان درک و برداشت درونی هر شخص است؛ اینکه آیا در برابر موضوع بخشش، به اندازه توان و دانایی خود قدم برداشته است یا نه.
یکی از مهم‌ترین صفاتی که باید در جشن گلریزان در خود تقویت کنیم، صفت بخشندگی است. با گذشت از خواسته‌های مالی شخصی، هر یک از ما در واقع وارد مسیری معنوی می‌شویم. فلسفه روش تدریجی در کنگره نیز دقیقاً برای همین است؛ تا بتوانیم گام‌به‌گام صفت بخشش را در وجود خود نهادینه کنیم.
انسان‌هایی که می‌مانند و خدمت می‌کنند، در حقیقت کسانی هستند که هیچ‌گاه گذشته خود را فراموش نمی‌کنند. آنان به یاد دارند که چه زمانی، در چه جایگاهی بوده‌اند و اکنون در کجا قرار دارند. هر زمان که از خدمت خسته شوند یا فشار آن بر دوششان سنگین گردد، یاد گذشته، نیروی تازه‌ای در آنان ایجاد می‌کند. هر بار که در کنار خانواده و در آسایش هستیم، باید به خود یادآوری کنیم که کوچک‌ترین قدمی که می‌توانیم برداریم، ممکن است راهی برای یاری انسان دیگری باشد. آن لحظه که بر صندلی جشن می‌نشینیم، در حقیقت به خودمان می‌گوییم که «می‌خواهم در کنگره کمک کنم» و پیغامی برای خویش می‌فرستیم که گذشته خود را هیچ‌گاه فراموش نکنیم.
صفت بخشش، دانشی است که آقای مهندس به‌صورت تدریجی به ما آموخته‌اند؛ نه به شکل انقلابی یا ناگهانی. زیرا رشد بخشندگی، هم‌زمان با رشد میزان دانایی ما اتفاق می‌افتد؛ پله‌پله، آرام و پیوسته.
اگر بخواهم مثالی بزنم، دریا بهترین نمونه است؛ دریا همیشه از وجود خود آب می‌بخشد. با تابش آفتاب، بخشی از آبش را بازمی‌گرداند و در ادامه، همان آب به صورت باران بازمی‌گردد. در نتیجه، هم خود سیراب می‌شود و هم حیات درونش زنده می‌ماند. در کنار آن، موجودات دیگری نیز از این بارش بهره‌مند می‌شوند. کنگره برای ما نیز چنین است؛ نعمتی که بخشیده شده تا بتوانیم از آن بهره‌مند شویم و در مسیر خدمت و بخشش گام برداریم.
گاهی کسانی هستند که از مادیات سردار بهره‌ای نمی‌برند و هیچ چیز به ظاهر به آن‌ها اضافه نمی‌شود، اما در حقیقت، آن انسان‌ها بیشترین بهره معنوی را می‌برند. نگهبانان با دقت به مسئولیت خود می‌نگرند و این صفت بزرگ بخشش، آن‌قدر ارزشمند است که می‌توان ساعت‌ها درباره آن در کنگره سخن گفت.
امید است که بتوانم در ادامه، از آموزش‌ها و مشارکت‌های عزیزان نیز بهره‌مند شوم و با یاری شما، در مسیر خدمت و بخشندگی گام‌های استوارتری برداریم.

تایپ : راهنمای تازه واردین مسافر ابراهیم 

ارسال : مسافر عسگر