ما باید در زندگی، قاضی کارهای خود باشیم، یعنی با نگاهی آگاهانه بررسی کنیم که آیا در مسیر رشد و تغییر مثبت قرار داریم یا نه؟ باید تشخیص دهیم آیا زندگی‌مان، که پیش‌تر پر از دعوا و درگیری بود، امروز بهتر شده است؟ در این قضاوت باید نقاط قوت خود را بشناسیم و تقویت کنیم و در برابر نقاط ضعف، راه اصلاح و کاهش آن‌ها را پیش گیریم. اصل اساسی این است که پیش از هر چیز باید مشکل خودمان را حل کنیم. اگر نتوانیم خود را تغییر دهیم، هیچ فرد دیگری نمی‌تواند این کار را برای ما انجام دهد. کسی که نمی‌داند چگونه نیم متر بپرد، نمی‌تواند از دیگری بخواهد پنج متر بپرد. اگر خودمان طاقت یک روز گرسنگی را نداریم، چگونه انتظار داریم دیگری یک ماه آن را تحمل کند؟ هر آموزشی زمانی ارزشمند است که ابتدا در زندگی خودمان آن را اجرا و تجربه کنیم؛ زمانی که در وجودمان محقق شد، می‌توانیم آن را به دیگران منتقل کنیم.
اما اگر انسان را درست نشناسیم، نمی‌توانیم هیچ تغییر واقعی ایجاد کنیم؛ پس باید انسان را در سه بعد اصلی شناخت. انسان از سه بخش تشکیل شده است: جسم، روان و جهان‌بینی. روان جسم را می‌سازد و شکل می‌دهد. روان همان خلق‌وخو و حالت‌های درونی انسان است؛ هم در صور پنهان و هم در صور آشکار. گاه خلق‌وخو در ظاهر، خوب است؛ اما باطن، فرد آشفته و بیمار است. هماهنگی میان جسم، روان و جهان‌بینی، شرط تعادل و سلامت انسان است. بهشت و جهنم تنها در جهان دیگر وجود ندارند؛ بلکه در همین دنیا نیز حضور دارند. کسانی که در بهشت درونی خود زندگی می‌کنند، سیستم خمر در بدنشان به‌درستی عمل می‌کند؛ همان سیستم طبیعی تولید آرام‌بخش‌ها و شادی‌آفرین‌های بدن. در بدن ما رودخانه‌هایی در جریان هستند که نقش مسکن دارند: الکل طبیعی، تریاک طبیعی، دینورفین، دوپامین و انکفالین. همه این‌ها موادی هستند که بدن به‌طور طبیعی تولید می‌کند و در آرامش و تعادل روان تأثیر دارند.
وقتی برای خواب یا آرامش، قرص یا مواد مصرف می‌کنیم، درواقع جای همان مواد طبیعی را با نوع مصنوعی پر می‌کنیم؛ و پس از مدتی بدن، توان تولید طبیعی آن‌ها را از دست می‌دهد. وقتی سیستم بدن از تعادل خارج شود، ممکن است انسان به رفتارهای شدید، مانند خودکشی، کشیده شود. این سامانه که در آموزه‌ها از آن به‌عنوان سیستم X یاد می‌شود، شامل ناقل‌های عصبی، هورمون‌ها و میانجی‌های شیمیایی بدن است. ژن‌ها تعیین می‌کنند چه موادی تولید شود و پایه هر بیماری در همین ژن‌ها نهفته است. اعتیاد با مصرف مواد مخدر و داروهای خواب‌آور، این سیستم را تخریب می‌کند. در کنار جسم، جهان‌بینی نیز بر روان اثر می‌گذارد. افکار و اندیشه‌های نادرست می‌توانند فیزیولوژی بدن را مختل کنند. افکار منفی، ناامیدی، غیبت، حسادت، بدخواهی و کینه همه ریشه بیماری‌ها هستند. تغییر جهان‌بینی، یعنی تغییر شیوه فکر کردن، یعنی دور ریختن منفی‌گرایی و جدایی از ناامیدی.
هرگاه در زندگی با مشکلی روبه‌رو می‌شویم، باید بدانیم دو حالت وجود دارد: یا داریم تاوان پس می‌دهیم یا داریم آموزش می‌بینیم. برای شجاع شدن، باید با هیولای درونمان بجنگیم؛ برای متفکر شدن، باید شکست‌های گوناگون را تجربه کنیم و برای رسیدن به مهر و عشق؛ باید از قهر و نفرت عبور کنیم. همه این مراحل ضروری هستند؛ انسان در هر نقطه یا در حال آموزش دیدن است یا در حال پرداخت تاوان. افتخار و ثروت نیز نوعی امتحان هستند؛ باید از این دروازه‌ها عبور کنیم تا به آگاهی و دانایی برسیم. وقتی دانا شدیم، دیگر امتحان معنا ندارد؛ زیرا به مرحله شناخت رسیده‌ایم. در این مسیر، نقش جهان‌بینی بسیار اساسی و سازنده است. بی‌ایمانی، منفی‌نگری و ناامیدی، سرچشمه رنج انسان هستند. تفاوت میان شجاعت و حماقت، یا نابغگی و دیوانگی، بسیار ظریف است؛ تغییرهای کوچک، تحولات بزرگ را می‌سازند.
پایه آموزش، تکرار است. گوش دادن، نوشتن و مرور آموزش‌ها یعنی تکرار، و در سایه همین تکرار، انسان می‌آموزد. تا لحظه مرگ باید در مسیر رشد و یادگیری کوشش کنیم. زندگی مانند دوچرخه‌سواری است؛ اگر لحظه‌ای رکاب زدن را متوقف کنیم، به زمین خواهیم خورد. این اصل، از مهم‌ترین قانون‌های زندگی است. جسم انسان دائماً در حال بازسازی و تجدید سلول‌ها است؛ هر لحظه سلول‌هایی می‌میرند و سلول‌های جدیدی جای آن‌ها را می‌گیرند. اگر این سیستم درست عمل نکند، بیماری‌هایی پدید می‌آیند؛ مانند غده‌های سرطانی که روح و جسم را در رنج فرو می‌برند. ریشه بسیاری از این بیماری‌ها در جهان‌بینی و تفکرات منفی نهفته است. در کنار تفکر، تغذیه نیز اهمیت دارد. مصرف غذاهای ناسالم، خوراکی‌های فریزری و صنعتی، می‌تواند جسم را بیمار کند. بنابراین انسان سالم کسی است که جسم، روان و جهان‌بینی خود را هم‌زمان در مسیر تعادل نگه دارد. اصلاح خویش، آغاز همه تغییرها است. هر دگرگونی بزرگ از قدم‌های کوچک و پیوسته آغاز می‌شود. تکرار، استمرار و کوشش ابزارهای رسیدن به دانایی هستند. وقتی اندیشه ما درست، امید درونمان زنده و جسممان متعادل باشد، بهشت را در همین دنیا تجربه خواهیم کرد.
منبع: سی‌دی «مثال»
رابط خبری: همسفر نازنین رهجوی راهنما همسفر شکوفه (لژیون یازدهم)
نویسنده: همسفر آمنه رهجوی راهنما همسفر شکوفه (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
104