تنها خداوند بر امور واقف است و می‌تواند قضاوت کند

هفتمین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی امیر به استادی مرزبان همسفر راضیه، نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه (قضاوت و جهالت) روز دوشنبه ۱۶ تیر‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا خدا را شکر می‌کنم که یک‌بار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم، از آقای مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم‌شان برای فراهم نمودن این بستر تشکر می‌کنم، همچنین از ایجنت همسفر ژاله و راهنما همسفر شهلا متشکرم که حال خوب امروزم را مدیون آن‌ها هستم.

اما در مورد دستور جلسه امروز که قضاوت و جهالت است؛ باید بگویم قضاوت یعنی حکم دادن و قاضی بودن؛ ولی جهالت به معنای نادانی و ندانستن است، آن‌چه مسلم است منیت و ترس از این‌ها سرچشمه می‌گیرد. به نظر من قاضی اصلی خداوند است؛ چون خداوند شاهد رفتار و کردار ما انسان‌ها است. ما در زندگی هم‌دیگر را قضاوت می‌کنیم؛ برای دیگران نظر می‌دهیم. قبل از این‌که به کنگره‌۶۰ بیایم و آموزش بگیرم؛ وقتی با کسی صحبت می‌کردم با همان گفت‌وگو آرام آرام تبدیل به قاضی می‌شدیم؛ برای هم‌دیگر نظر می‌دادیم، این در حالی بود که دلیل رفتار طرف مقابل‌مان را نمی‌دانستیم.

هنگامی که حسم به فردی خوب باشد و نفرت نداشته باشم، طرف مقابل هم به من همان حس را دارد، هیچ‌وقت قضاوتش نمی‌کنم؛ ولی اگر من از کسی بدم بیاید، نسبت به او متنفر بوده و حس کینه داشته باشم، آن شخص هم به من همین حس را دارد، حال این فرد ممکن است مسافرم، خانواده‌ام یا راهنمایم باشد؛ اما اگر حس خوب داشته باشم هیچ‌گاه قضاوتش نمی‌کنم. مثلاً به خیابان می‌رویم، یک نفر را می‌بینیم حالا دوست است یا آشنا یا دوست صمیمی یا هر کسی، یک زمان از‌ کنارش رد می شویم و او متوجه ما نمی‌شود؛ ولی ما آن را دیده‌ایم بعد که به خانه بر‌می‌گردیم چند جور قضاوتش می‌کنیم، می‌گوییم فلانی من را دیده؛ در صورتی که شاید چشمش به من نخورده باشد، نمی‌دانم که حس و حال درونی او در آن لحظه چگونه بوده؛ شاید یک مشکل در درون خود داشته و من را ندیده؛ ولی من فکر و خیال می‌کنم که اگر من نبودم فلانی به کنگره نمی‌آمد، زندگی‌اش تباه و بیکار شده بود، هزار جور فکر می‌کنیم اما عیب خودمان را هرگز نمی‌بینیم.

در دادگاه قاضی برای پرونده‌ای حکم صادر می‌کند، با آن که مدرک دارد و درس قضاوت خوانده است اما گاهی قاضی هم حکم اشتباه صادر می‌کند این در حالی است که ما هیچ‌وقت درس قضاوت نخوانده‌ایم، هیچ تجربه‌ای نداریم و سریع به دیگران برچسب می‌زنیم. تمام این موارد از روی جهل و نادانی خودمان است. آقای مهندس حسین دژاکام می‌فرمایند: هر کس که جاهل‌تر و نادان‌تر، بیشتر قضاوت می‌کند، این از نادانی و جهل اوست. زمانی که من وارد کنگره شدم یاد گرفتم دیدم را به دیگران مثبت کنم، قضاوت نکنم و درباره افراد دیگر نظر ندهم؛ چون زندگی سایر انسان‌ها و این‌که چه کار می‌کنند به من ربطی ندارد، به جای آن دوربین را فقط روی خودم بیندازم. بزرگترین اشتباه و گناه همین قضاوت کردن است امیدوارم که هیچ وقت قضاوت نکنیم؛ چرا که با قضاوت نکردن هم حال خودمان خوب است و هم حال دیگران.

مرزبان کشیک: همسفر راضیه و مسافر روح‌الله
عکاس: همسفر نصیبه رهجو راهنما همسفر شهلا (لژیون دوم)
تایپ: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر نجمه (لژیون پنجم)
ویراستار و تنظیم‌کننده: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر شهلا لژیون دوم (دبیر سایت)
ارسال: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر فاطمه لژیون سوم (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی امیر اراک