علم پیچیده نیست، هر چیزی کلیدی دارد.
در بین ۵۲ دستورجلسه هفتگی کنگره ۶۰ یکی از مهمترین دستورجلسات، صورت‌مسئله اعتیاد است. هر مسئله‌ای دارای یک صورت‌مسئله و دارای مجهولات و معلوماتی است که باید جزء‌به‌جزء مورد بررسی قرار گیرد تا پاسخ آن مشخص شود. اعتیاد نیز مسئله‌ای است که پاسخ آن نامعلوم و تمام جهان از درمان آن عاجز بوده و هستند و در هر مکان یک نوع درمان برای آن انجام می‌گیرد که نتیجه‌ای برای شخصِ بیمار اعتیاد ندارد؛ زیرا درمان قطعی برای شخص اتفاق نیفتاده و دوباره به مصرف مواد روی می‌آورد.
آقای مهندس دژاکام، بنیان کنگره ۶۰ توانستند تمام مجهولات مسئله درمان اعتیاد را کشف کنند و خود و تعداد زیادی از مصرف‌کنندگان را به درمان قطعی برسانند و به تعبیر ایشان، درمان زمانی اتفاق می‌افتد که اگر شخص در یک انبار پر از هروئین و تریاک بخوابد وسوسهٔ مصرف مواد نداشته باشد.
کنگره ۶۰ اعتقاد دارد در بازسازی جسم می‌بایست روان و جهان‌بینی فرد مصرف‌کننده مواد مخدر نیز تغییر نماید، به‌عبارتی ما نمی‌توانیم بگوییم شخص را تحت درمان قرار دادیم و بعد از دو هفته با یک آزمایش ادرار و منفی بودن آن به درمان رسیده، بلکه فاکتورهای دیگری مثل روان و جهان‌بینی نیز می‌بایست به تعادل برسد تا درمان قطعی اتفاق بیفتد.
اکثر درمانگران اعتیاد فقط درمان را در قسمت جسم بیمار می‌بینند و توجهی به موارد دیگر ندارند، به همین علت شخص مجدداً به مصرف مواد مخدر روی می‌آورد؛ در اعتیاد به علت تخریبی که مواد افیونی بر روی ساختار جسم ایجاد می‌کنند در کوتاه‌مدت درمان انجام نمی‌‌پذیرد.
جناب مهندس برای درمان بیماری اعتیاد دو مقوله بسیار مهم را عنوان کردند؛ عکس‌العمل‌های آشکار و عکس‌العمل‌های پنهان. جسم انسان در اثر قطع ناگهانی مواد مخدر عکس‌العمل‌هایی از خود بروز می‌دهد؛ مانند اسهال، آبریزش بینی، گرفتگی عضلات در پاها و گردن، پرش پا و ... این عوارض بعد از دو هفته به حداقل می‌رسد، ولی همچنان ادامه دارند که پزشکان در این دوره با داروهای مناسب مثل آمپول و شربت یا متادون برای درمان شخص اقدام می‌کنند یا مواد مصرفی او را در عرض دو هفته کاهش می‌دهند، درصورتی‌که جسم بعد از قطع مواد مخدر طی گذشت دو هفته خودبه‌خود به تعادل نسبی می‌رسد و پزشکان با کم‌شدن این موارد به شخص می‌گویند که درمان شده است، درصورتی‌که اگر درمان یک مصرف‌کننده را در مقوله جسم به میزان صددرصد در نظر بگیریم، این مرحله از درمان حدود پنج درصد از بارِ درمان و سلامتی کامل را به عهده دارد و درواقع جسم فرد به تعادل نرسیده و مجدد به مصرف مواد می‌پردازد. نود‌‌وپنج درصد از عکس‌العمل‌هایی که بعد از مرحله اول در شخص ظاهر می‌شود؛ عبارتند از افسردگی، ناامیدی، گریه کردن، عدم میل به زندگی و ... که این موارد به علت ضعیف شدن سیستم ضد درد بدن و عدم تولید مناسب سیستم‌های تولیدکننده مواد شبه‌افیونی و شبه مورفین بدن است. در کنگره ۶۰ درمان کامل با روش DST و طی مدت یازده ماه و با داروی OT یا همان شربت تریاک اتفاق می‌افتد و روان و جهان‌بینی شخص با تحت آموزش قرار گرفتن و در جلسات حضور داشتن درمان شده و دیگر نیاز و وسوسه‌ای برای مصرف مواد ندارد.
در طی یازده ماه سیستم ایکس انسان با جایگزین کردن داروی مناسب (OT) بازسازی می‌شود و جسم شروع به تولید مواد شبه‌افیونی می‌نماید و شخص به تعادل لازم می‌رسد.
عکس‌العمل‌های پنهان و توجه نکردن به این فاکتور مهم، نقطه کور در ترکهای اعتیاد ناموفق و متداول امروزی است. مهندس دژاکام در کتاب چهارده مقاله به‌طور کامل و واضح در مورد صورت‌مسئله اعتیاد توضیح دادند و روش درمان را به نگارش درآوردند و در سال ۱۳۷۸ در اولین کنگره سراسری پزشکی و راهکارهای اعتیاد مقاله و روش درمان ایشان پذیرفته شده و صورت‌مسئله اعتیاد را از مجهولات به معلومات رسانیدند.
در حال حاضر طبق همین روش، افراد کثیری به درمان قطعی و اصولی می‌رسند و زندگی‌اشان را همراه با تعادل کاملِ جسمی و روانی سپری می‌کنند و این متد درمان به سوی جهانی شدن در حرکت است.
برای کشف روش DST جهت درمان اعتیاد، سپاسگزار جناب مهندس دژاکام هستیم.
نویسنده: همسفر معصومه کمک‌راهنمای لژیون شانزدهم
عکس: همسفر فاطمه راهنمای تازه‌واردین
تایپ، ویراستاری و ارسال: همسفر مریم کمک‌راهنمای لژیون چهارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
983