عبور از گذرگاه‌های سخت با وادی هفتم

دوازدهمین جلسه از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی خیام نیشابور در روزهای سه‌شنبه با استادی: مسافر حسین، نگهبانی: مسافر غلامرضا و دبیری: مسافر ایمان، با دستور جلسه " وادی هفتم و تأثیر آن روی من" در تاریخ ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر. خدا را صد هزار مرتبه شکر می‌کنم و امیدوارم بتوانم شکر این نعمت را به‌جا بیاورم ونیز تشکر می‌کنم از راهنمای عزیزم آقا رضا که این فرصت را در اختیار بنده قراردادند تا بتوانم خدمت کنم و این جایگاه را تجربه کنم. دستور جلسه در مورد وادی هفتم و تأثیر آن روی من است. متن وادی این را می‌گوید: رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم، وادی‌ها مثل قوانینی هستند که در زندگی ما جریان دارند و در زندگی ما حکمرانی می‌کنند و این وادی هم استثنا نیست و این وادی یک قانونی است که در زندگی ما جریان دارد. اصولاً انسان‌ها به خاطر اینکه در زندگی‌شان دچار مشکلات نشوند مجبورند این قوانین را یاد بگیرند و بتوانند در زندگی اجرا کنند و کسانی که به هر دلیلی این قوانین را یاد نگیرند و اجرا نکنند دچار مشکلات و سختی‌ها خواهند شد. درمان اعتیاد یکی از سخت‌ترین گذرگاه‌هایی است که انسان‌های مصرف‌کننده باید از آن عبور کنند و برای عبور از این گذرگاه سخت راهی جز یادگرفتن این قوانین نیست، وادی هفتم می‌گوید رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم. سؤالی که مطرح می‌شود این است که حقیقت چیست و تفاوتش با واقعیت چیست؟ در مورد واقعیت می‌توانیم بگوییم که واقعیت چیزی است که تا الآن بوده و در آینده نیز می‌تواند وجود نداشته باشد ولی حقیقت چیزی است که قبلاً بوده است و الآن هم هست و در آینده هم حتماً خواهد بود که مهم‌ترین و اولین حقیقت که تمام انسان‌ها آن را قبول دارند وجود خداوند متعال است؛ و مثال دیگر نیز می‌توان نفس را گفت که قبل از تولد بوده است و بعد از مرگ نیز هست و با مرگ از بین نمی‌رود.

اگر بخواهیم که هم جسم ما و هم روان ما و هم جهان‌بینی ما به تعادل برسد و یک‌بار برای همیشه پرونده اعتیاد را ببندیم ما به دوتا پارامتر نیازمندیم که اولین آن، یافتن راه است که ما از چه راهی می‌خواهیم به مقصد برسیم و دوم هم آن چیزی است که ما از طی کردن این راه برداشت می‌نماییم. در متن وادی آقای مهندس می‌گوید انسان‌های زیادی بوده‌اند با اراده‌های زیاد و خواسته‌های قوی که بارها و بارها تصمیم به ترک اعتیاد از راه‌های گوناگون گرفتند ولی به نتیجه نرسیده‌اند چراکه راه را اشتباه رفتند و چه‌بسا با این طرح‌های نافرجام خیلی افراد هم میزان مصرف و هم نوع مصرف آن‌ها فرق کرده است و اکثر این افراد به علت عدم نتیجه‌گیری مناسب مجبور به انتخاب راه آخر یعنی خودکشی شده‌اند، خوب نمی‌شود گفت که این انسان‌ها اراده و یا خواسته نداشتند چون بارها این راه را رفتند ولی تنها دلیل شکست آن‌ها انتخاب راه اشتباه بوده است. کنگره ۶۰ این راه را برای ما پیداکرده است راهی که تمام دنیا سال‌ها در آن مانده بودند و الآن هم خیلی‌ها این راه را قبول ندارند و می‌گویند شدنی نیست. روش‌های زیادی در دنیا وجود داشته است برای ترک اعتیاد ولی روشی نیست که بعد از ترک انسان هم خماری نداشته باشد، هم‌میل به مواد نداشته باشد و هم به تعادل برسد. گام دوم این است که ما چه چیزی از این راه برداشت می‌نماییم، یعنی راه را پیداکرده‌ایم حالا چه چیزی از طی کردن این مسیر برداشت می‌نمایم؟

کسی که بخواهد درمان شود باید به روش دی اس تی و کنگره ایمان داشته باشد و بتواند آن را کامل و دقیق اجرا کند وگرنه نتیجه نمی‌گیرد، دیده‌ایم که کسان زیادی هستند که این روش را کامل و دقیق اجرا کردند و سندهای بدون نقصی هستند پس چرا من نتوانم نتیجه بگیرم. شاید در ظاهر سخت به نظر آید ولی با آموزش گرفتن و حضور در جلسات این کار به‌آسانی انجام می‌پذیرد ‌. خب کسانی هم هستند که نتیجه نمی‌گیرند و این را نمی‌توان به کنگره مربوط دانست شاید روش را به‌درستی انجام ندادند یا آموزش نگرفته‌اند و یا نتوانستند آموزش‌ها را کاربردی کنند. کسانی که خواستار رهایی هستند کنگره بهترین راه است و هنگامی‌که در این مسیر قرار می‌گیرند باید از تمام نیروهای درون به‌درستی استفاده کنند تا بهترین نتیجه را بگیرند. کسانی که خواستار رهایی از اعتیاد هستند باید درمان را در اولویت قرار دهند یعنی مهم‌تر از کار و خانواده؛ یعنی برای آمدن به جلسات از کار خودشان بگذرند، از بودن در کنار خانواده بگذرند و آمدن به جلسات هم همراه با آموزش گرفتن و گوش کردن به صحبت‌های راهنما، سی دی نوشتن و روی برنامه بودن است. ناگفته نماند که مهم‌تر از آموزش گرفتن کاربردی کردن آموزش‌ها است که همان جهان‌بینی است و تقریباً ۹۷ یا ۹۸ درصد از درمان ما را تشکیل می‌دهد. در پایان تشکر می‌کنم از اینکه سکوت کردید و به صحبت‌های من گوش کردید.

عکاس: مسافر علیرضا (لژیون دوم)
تایپ و نگارش: مسافر امیر (لژیون چهارم)