آنانی که مجذوب قدرت مطلق می‌شوند به ارتقا می‌رسند

در این وادی به دو مبحث مهم اشاره شده است. صادق نبودن صفت گذشته در انسان و جاری بودن خود انسان. از آنجایی که انسان موجودی جاری و در حال حرکت است صفت و ویژگیهای گذشته در انسان نمی تواند بطور دائم وجود داشته و صادق باشد. البته این جاری بودن در امور کل جهان هستی و کائنات هم صدق می کند. مانند تغییر فصلها، پیدایش شب و روز، بخواب رفتن درختان و بیدار شدن و به ثمر نشستن آنها، پیدایش باران، همه و همه نشان دهنده جاری بودن و تغییر یافتن است. وادی دهم از یک طرف به انسان امید می دهد و می گوید اگر تو در پایینترین نقطه جهان قرار بگیری می توانی از آنجا شروع به حرکت کنی و خود را به نقطه ای برسانی که به تعادل برگردی. از طرف دیگر هشدار هم می دهد که اگر امروز در جایگاه بالایی قرار گرفته ای و انسان خوبی هستی اگر افکار و نگاهت تغییر نکند زمان زیادی طول نمی کشد که تو در اعماق دوزخ قرار بگیری.

بنابراین ما با پاگذاشتن به جهان هستی ابتدا در یک نقطه مشخصی هستیم و با طی کردن مراحل مختلف زندگی، بسته به خواست و تلاش خودمان در سطوح و مرتبه های مختلفی قرار می گیریم و این به معنای جاری بودن است. یعنی تغییر، تبدیل و ترخیص به راحتی اتفاق می افتد. انسان در هر دوره از زندگی خود به نحوی این سه مرحله را تجربه می کند. در وادی اشاره شده که ساختار تمام هستی به سه مولفه نور، صوت و حس بستگی دارد. در مورد نور می توان گفت که وقتی صبح خورشید طلوع می کند در واقع به انسان یادآوری می شود که بیدار شو، حرکت کن و جاری باش و نار وجودت را تبدیل به نور کن. صوت هم مانند اداره مخابرات اطلاعات را در سطح کره زمین منتقل می نماید. همینطور ارتباط بین کلیه جهان های آفرینش را به یکدیگر بعهده دارد. ما تمام اصوات را به دلیل مخرب بودن آنها نمی شنویم. اما حس در این میان از همه مهمتر است. حس در کائنات به عنوان فرستنده و گیرنده عمل می نماید. برای دوری کردن از ضد ارزشها کلیدی ترین نکته، سخترین و دشوارترین مطلب تغییر حس است. تنها راهی که برای تغییر آن تعیین شده است، تزکیه، تسویه و پالایش است. اگر حس ما خوبی را جذب کن نیکویی را منتشر می کند و اگر زشتی را جذب کند مسلما زشتی را تراوش می نماید.
صفت خوب و بد انسان بستگی به اعمال خود او دارد. به عبارتی دیگر هر کسی چیزی را دریافت می کند که در درون خودش است. البته تغییر حس نمی تواند به یکباره انجام پذیرد. برای داشتن حس سالم باید آموزش سالم ببینیم و تجربه ی سالمی هم بدست آوریم. یعنی زمین مساعد و مستعدی داشته باشیم و بذر خوب و نیکو بکاریم تا برداشتی خوب داشته باشیم. کنگره 60 برای من می شکافد آنچه شکافتنی نیست. همه چیز به معنای واقعی به اختیار و انتخاب خودم  بوده و هست و خواهد بود. اختیار حقیقتی است انکار ناپذیر که معنا دهنده و لازمه حرکت در زندگی است. همچنین به من متذکر می شود که وعده خداوند دروغ نیست و رحمت خدای مهربانم همیشه و در همه حال همراه من خواهد بود. مشکلات و دو راهی های خیر و شر بسیار در زندگی همه انسانها وجود دارد. انسان‌ها مسیرهای متفاوت، لیکن یک مقصد را دنبال می کنند. می توانند با تغییر صفات مخرب و منفی به مثبت و سازنده، سلامت از این دو راهی ها عبور نمایند. این موضوع غیاث را منتفی می سازد.
در کنگره 60 شخصی که ماده مخدر مصرف می کند مصرف کننده خطاب می شود.  نام فرد خواهان رهایی و درمان شده و رها شده با پسوند مسافر مزین شده که این خود نشان دهنده جاری بودن انسان و یادآوری کننده این است که همه ما انسانها چه مصرف کننده چه  غیر مصرف کننده مسافر راه پر پیچ و خمی هستیم. البته لطف و بخشندگی خداوند همواره روشنگر این مسیر خواهد بود. کنگره 60 و آموزه های آن کاربردی کردن آن است. ضمن اینکه راه تمام بهانه های عدم تغییر را به روی من ببندد به من بعنوان یک انسان امید، باور، ارتقا و تکامل را در صورتی که خواهان آن باشم می دهد و عشق را معرفی می کند. که عشق پایه و اساس هر چیزی است. یعنی اگر عشق درون ما نباشد در واقع مثل ظروف تهی و بی محتوا هستیم. پس بدون عشق چیزی وجود ندارد.  وقتی انسان به درجه ایمان واقعی برسد دیگر تفکرات شخص،  آن چیزی نیست که همه چیز را برای خودش بخواهد یا منفعت خود را در نظر بگیرید. پس برای دیگران هم تلاش می کند. مانند کمک راهنماها که به آن ایمان، عشق و تفکر سالم رسیده اند. بنابراین ما هم به دیگران خدمت می کنیم و این باعث می شود از خیلی از مشکلات خود بگذریم تا دیگری به نتیجه برسد.
تفکر، عشق و ایمان سالم است نه دو دو تا چهارتا. پای حساب و کتاب را در میان بگذاریم. تفکر سالم همیشه حساب و کتاب ندارد. گاهی اوقات وقتی حساب می کنیم واقعا بی حسابی است که ما بخواهیم از همه چیز خود بگذریم تا دیگری به نتیجه برسد. پس تمام این صفات ذره ذره در درون ما نمایان و شروع به تغییر    خواهد کرد. نباید تصور کنیم که یک شبه این تغییرات را در خود بوجود آوریم بلکه به زمان و صبر نیازمند خواهیم بود. پس باید در این مسیر با برنامه ریزی  و پشتکار و تلاش قدم بگذاریم. اگر حرکت ما از تلاش و پشتکار برخوردار نباشد در حقیقت مثل یک مرده متحرک یا مردابی که گندآب است خواهیم بود. پس به نتیجه نخواهیم رسید. انسان با اختیاری که دارد وقتی صفتهای خود را تغییر بدهد و از خداوند هم سپاسگزار باشد قطعا لحظه های خوش زندگی را تجربه می کند. زندگی همین لحظه به لحظه زندگی کردن ماست و چیزی غیر از این نیست. پس این وادی شامل حال انسان می شود. حالا انسان چه ویژگیهایی دارد که ما می توانیم وادی دهم را در مورد او بکار ببریم؟ بنابراین وادی دهم بیشترین صحبتش روی اختیار انسان است. اختیار آن چیزی است که وجه تمایز انسان با سایر مخلوقات می شود. چیزی که در آموزش‌ها و کلام‌الله شریف با آن برخورد می‌کنیم اختیار است. صفت گذشته برای سایر موجودات قابل تغییر نیست. مثلا یک شیر صفتی در زندگی خود دارد که گوشتخوار بودنش است و نمی تواند اهلی شود و گیاه‌خواری کند. واقعا اختیار چیست؟ آیا این اختیار آگاهانه است و خودمان آن را اختیار می‌کنیم؟ انتخاب مربوط به انسان است. به واسطه ی مثلث نفس واحده که می گوید انسان از روح، نفس و جن تشکیل شده است که این مختص انسان است. انسانی که فاقد تلاش و تزکیه باشد صفت او تغییر نخواهد کرد و دچار غرور و تکبر و منیت می شود. شاهکار وادی دهم در این است که برای همه انسانهای متکبر و ناامید نکته‌ای درس دارد.
بیشتر توضیحات در انتهای وادی داده شده است. یک چرخه ای مطرح می شود که یک شاهکار است. این چرخه می گوید حالا که فهمیدی صفت تو خراب شده و می خواهی آن را درست کنی باید اول از همه چیز تفکر سالمی داشته باشی. درست فکر کنی و برای درست تفکر کردن و یا فکر کردن، انسان نیاز به مربی و یا رب دارد. تفکر سالم، ایمان سالم، حس سالم، عمل سالم، عقل سالم و در پایان عشق سالم زنجیره وار باید تسلیم خداوند شد. تسلیم شدن یعنی عمل سالم، یعنی تمام دستورات الهی را اجرا کردن و در ادامه ی عمل سالم حس هم سالم می شود. در آخر عشق سالم بوجود می آید و در پی آن همه انسان ها و همه موجودات را دوست دارد. درونش پاک و زلال  می شود و در او عشق پدیدار می شود. وقتی احساس دوست داشتن در شخص بوجود بیاید یعنی در شخص مراحل تغییر صفت اتفاق افتاده و همه از بین رفته است. پس چرخه تغییر صفات نیازمند این است که ما تمام مراحل را انجام بدهیم. ممکن است این برای اعتیاد باشد، ممکن است برای حسادت و ویژگیهای دیگر باشد. پس اینکه می گویند وادی چهاردهم آخرین مرحله است که شخص به محبت می رسد، در وادی دهم نیز مطرح شده است. به انسان می‌فهماند که پایین هر نقطه سرآغاز خط دیگریست. ویژگی که خداوند به انسان داده این است که همه انسانها قادر هستند و می توانند هر نقطه‌ای که قرار دارند و هر صفتی را که با خود حمل می کنند آن را عوض نمایند. راه نجات همیشه هست زیرا، صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاریست. به دلیل جاری بودن انسان، اگر ما در بالاترین نقطه بهشت قرار داشته باشیم و هر گاه صفت نیک ما تبدیل به صفت زشت گردد ما را از بهشت به طبقات زیرین جهنم فرو خواهد کشید. پس همه چیز در هستی جاری و در حال حرکت است. هیچ چیز در هستی و ماورای آن را نمی توانیم بیابیم که ثابت باشد و تغییر نکند. مسیر تکامل و زندگی هم شامل تغییر، تبدیل و در نهایت ترخیص است. ما برای چه با هستی هستیم؟ برای بودن، وجود داشتن، زندگی در حیات، فضا، مکان، زمان و ساعت. هر چیزی پایانی دارد و آن پایان ساعتش است.
در جهان زمینی ساعت شامل سه بعد فضا، مکان و زمان مشخص است. هر چیزی که ساعتش برسد در سه بعد فضا، زمان و مکان زمین را از دست خواهد داد. عناصر بوجود آورنده هستی هم شامل آب، باد، خاک  و آتش است. نیستی از دیدگاه ما خودش هستی است ولی معیارها، ضوابط، قوانین و ساختار مواد اولیه اش فرق دارد. وقتی ما می میریم ظاهرا به جهان نیستی می رویم ولی ان نیستی خودش یک نوع هستی است، ولی به گونه‌ای دیگر. بنابراین انسان می تواند با دوری از ضدارزشها نار وجودی خودش را تبدیل به نور کند، اینگونه روح آدمی آرامش می گیرد. پس از مرگ نفس و روح به دنبال نور خدایی خود می گردند تا آن را بیابند و با آن همسو شوند زیرا خداوند نور زمین و آسمان هاست. تمام آفرینش از نور فرمان می گیرند ولی در مورد صوت تعداد کمی از صداها را می توانیم بشنویم. انسان می تواند با تزکیه و پالایش بهترین اصوات را تولید کند و زیباترین نورها را در زندگی خود تجلی بخشد. پس آن کنیم که فرمان است.

نویسنده: همسفر صدیقه آتش‌بار

تایپ و ویرایش: همسفر اشرف لژیون یازدهم

عکس و ارسال: همسفر سونیا لژیون هفتم

همسفران نمایندگی ابن‌سینا