گزارش لژیون پزشکان کنگره 60 بیست و یکم آذر

جلسه هفتم از دور ششم لژیون پزشکان کلنیک ها با نگهبانی  مهندس و دبیری خانم دکتر آتوسا و  استادی آقای دکتر مسعود با دستور جلسه جهانبینی ورزشی در تاریخ 93/9/21 راس ساعت 9 در محل ستاد مدیریت بحران ناحیه 4 منطقه  ش3 شهرداری تهران واقع در  پارک طالقانی محل ورزشی کنگره60 آغاز به کار نمود

آقای دکتر مسعود؛ استاد جلسه:

در سی‌دی آقای امین در مورد ورزش صحبت کردند؛ اینکه چرا معمولاً قهرمانان ورزشی دچار بیش تمرینی (Overtraining) می‌شوند و در نتیجه دچار صدمه‌های بیشتر می‌شوند و از ورزش هم لذت نمی‌برند؛ مانند چیزی که در ایران وجود دارد؛ همیشه به دنبال نتیجه و مدال و ... هستند بدون اینکه به عواقب این نوع نگرش فکر کنند. همین طور که در کنگره می‌بینیم ورزشکارانی که قهرمان ملی، آسیا و جهان بوده‌اند ولی به دام اعتیاد افتاده‌اند؛ برای اینکه دیدگاه مسئولین کشور این است که فقط برو و نتیجه بگیر! و این باعث می‌شود این افراد از نظر جسمی و روانی آسیب شدید ببینند و مصرف زیاد مسکن‌ها و حتی دوپینگ را به دنبال دارد.

من در سال 91 تحقیقی در مورد ورزشکارانی که معتاد شده‌اند انجام دادم، 36% از قهرمانانی که معتاد شده‌اند به دلیل دوپینگ بوده و بقیه هم به دلایل اجتماعی و کاهش وزن‌های بی‌رویه، صدمات شدید و ... و این به این دلیل است که ما فقط به دنبال نتیجه هستیم. قهرمانی و شاخص بودن خوب است ولی به چه قیمتی؟!

اما سی‌دی پل به نکته خیلی جالبی اشاره می‌کند که هیچ دکترِ جامعه شناس ورزشی، روان شناس ورزشی به آن اشاره نکرده، که چرا ورزشکاران ما اساساً رفتارهای نرمال ورزشی ندارند؟! ورزشکار معروف شده و همه به او توجه می‌کنند و ... ولی زمانی که شروع به صحبت می‌کند انسان می‌ماند که این کیست؟ چه می‌گوید؟ این رفتارهای منزجر کننده چیست؟ او به عنوان نماینده ما می‌خواهد به خارج از کشور برود چه رفتاری کند؟ فقط یک سری رفتارهای تظاهر آمیز و غیره.

مطالب سی‌دی پل، یک واقعیت تلخ جامعه ما است. اما در ورزش کنگره، می‌بینید که آنچنان بودجه‌ای نیست، در حد توپ و لباس است و به کسی دستمزد داده نمی‌شود. کنگره 16 رشته ورزشی دارد در حالی که نه استقلال نه پرسپولیس و نه پاس و ... هیچ کدام 16 رشته ورزشی ندارند! کارت بیمه ورزشی در هیچ باشگاهی شاید به 1000 نفر نرسد و در کنگره بیشتر از 1800 نفر کارت بیمه ورزشی دارند.

در طول یک مسابقه با بازیکنان میلیاردی همه جور دعوا و فحش و همه چیز می‌بینید ولی در کنگره شما یک اعتراض و دعوا نمی‌بینید، چرا که بنیان فکری ورزش در کنگره به درستی بنا شده است. در اینجا آموزش داده شده که ما یا می‌بریم یا می‌آموزیم، باختی در کار نیست! پارسال در مسابقات چهار جانبه، آقای گَری لویس، نماینده سازمان ملل، از این جمله بسیار متعجب شده بود. اینجا همه می‌آیند که از ورزش به عنوان یک آیتم سلامتی لذت ببرند.

ورزش سه دسته ویژگی دارد: فیزولوژیک، روان شناسی و جامعه شناختی که این ویژگی‌ها در درمان معتادین و پیشگیری از اعتیاد و ... موئثرند اما ورزشی که در آن نشاط و شادی و لذت باشد و کینه و حسادت و منیت نباشد. من خوشحالم که می‌توانم با قاطعیت اعلام کنم، به همه همکارانم هم گفته‌ام که اگر می‌خواهید یاد بگیرید که ورزش سالم یعنی چه، کنگره را ببینید.

از کنگره هشتمین نفر از افرادی که هیچ سابقه ورزشی نداشتند، به عضویت تیم ملی در آمد. هفته آینده هم کنگره مسابقات 12 جانبه کشتی در سالن هفتم تیر برگذار می‌کند. ایران و کنگره لیاقت این را دارد که در دنیا به عنوان مرکز ورزش بر ضد اعتیاد مطرح شود.

آقای دکتر اردشیر:

در ورزش‌های گروهی انسان‌ها به صورت ناخودآگاه ذات و شخصیت اصلی خود را بروز می‌دهند. وقتی فردی در یک ورزش گروهی، در اثر شکست عصبانیتی از خود بروز می‌دهد، اگر بازگردد و خود را بررسی کند که چرا من در آن زمان عصبانی شدم، در واقع  آن سیر و سلوک و بزرگ شدن او اتفاق می‌افتد اما وقتی در آن زمان مشکل را در دیگری ببیند یعنی در حال پَسرفت است.

در کنگره وقتی افراد برای نفس ورزش، ورزش می‌کنند و تازه این نگرش را دارند که وقتی هم شکست می‌خورند دارند چیزی می‌آموزند، این نشان می‌دهد که این مکتب، مکتبی در راستای یادگیری شخصیت در راه ورزش است؛ یعنی افراد از ورزش به عنوان ابزاری برای برطرف کردن مشکلات و خلاء‌های خود استفاده می‌کنند.

مهندس:

در قدیم آدم‌ها روزی چند فرسخ  پیاده روی می‌کردند، کشاورزی می‌کردند، به دنبال دام می‌دویدند و ... طبق فرمایش آقای دکتر، انسان باید روزی 8000 هزار قدم پیاده روی کند، کدام یک از ما این کار را انجام می‌دهیم؟ با آسانسور می‌آییم، سوار ماشین می‌شویم تا محل کار و آنجا هم با آسانسور می‌رویم بالا؛ اصلاً در طول روز حرکتی نداریم. شخص خمیازه می‌کشد، فَکش دَر می‌رود، سَرش را بر می‌گرداند مهره‌های گردنش جا به جا می‌شود، خم می‌شود چیزی بردارد مهره‌اش می‌زند بیرون و ... اینها برای این است که ما هیچ تحرکی نداریم. ورزش برای ما از شام شب هم واجب تر است. این بیماری‌های مختلف، چربی و قند برای نبود تحرک است. این ماشین بدن طوری ساخته شده است که هرچه کار کند قوی‌تر می‌شود.

چند معتاد در حال تریاک کشیدن بودند، پلیس می‌رسد و می‌گوید: بی حرکت!  یکی از آنها می‌گوید: کو حرکت! فرقی نمی‌کند، خود ما هم همین طور هستیم! آیا حرکتی می‌کنیم؟ آیا من ورزش می‌کنم؟ الان 14 سال است، روزهای زوج، تابستان و زمستان، ساعت 5 صبح بیدار می‌شوم و ساعت 6 صبح در استخر شنای شیرودی هستم. شنا و سونا و ساعت 5/7 می‌روم سَر کار. این حداقل ورزش من است. تیر و کمان هم که بود. مشکل پایم نمی‌گذارد که ورزش‌های دیگر را هم انجام دهم. کنگره را رها کنید، آیا خودِ ما ورزش می‌کنیم یا نه؟ اینکه ما بنشینیم و بگوییم ورزش خوب است و دیگران باید ورزش کنند و غیره، پس خود ما چه؟! این است که خواهش می‌کنم در مشارکت‌ها راجع به خود بگویید.

خانم دکتر فرشته:

من در کنگره متوجه نمی‌شوم که کدام تیم بازنده و کدام تیم برنده است. فقط می‌بینم که در حال بازی هستند، شاد هستند و صحبت‌های قشنگی در جریان است. در ورزش هم اگر ما استرس را درمان نکنیم شخص تا یک امتاز عقب می‌افتد خودش را می‌بازد، پس در ورزش باید بر روی جهان‌بینی فرد کار کنیم تا شخص فقط به فکر امتیاز گرفتن نباشد چون طبق فرمایش آقای دکتر، در ورزش ما یا برنده‌ایم یا آموزنده‌ایم.

آقای دکتر محمد:

در وزارتخانه با یکی از اساتید که مخالف کنگره هم هستند، صحبت می‌کردم. ایشان می‌گفتند یک نکته خیلی مثبت و شاخص کنگره ورزش است. حال طبق فرمایش آقای مهندس، علاوه بر اینکه خودمان ورزش کنیم، من پیشنهاد می‌کنم مانند کارهای دیگری که از کنگره یاد می‌گیریم، این موضوع ورزش را هم به مراکز خود ببریم و به عنوان یک فاکتور مثبت در درمان استفاده کنیم.

آقای دکتر صمد:

در کنگره 60 ورزش به عنوان مکمل درمان اعتیاد مطرح است، اینکه تاثیر زیادی در تقویت سیستم شبه مرفین بدن دارد، باعث شادابی و نشاط، کنترل بحران‌ها، پالایش جسم و همین طور شخص در تعامل‌ها برخورد متعادل‌تری بروز می‌دهد.

آقای دکتر یوسف:

جوانی از بزرگی خواست که او را نصیحتی کند، آن بزرگ گفت: نماز و قرآن بخوان تا برایت نماز و قرآن نخوانند، از تجربه دیگران استفاده کن تا موردی برای تجربه دیگران نشوی. نکته‌ای که برای من خیلی ارزش دارد و نکته کلیدی است، در اعتیاد نگه داشتن دیوار در سلامتی است و چیزی که خیلی به آن کمک می‌کند روحیه با نشاط است و ورزش یکی از نکات کلیدی این موضوع است.

آقای دکتر بهنام:

آقای امین اشاره خوبی می‌کنند به آسیب‌های ورزشی. علت این آسیب‌ها تصمیماتی است که در لحظه و بدون فکر کردن می‌گیریم و بدون توجه به توانایی‌های خود آنرا عملی می‌کنیم. این موضوع خیلی شبیه ذات اعتیاد هم هست. شروع اعتیاد و یا لغزش‌ها به دلیل نه نگفتن شخص است و از اینجا معضل شروع می‌شود. در مورد خودم، به دلیل نشستن بلند مدت و یک نه نگفتن در تعویض چرخ پنچر شده ماشین، دیسک کَمرم مشکل پیدا کرد و 6 ماه من را از زندگی انداخت.

آقای دکتر محمد‌علی:

آقای مهندس وقتی که در مورد نحوه شکل گیری کنگره 60 و روش DST صحبت می‌کردند، در مورد سازگاری و تدریجی پیش رفتن را به عنوان اصول اساسی مطرح می‌کردند. می‌دانیم که وارد کردن و نگهداری یک بیمار اسکیزوفرنی در پروسه درمان از سخترین درمان‌ها است، حال وارد شدن یک فرد سالم و ماندنش در یک پروسه ورزشی هم به همان میزان سخت است و ما می‌بینیم که حتی خودِ ما یک مدتی ورزشی را انجام می‌دهیم و پس از مدتی رهایش می‌کنیم. حال من درخواستی را از آقای مهندس دارم که بد نیست ما ورزش تدریجی را هم وارد کنیم که افراد کم‌کم با ورزش سازگاری پیدا کنند چراکه فقط گفتن اینکه شخص باید ورزش کند شاید موفق نشود.

آقای دکتر مهران:

چیزی که در اعتیاد، من خیلی دیده‌ام، در ماه‌های آخر درمان شخص دچار یک خستگی مزمن می‌شود به طوری که با کمی کم کردن دوز، شخص دچار کمر درد و پا درد و ... می‌شود و البته ابعاد روانی هم دارد. دو روش خیلی خوب برای این موضوع موئثر است، روش دارویی که الان موضوع بحث نیست و دیگری روش GDT"" است که بسیار موئثر است و کنگره هم از روز اول ورزش را شروع نمی‌کند و توصیه می‌شود از ماه 4 یا 5 و در اصطلاح با دوزکم شروع شود. جالب است، پیش از اینکه این واژه‌ها مطرح شود و مقالات منتشر شود، کنگره این موضوعات را دریافته بود. به این علم تجربی کنگره باید ارزش گذاشت.

اما در مورد خودم، مشکلات من از زمانی شروع شد که فوتبال و دوچرخه‌ سواریم را رها کردم؛ یعنی من به عنوان یک پزشک می‌گویم که با فوتبال و دوچرخه سواری خوب مشکلاتم از پس از رها کردن ورزش شروع شد که معمولاً به واسطه دانشگاه و کار اتفاق می‌افتد.

من پارسال با دوستان به مسابقات کشتی کنگره رفتم. اعضا کنگره، سفر اول و دوم به خوبی با هم کشتی می‌گرفتند و هیچ مشکلی نبود. اتفاقی به سالن کناری رفتیم که مسابقات دیگری بود، در آنجا با اینکه رسانه هم حضور داشت ولی زد و خوردی بود ... داور را زدند، تماشاگران به زمین ریختند و ... می‌خواهم بگویم ساختن یک ساختار ورزشی و این سیستمی که اینجا می‌بینید به این سادگی نیست. نظم و دیسیپلیمی که من در کنگره می‌بینم در هیچ کجا ندیدم.

آقای دکتر رضا:

در زمان کودکی، ما شاید 10 – 12 ساعت را بیرون از خانه با بازی‌هایی مانند فوتبال و هفت سنگ و غیره می‌گذراندیم، هم کار تیمی را می‌آموختیم و هم انرژیمان تخلیه می‌شد و ... ولی حالا این چنین نیست و طبق آمار حدود 30% تا 35% بچه‌های دبستانی اضافه وزن دارند. این انتقاد را به خودم هم دارم که به بهانه ساعات کاری ورزش را کنار گذاشته‌ایم. اگر بتوانیم ورزش را آغاز کنیم هم وزن و هم مسایل دیگر را کنترل می‌کنیم.

آقای مهندس فکر می‌کنم دو سال است که دایم می‌گویند و کوتاهی از ما، لژیون پزشکان است که پی‌گیری نکرده‌ایم. اگر یک مجالی پیش آید که با دوستان یک تیم ورزشی بدهیم، دست کم یک سبب خیر می‌شود که بتوانیم تحرکی داشته باشیم و ورزش را در زنگی خود بی‌آوریم.

خانم دکتر طوطی:

ورزش یکی از مکمل‌های درمان اعتیاد شناخته شده و طبق مکاتبات مهندس با ویلیام وایت، ایشان بابت جنبه ورزشی درمان اعتیاد، خیلی شگفت زده شده‌اند که چطور کنگره 60 توانسته ورزش را با درمان اعتیاد ادغام کند و خیلی موفق شوند. این جمله «ما یا می‌بریم یا می‌آموزیم» نه تنها در ورزش بلکه اگر به زندگیمان هم گسترش دهیم می‌تواند خط مشی زندگی ما را تغییر دهد.

آقای دکتر محمد:

من در دوران دانشجویی به طور منظم دو روز در هفته به کوه و سه روز به شنا می‌رفتم به نظر من یکی از دلایل ورزش نکردن ما فراموش کردن لذت ورزش کردن است. ترشح اندورفین‌ها و انکفالین‌ها خیلی نشاط می‌دهد. این جلسه برای من یک تلنگر بود و قطعاً ورزش را شروع خواهم کرد. مسئله دیگر اینکه بیماران من حتی بعد از قطع دارو می‌گویند که آن توان سابق را ندارند و من فکر می‌کنم به این دلیل است که اینها به لحاظ روانی به آن توان بالا و دوپینگِ مواد مخدر عادت کرده‌اند و توان واقعی خود را کم می‌دانند و تا زمانی که آداپته نشده‌اند با این مسئله مشکل دارند.

آقای دکتر مسعود:

چون رشته تخصصی من این است و بحث‌هایی مطرح شد مانند اندورفین و انکفالین و غیره، آخرین تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که وقتی شخصی به طور ملایم یا حتی سنگین ولی غیر رقابتی و با ایده و نگرش درست ورزش می‌کند، اثبات شده سطح انکفالین بالا می‌رود و شما نشاط پیدا می‌کنید، شوخی می‌کنید و بازی می‌کنید. سطح اندورفین بالا می‌رود و در نتیجه اگر زمین بی‌افتید زیاد درد را حس نمی‌کنید؛ همان که در اصطلاح می‌گوییم شخص هنوز گرم است و چیزی متوجه نمی‌شود. حتی تستوسترون در مردان و استروژن در زنان بیشتر ترشح می‌شود و به همین علت، اصلاً به عنوان یک روش و یا یک مکمل درمانی برای مشکلات جنسی استفاده می‌شود.

ولی زمانی که ورزش خیلی شدید می‌شود شخص سقوط می‌کند و حتی توانایی جنسی، اشتها و خواب درست را از دست می‌دهد. دو دسته از ورزشکاران، یکی آنهایی که خیلی شدید ورزش می‌کنند در آستانه خطر‌های رفتاری مانند اعتیاد هستند و یک دسته کسانی که بعد از سالها ورزش کردن به طور ناگهانی ورزش را قطع می‌کنند. علاوه بر پُرخوری و چاقی، طبق تحقیقی که من انجام دادم 27 نفر از 100 نفر به دلیل قطع ناگهانی ورزش بوده. این است که من خواهش می‌کنم اگر ورزش را شروع کردید، به طور ناگهانی قطع نکنید، به این دلیل که بدن عادت می‌کند به دریافت روزانه مقدار بیشتری اندورفین و انکفالین و وقتی ورزش قطع می‌شود بدن مشکل پیدا می‌کند. این موضوع در قهرمانان زیاد دیده می‌شود.

مهندس:

وررش بسیار خوب است اما در کنگره افراد به لحاظ زمانی تا مدتی اجازه ورزش سنگین ندارند و همین طور دوز دارویی‌اشان هم باید به مقدار مشخصی برسد. کنگره همه چیز را به صورت بازی و سرگرمی در می‌آورد. من فکر می‌کنم کنگره تا حدود زیادی انسان را می‌شناسد و از همان نقاط شناخت وارد می‌شود. یک معتاد تنها چیزی که آمادگیش را ندارد این است که به او بگوییم مواد خود را قطع کن. کنگره هیچ وقت بلافاصله نمی‌گوید مواد خود را قطع کن و این کار و آن کار را انجام بده، بلکه کم کم از شخص یک چیز را می‌گیرد و یک چیز دیگر به او می‌دهد.

در ورزشِ کنگره، همه افراد به آرامی وارد ورزش می‌شوند. چرا یک بچه یاد می‌گیرد به زبان مادری صحبت کند؟ کنگره هم همین طور است و شخص از دیگر اعضا می‌آموزد و جو کنگره او را هدایت می‌کند، حتی اگر ناخالصی هم داشته باشد. کنگره مانند سنگ آسیابی است که اگر یک ریگ هم بین گندم‌ها باشد، آن را هم آرد می‌کند. ما در کنگره 700 راهنما داریم و یکی از ویژگی‌های راهنما، کار کردن در یک رشته ورزشی است و باید مسئولین تربیت بدنی کنگره 60 برگه مربوطۀ شخص را امضا کنند. اگر رشته ورزشی نداشته باشند اصلاً نمی‌توانند راهنما شوند. برای چه؟ چون اگر راهنما ورزش نکند به طور قطع شاگردانش هم ورزش نمی‌کنند. شما تا زمانی که خودتان ورزش نکنید نمی‌توانید به بیماران خود بگویید ورزش کنند.

من هر کاری که در کنگره خواستم انجام بشود، اول خودم انجام دادم، حتی اگر خواستم از دیگران درخواست کمک مالی کنم، اول خودم کمک مالی کرده‌ام. حرف ما موقعی اثر دارد که خودمان انجام دهیم.

از نظر مهندسی می‌دانم که در پشت ستون مهره‌های ما دو ماهیچه وجود دارد؛ مانند وقتی که دیواری می‌چینید و پشت آن ملات می‌زنید که دیوار را نگه دارد، این ماهیچه هم همان کار را می‌کند. در بیشتر آقایانی که مشکل کمر پیدا می‌کنند، این دو ماهیچه نازک شده است، در اثر نداشتن فعالیت؛ بنابراین مهرها مانند آجرهایی که پشتشان ملات سیمان وجود ندارد که نگه‌شان دارد، در اثر کوچکترین فشاری از جای خود خارج می‌شوند در حالی که اگر آن دو ماهیچه قوی باشند مهره‌ها را محکم گرفته و نمی‌گذارند تکان بخورند. من الان به دلیل مشکل مفصلِ پای خود نمی‌توانم زیاد حرکت کنم و در نتیچه شکمم بزرگ شده. حال مطمئن هستم که تسمه‌هایی هم وجود دارد که شکم را در جای خود نگه می‌دارد که البته نمی‌دانم نام علمی این تسمه‌ها چیست ولی می‌دانم که این تسمه‌ها شُل است و شکم پایین می‌آید ولی اگر ماهیچه‌های شکم قوی باشد نمی‌گذارد شکم از فرم خارج شود.

اگر ما بخواهیم که سلامت باشیم باید ورزش کنیم و اگر نه دچار انواع بیماری‌ها می‌شویم و هیچ پزشکی از بیماری مصون نیست و اگر کاری را خودمان انجام دادیم می‌توانیم به دیگران توصیه کنیم. آخرین مطلب هم در مورد ورزش اینکه ما در رشته راگبی سِون (7 نفره) در لیگ دسته اول نایب قهرمان و در فیفتین (15 نفره) قهرمان کشور شدیم و حتی استان‌ها را هم شکست دادیم.

قرار شد که هر هفته در مورد ماده‌ای صحبت کنیم که ما از لحاظ فنی در کنگره 60 چه می‌کنیم. این هفته در مورد سیگار صحبت می‌کنیم.

آن چیزی که از سَد خونی مغز عبور کند، در مغز مداخله می‌کند؛ مثلا  وقتی که شخص قره قوروت می‌خورد، باکتری و میکروب از سَد خونی شخص عبور نمی‌کند ولی وقتی که الکل، قرص‌های روان‌گردان، تریاک، هروئین و انواع مواد مخدر مصرف می‌کند، این مواد از سد خونی شخص عبور می‌کند و البته نیکوتین هم عبور می‌کند و وقتی عبور کرد در مغز و ناقل‌های عصبی مداخله می‌کند. این مواد در چربی‌ها حل می‌شوند و از سد خونی که همان مویرگ‌ها و سلول‌ها هستند می‌گذرند و در مغز مداخله می‌کنند و باعث می‌شوند بالانس ناقل‌های عصبی از بین برود.

مثلاً نیکوتین اگر روزانه مصرف شود حدوداً نزدیک به یک سال طول می‌کشد تا جایگزینی کامل انجام شود و سیستم بدن به آن ماده وابستگی کامل پیدا کند. حال اگر آن ماده، اعم ار نیکوتین یا الکل یا مواد مخدر را یک باره قطع کنیم، بدن دچار شوک فیزیولوژیک می‌شود، گرچه ما شخص را تشویق می‌کنیم که آفرین، مردانگی کردی و ... ولی شخص دچار شوک فیزیولوژیک می‌شود. وقتی تریاک یک دفعه قطع می‌شود شخص دچار خماری مزمن می‌شود و اگر مصرف نکند این خماری تا آخر عمر با شخص می‌ماند. بعد از 20 سال هم سیستم فرد اصلاً متعادل نیست، سیستم ایمنی فرد هم متعادل نیست؛ یعنی اگر پای فرد بشکند به طور طبیعی جوش نمی‌خورد، اگر بدن فرد زخم شود، به طور طبیعی جوش نمی‌خورد و قطع ناگهانی برای بدن تخریب به وجود می‌آورد. سیگار هم همین طور است.

من تا 3 سال پیش سیگار می‌کشیدم و همه به من می‌گفتند شما الگو هستی، سیگار را ترک کن، سیگار ضرر دارد. من می‌گفتم چون شما برروی ضرر‌های سیگار تحقیق کرده‌اید خوب ضرر‌های آن را می‌دانید، اگر برروی مزایای سیگار تحقیق کرده بودید می‌دانستید سیگار چه مزایایی دارد. تا اینکه خیاط افتاد تو کوزه و من سکته کردم و مشخص شد که این مشکل به علت مصرف سیگار است، حال من در CCU بودم و تازه می‌خواستم بروم و سیگار بکشم!. میزان مرگ در اثر مواد مخدر در سال 230 هزار نفر و در اثر سیگار 17 میلیون نفر است!

من پروژه روش DST را برای سیگار اجرا کردم، با خود گفتم مگر ما تریاک کشیدنی را به وسیله شربت تریاک تبدیل نمی‌کنیم به خوراکی، آیا می‌توانیم نیکوتین کشیدنی را تبدیل کنیم به خوراکی؟ با این صورت مسئله کار را شروع کردم. حال ما نیکوتین را تبدیل می‌کنیم به آدامس. می‌گویند روی پوست هم می‌شود گذاشت (جذب نیکوتین از طریق پوست به وسیله چسب نیکوتین) ولی آدامس خیلی بهتر است چون خودِ جویدن آدامس باعث کاهش اضطراب می‌شود. ما مقدار نیکوتین سیگار را محاسبه می‌کنیم؛ روی پاکت سیگار می‌خوانیم که مثلاً هر نخ سیگار 0.5mg نیکوتین دارد و با توجه به مقدار مصرف روزانۀ فرد، مجموع نیکوتین مصرفی مشخص می‌شود و از فرد می‌خواهیم معادل همین مقدار و حدود 30% بیشتر آدامس نیکوتین مصرف کند.

آدامس نیکوتین به شکل چهار گوش است و معادل 2mg نیکوتین دارد و هر نخ سیگار هم معمولاً 0.5mg نیکوتین دارد. نیکوتین آدامس‌ها خیلی بالا است و فرد دچار سکسکه و مشکل می‌شود، برای این آدامس را چهار قسمت می‌کنیم که هر قسمت می‌شود 0.5mg نیکوتین و به افراد می‌گوییم تا سه ماه، لازم نیست از مقدار آدامس کم کنید. این کار برای سازگاری انجام می‌شود تا از کشیدن به خوردن تبدیل شود. بعد از این مرحله شروع می‌کنیم به تیپر کردن با ضریب 0.8 که بعد از 10 تا 11 ماه شخص به قطع کامل می‌رسد.

روزهای اول تا سوم خیلی مشکل است که البته در کنگره خیلی راحت‌تر است و در بیرون از کنگره سخت‌تر، چون در کنگره به صورت گروهی انجام می‌شود. الان در کنگره بیشتر از 300 نفر درمان شده داریم. در کنگره سیگار به آرامی در حال برچیده شدن است. الان راهنمایان کنگره 60 که سیگار مصرف می‌کنند، دیگر نمی‌توانند راهنما باشند، نگهبان، دبیر و دیگر قسمت‌ها هم همین طور، اگر سیگار مصرف کنند نمی‌توانند در آن سِمَت باشند.

در تبدیل نیکوتین کشیدنی به خوردنی ممکن است چند اتفاق بی‌افتد؛ آدامس‌ها دو نوع است، یک نوع انگلیسی به نام «نیکو رِد» که آدامس خیلی خوبی است و ایرانی آن هم نیکو لایف و نیکو رِس و غیره. ممکن است بعضی‌ها در اثر مصرف آدامس دهانشان تاول بزند، چون دود سیگار یک سری از باکتری‌ها و آلودگی‌ها را از بین می‌برد و قطع آن باعث تاول زدن دهان می‌شود که می‌توان از دهان شویه مخصوص استفاده کرد که البته معمولاً نوع آدامس را عوض می‌کنند. آدامس نیکو رد، دیگر باعث تاول نمی‌شود. البته تاول زدن دهان در این موضوع یک چیز کاملاً طبیعی است.

این روشی است که ما در کنگره استفاده می‌کنیم. در لژیون پزشکان آقای رضا دانشمند متد DST را برای سیگار کاملاً اجرا کرد. یکی از دوستان دیگر هم بودند که به پایان نرسیدند. هر کاری سختی خود را دارد ولی این روش نسبت به روش‌های دیگر سختی بسیار کمتری دارد چون این روش با دوره 10 – 11 ماه، آن قسمت از مغز که پیش از این گفته شد که نیکوتین وارد می‌شده و با قطع یک باره مشکلات و اختلالات ایجاد می‌شود، با مصرف این آدامس‌ها سیستم ذره ذره به حالت تعادل بازمی‌گردد. دوستم، ویلیام می‌گفت: وقتی که سیگارش را به طور ناگهانی قطع کرده، تا شش ماه نمی‌توانسته حتی یک خط بنویسد ولی من مشکل چندانی نداشتم و به کارهایم می‌رسیدم.

با احترام کامران رک

نگارنده : عادل