رمز موفقیت در کنگره رابطه‌ی تنگاتنگ با نشریات است

کم و بیش اکثر انسان‌ها می‌دانند که کلمات چه بار جادویی سحر آمیزی را با خود حمل می‌کنند و تنها یک کلمه یا واژه نیستند. موجی که درون تک‌تک کلمات نهفته است، آن قدر قوی و عظیم است که می‌تواند در یک لحظه، به از پا افتاده‌ای جان دوباره برای برخاستن بخشد و یا بالعکس رونده‌ای را از پای بی اندازد حتی اگر چیزی نمانده باشد که به مقصد برسد...

ما در کنگره به اهمیت واژه‌ها پی برده‌ایم.

شاید بسیاری از انسان‌ها، شخصی که به هر دلیلی به اعتیاد روی می‌آورد را "معتاد" می‌نامند. وقتی این واژه با این بار معنایی سخت و سنگین روی شخص قرار گرفت، ناخودآگاه، مجرم، روانی، انگل اجتماع، بی‌اراده و ... نیز خوانده می‌شود و ممکن است همیشه با نگاه‌های سنگین و حقارت آمیز دیگران مواجه شود.

حال این شخص معتاد! اگر در پی کسب روش‌های متعدد ترک یا درمان اعتیاد باشد و از بین تمام روش‌های موجود، با کنگره 60 آشنا شود و به کنگره قدم بگذارد، متوجه تغییرات زیادی خواهد شد. در کنگره او را "مصرف کننده" می‌نامند؛ می‌دانید برای چه؟ به همان دلیلی که در ابتدا ذکر شد؛

"قدرت جادویی کلمات و حمل بار معنایی مثبت و منفی"

با ورود او به کنگره، خواه‌ناخواه مصرف کننده نامیده می‌شود. اما مصرف کننده کیست؟ تا به حال به نوشتاری که در پایان هر جلسه خوانده می‌شود دقت کرده‌اید؟

مصرف کننده کیست؟

مصرف کننده فرد بیماری ست که در اثر استفاده مکرر از مواد مخدر، در شهر وجودی یا جسم خود تخریب به وجود آورده و زندگی خود و اطرافیان را آشفته نموده است. این عمل چه دانسته و چه ندانسته انجام شده باشد، به هر حال فرقی نمی‌کند، چون هر دو حالت دلیل بارزی است بر عدم آگاهی‌ها.

این تخریب در قسمت جسم، شامل از بین بردن سیستم ضد درد بدن و همین طور انهدام دستگاه‌های تولید کننده‌ی مواد شبه افیونی و سایر قسمت‌های دیگر می‌باشد.

در قسمت جهانبینی، در اثر وابستگی به مواد مخدر و از تعادل خارج شدن جسم و روان، باعث گردیده جهانی مملو از ترس، اضطراب، نگرانی و حقارت پیرامون خود به وجود آورد.

برای اصلاح 90% از ساختارهای جسم و روان حدوداً 11 ماه وقت لازم است و برای جهانبینی خدا می‌داند!

جهانی مملو از ترس و اضطراب و نگرانی و حقارت ... که خود برای خود به وجود آورده است. اما چرا؟ دلیل این که انسان چنین دنیایی را برای خود و اطرافیان به وجود می‌آورد چیست؟

در کنگره می‌آموزیم که آن موضوع چیزی نیست جز "جهل و نادانی" خودِ انسان. در کنگره می‌آموزیم که بزرگ‌ترین و نیرومندترین دشمن انسان "جهل و نادانی" خود اوست. به همین دلیل در شروع هر جلسه برای رهایی خودمان از دست این دشمن نیرومند، 14 ثانیه سکوت می‌کنیم و به خداوند بزرگ پناه می‌بریم!

اما چگونه می‌توان با این دشمن بزرگ و نیرومند مبارزه کرد؟ با نقطه‌ی مقابل آن که "دانایی" ست. با بالا بردن دانش خودمان در هر زمینه‌ای که مقدمه‌ی ورود ما به تاریکی را فراهم نموده است...

یک مصرف کننده بعد از ورود به کنگره، وقتی آرام‌آرام به جهل و نادانی خود پی می‌برد و آن را می‌پذیرد و با تمام وجود خواستار رهایی از دام تاریکی و اعتیاد و جهل و نادانی می‌شود، سفری را آغاز می‌کند. سفری از ظلمت به‌طرف نور. و آن زمان است که واژه‌ی زیبای "مسافر" با تمام وجود او عجین می‌شود و او را "مسافر" می‌نامند.

اما گذر از این ظلمت، کار ساده‌ای نیست؛ نیاز به راه بلدی دارد، راه تاریک است و ترسناک؛ نیاز به چراغی دارد. نوری، جرقه‌ای حتی یک ذره...!

و آن راه بلدی، که به کمک تو می‌آید، "راهنما" نام دارد و آن چراغ "نشریات کنگره" است.

راهنما یا راه بلد تو، قبلاً با همین چراغ در دستش، به همراه راه بلد خود، از این مسیر ظلمانی عبور کرده است، راه بلد او، و راه بلدِ راه بلدِ او نیز!، با همین چراغ از این گذرگاه سخت عبور کرده‌اند و اکنون نوبت توست... باید با چراغی که روز به‌روز پر نور تر و درخشان‌تر می‌شود از این مسیر عبور کنی.

اما قانونی در این عبور وجود دارد و آن قانون این است:

مسئولیت حمل چراغ با خودِ توست ؛ مسئولیت این که نگذاری کم سو شود ، کم نور شود و  خاموش شود ...

آری... مسئولیت تمام این سفر با خود توست؛

با این که می‌دانی جلودار واقعی خداوندی ست که ناممکن‌ها را در برابر تو ممکن می‌کند، با این که راهنمایی داری که با همه‌ی وجود خواهان رسیدن توست... اما با این حال باید بدانی که هیچ موجودی به میزان خودِ انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند و همچنین فراموش نکنی، در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویش است..!

اکنون که این را می‌دانی، نباید بگذاری این چراغ خاموش شود.

"کتاب عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر، مقالاتی که مهندس دژاکام آن‌ها را قلم زده‌اند، جهان بنینی 1 و 2، چهارده وادی برای رسیدن به خود، و تک‌تک سی دی‌های آموزشی" همراهان تو در این مسیر هستند، منابعی هستند تا چراغی که در دست داری، خاموش نشود و راه را گم نکنی و از همراهانت عقب نمانی و دست راهنمایت را رها نکنی و در آن ظلمات گم نشوی...!

اگر مسافری یا حتی همسفری، خودِ تو مسئول این سفر هستی.

شاید گله کنی که در اثر باختن مال و منالی که داشتی، حتی اندک هزینه‌ی خرید سی دی را هم نداری؛ اگر با خود رو راست هستی و این دلیل را، خودت پذیرایی! پس نگران نباش...

در صراط مستقیمی و خداوند تو را یاری خواهد رساند. می‌توانی نشریات را به‌صورت غیرمستقیم از سایت کنگره و وبلاگ‌های آن استفاده کنی؛ باکمی گشت و گذار به مطلبی که به دنبال آن هستی خواهی رسید. از سایت کنگره استفاده کن، مطالب را دنبال کن...

فراموش نکن که نباید بگذاری چراغی که در دست داری خاموش شود... شاید این آخرین امید تو برای خروج از تاریکی باشد...!

اگر دسترسی به سایت نداری، از صحبت‌های راهنما، هم لژیونی‌ها، استاد جلسه و مشارکت‌ها استفاده کن؛ آن‌ها را بنویس و در خلوت و تنهایی و لحظات ناامیدی، آن‌ها را با خود مرور کن.

شاید حتی توانایی نوشتن هم نداشته باشی! در این صورت با تمام وجودت گوش بسپار، وقتی به جلسه می‌آیی، وقتی راهنمایت برای تو سخن می‌گوید سراپا گوش باش؛ آن را درک کن، فهم کن و به کار ببر...

گله نکن؛ خدا را به خاطر عطا کردن توانایی شنیدن شکر کن؛ خدا را به خاطر قدم‌هایی که به‌سوی کنگره بر می‌داری، شکر کن و با تمام وجودت حرکت کن. نترس؛ در صراط مستقیمی و خداوند با تو همراه است.

اما در اولین فرصتی که به دست می‌آوری، به فکر نور چراغت باش؛ نگذار کم سو شود؛ توجیه نکن، بهانه نگیر... فراموش نکن که:

"بهشت را به بها می‌دهند، نه به بهانه"

1500 تومان هزینه ایست که شاید در طول هفته یک بار برای یک سی دی بپردازی؛ مبلغی ناچیز که شاید به چشم نمی‌آید، اما با آن می‌توانی دنیایی از مطالب ناب و شنیدنی را کسب کنی. پس به دنبال آن باش؛ در اولین فرصت پیوند گسسته‌ی خود را با نشریات برقرار کن.

چرا که استاد عزیزمان(آقای حکیمی) فرموده‌اند:

رمز موفقیت در کنگره رابطه‌ی تنگاتنگ با نشریات است.

مسافران و همسفران عزیز، در این سفر سخت و در عین حال شیرین ، چراغ راهتان، همواره روشن و پر نور باد.

با احترام: همسفر لیلی

منبع : وبلاگ نمایندگی شیخ بهایی