تریاک چیست؟ - بخش چهارم

تعداد روش های ترک اعتیاد شاید به تعداد مواد مخدر موجود در بازار متنوع باشد اما اینکه واژه «درمان اعتیاد» را بخواهیم برای پروسه ای در نظر بگیریم؛ گمان نمیکنم به غیر از سیستم کنگره 60 و روش درمانی آن روش دیگری یکچنین ادعایی را مطرح کرده باشد و اگر ادعای آن هست؛ نمونه های درمان شده واقعی آن شاید بسیار کمتر از انسان های وارد شده به سیستم باشد. در کنگره 60، روش درمانی ما DST و داروی درمان «اپیوم» و یا همان تریاک است که چون مصرف درمانی دارد آن را اپیوم معرفی میکنیم. با توجه به عنوان آغازنامه ی راهنمای محترم کنگره 60 آقای سعید نمکی «نقش دارویی اپیوم در درمان اعتیاد» بخش های منتخب آن از این پس به صورت هفتگی در روزهای چهارشنبه منتشر خواهد شد تا در گذر زمان نقش انسان های جاهل در تخریب چهره این ماده جادویی و خدادادی بیشتر مشخص شود. البته که پذیرش و فهم این موضوع نیاز به گذر زمان بیشتری خواهد داشت.

بخش سوم این سری از مقالات به بررسی علمی گیاه خشخاش می پردازد و نگاه آن کاملاً پزشکی بوده و از منابع معتبری در این راستا استفاده شده است. 

• تریاک ـ    Opium

مناطق کشت، استخراج و عمل آوردن تریاک

کشت تریاک در همه جا شایع است، ولی بیشتر در نیمه گرمسیری نیم کره شمالی متمرکز است مهمترین مناطق تولید تریاک در دنیا عبارتند از: آسیای جنوب شرقی، که گمان می رود 70% تریاک جهان را فراهم می کند. آسیای غربی، حدود 24% تولید می کند، آمریکای جنوبی، بویژه کلمبیا با تولید 5%، و بالاخره مکزیک با تولید 1% می باشد.

• استخراج تریاک

استخراج تریاک از خشخاش کار دشوار و پر زحمتی است که طی هزاران سال تغییر زیادی نکرده است. وقتی گیاه کاملا رشد کرد، باید توسط کشاورز تیغ زده شود، یکی از مشکلات این کار در این است که همه گیاهان در یک زمان برای تیغ زدن آماده نمی شوند، پس کشاورز باید مراقب باشد و زمان رشد هر گیاه را علامت بزند. وقتی گیاه آماده شد، زارع با یک چاقوی سه یا چهار لبه، شکافهایی عمودی در غلاف ایجاد می کند. سپس منتظر تراوش صمغ تریاک ازغلاف می ماند. بدلیل اینکه این عمل چندین ساعت طول می کشد، معمولا کشاورز در هنگام غروب تیغ ها را می زند وسپس صبح روز بعد برمی گردد. او باید مواظب باشد که گیاه تلف نشود، چون اگر شکاف خیلی عمیق در غلاف ایجاد شود، گیاه تلف می شود وهمچنین نباید خیلی کم عمق هم باشد، چون گیاه پوسته پوسته شده و صمغی روی آن جمع نمی شود و این کار باید با مهارت و ظرافت انجام گیرد.

وقتی صمغ روی سطح خارجی غلاف سفت شد، کشاورز با لبه کند چاقوی کوچکی صمغ را می تراشد و در سطلی متصل به کمرش آن را جمع می کند. این عمل برای هر گیاه، حدود 6 بار تکرار می شود، کل تریاک جمع آوری شده ازهرگیاه حدود 80 میلی گرم است

• آماده کردن وعمل آوری تریاک

وقتی شیره تریاک از گیاه خشخاش جمع آوری می شود، هنوز آماده مصرف نیست. تریاک در حالت خام، قهوه ای رنگ است و حالت خمیر چسبیده وغلیظی را دارد که حاوی مقادیر زیادی آب است و باید چند روز بماند تا خشک شود. پس از خشک شدن اولیه، صمغ تریاک بصورت ورقه پهن        می شود، یا به شکل توپ در می آید یا در اشکال مختلف قالب ریزی می شود. سپس تریاک در پلاستیکی پیچیده شده و به مدت چندین ماه کنار گذاشته می شود. با گذشت زمان، خشک و سخت شده و تا حد امکان تغلیظ می گردد.

تریاک خشک شده در آب جوش حل می شود تا ناخالصی های باقی مانده و هر ماده گیاهی دیگر زدوده شده و روی سطح مایع شناور شود. سپس مایع از طریق یک پارچه مناسب و یا الک، غربالگری می شود تا قطعات بزرگتر از آن جدا شوند.

مایع باقیمانده تریاک خالص است که به آهستگی جوشانده می شود تا بصورت خمیری غلیظ و   قهوه ای رنگ درآید. باردیگر خمیرغلیظ به صورت قالب درآورده وپیچیده می شود پس از این فرآیند طولانی، تریاک با غلظت بالا آماده مصرف و یا تبدیل به هروئین و یا هر داروی دیگری می باشد.

• تریاک چیست؟

تریاک دارویی پیچیده است که می توان با توجه به مواد تشکیل دهنده، آن را تعریف کرد؛ چراکه تریاک از حدود بیست و پنج تا سی ترکیب شبه دارو که آلکالوئید نامیده می شوند، تشکیل شده است.

تریاک ماده ای است به رنگ قهوه ای مایل به قرمز، با بوی تند که از شیرابه خشک غلیظ شده تخمدان خام کوکنار یا خشخاش تریاک (پاپاورا سمنیفروم) به دست می آید.

واژۀ انگلیسی برای تریاک اپیوم است، که از واژۀ یونانی اوپوس (به معنی شیره) یا اوپیون (به معنی شیره خشخاش) گرفته شده است.

بطور کلی تعریف تریاک را به سه دسته تقسیم بندی می کنند:

تعاریف تولیدی، محتوایی و اثری.

تعریف تولیدی:

اپیوم را می توان بر پایه چگونگی تولیدش تعریف کرد؛ تخمدانهای رسیده شقایق تریاک (خشخاش) شکافته می شوند، شیره خشخاش از این شکاف ها بیرون می زند و روی جداره بیرونی تخمدانهای گیاه خشک می شود، این ماده خشک را تریاک می گوییم.

در کل باید توجه داشته باشیم که؛ اولا تریاک از گونه های خاصی از خشخاش بدست می آید، ثانیا تریاک در تخمدان گیاه تغلیظ می شود، ثالثا تریاک مستقیما از خشخاش بدست می آید.

تعریف محتوایی:

تریاک را می توان با توجه به مواد تشکیل دهنده آن تعریف کرد؛ چراکه تریاک از حدود بیست وپنج تا سی ترکیب شبه دارویی که آلکالوئید نامیده می شوند تشکیل شده است.

لازم بذکر است که نسبت آلکالوئیدهایی که در تریاکهای مختلف یافت می شود متفاوت است؛ بعنوان مثال درصد مورفین که فراوانترین آلکالوئید موجود در تریاک است، ممکن است از کمتر از 10 درصد تا 20 درصد متغییر باشد واین محدوه اختلافی قابل توجه است.

تعریف اثری(کاربردی):

هرچه در جاده زمان به پیش می رویم در مورد این ماده نیز به تعریف واضح تری خواهیم رسید، ولی بهتر است در حال حاضر تعریفی کاربردی از تریاک داشته باشیم:((تریاک مخلوطی از داروهای بسیار مختلف و پیچیده ای است که از مواد شیمیایی مشخص و نامشخص بسیاری تشکیل شده که هرکدام از این ترکیبات در کنار هم اثر متمایزی دارند))

تریاک منبع تهیه بسیاری از داروهای مهم خصوصا داروهای ضد درد است، و نکته ای که در پایان باید به آن اشاره شود این است که؛ تریاک از لحاظ پزشکی مصارف مهم و حتی حیات بخش دارد، لذا مانند هر چیز قدرتمند دیگری که باعث شفاء و احیاء می شود خصوصاً در قرن حاضر با توجه به کشف بزرگ درمان اعتیاد به روش D.S.T به این دارو باید با دید توأم با احترام نگریست.

تاریخچه استفاده درمانی از اپیوم

در سراسر تاریخ بشر، انواع مختلفی از مواد مخدر صناعی و طبیعی وجود داشته است، اما هیچ کدام به لحاظ اسرار آمیز بودن، میزان مصرف وپرطرفداری به پای تریاک نمی رسند. درباره جزئیات نخستین کشف و مصرف تریاک به منظور استفاده از اثر دارویی و مخدری آن بسیار بحث شده است.

کارشناسان معتقدند که گیاه تریاک 3400 سال قبل از میلاد مسیح، توسط سومری ها در جلگه رودهای دجله و فرات در بین النهرین سفلی (عراق کنونی) کشت می شد، سومری ها که خط وچیزهای دیگری را اختراع کردند، این گیاه را هول گیل یا گیاه نشاط آور نامیدند، نام گیاه نشاط آور حاکی از آن است که اثر آرام بخشی و سرخوشی آن را می شناختند. مصرف تریاک از بین النهرین به جنوب وغرب گسترش یافته ودر نهایت به اروپا رسیده است. صرف نظر از دقت در نحوه اشاعه این گیاه، دانش تریاک در ابتدا از سومری ها به آشوری ها، از آشوری ها به بابلی ها واز بابلی ها به  مصری ها منتقل شده است.

مصر: مصرف و تجارت تریاک از حدود 1500 سال قبل از میلاد مسیح آغاز شده است، شهر تِب (طیوه) در مصر به داشتن مزارع خشخاش مشهور بود و نام آلکالوئید فعال تریاک، تبائین، از آن گرفته شده است. در متون پزشکی بر جای مانده از مصریان، بیش از 700 داروی حاوی تریاک وجود دارد.

یونان: مردم یونان قدیم به خوبی با مصرف تریاک آشنا بودند، اگر چه مصرف آن عمدتاً به دلیل خواص اسرار آمیز آن بود. کاهنان از نشئگی تریاک مطلع بودند و این مادۀ مخدر را سر شار از خصوصیات ملکوتی و ماورائی می دانستند. این ماده در مراسم مذهبی بکار می رفت و توسط کاهنان برای درمان بیماریها اشاعه یافت واثرات التیام بخش تریاک توسط بقراط (460-357 سال قبل از میلاد) شناخته شده بود. بقراط را بعنوان پدر علم پزشکی می شناختند، استنباط بقراط از تریاک خرافی نبود، او در مطالعاتش رویکردی علمی به آن داشت، او برای ویژگی های طبی تریاک ارزش قائل بود و آن را دارویی مفید برای انبوهی از بیماریها بویژه اسهال می دانست.

روم: تریاک برای رومیان هم یک دارو وهم ماده تفریحی بوده است. تریاک در میان رومیان سرشار از مفاهیم اسرار آمیز واساطیری بود. سومنوس، خدای خواب رومیان، اغلب به شکل پسری با مشتی گیاه تریاک مجسم  می شود. رکرس الهۀ باروری، از تریاک بعنوان تسکین دهندۀ درد استفاده     کرده است.

مصرف تریاک در عصر جدید

از قرن شانزدهم، تداوم در کشت تریاک باعث تغییرات قابل ملاحظه ای گردید وبطور فزآینده ای این ماده به کالای داخلی و جهانی با ارزش اقتصادی و کلان، مبدل شد.

تریاک جای خود را درکشورهایی که به تجارت آن علاقه نشان می دادند باز کرد،

کشورهایی نظیر پرتغال، چین، هند، تا جایی که طی صد سال بعد، نزاع میان قدرت های مختلف اروپایی از جمله هلند، فرانسه و بریتانیا، بر سر کنترل تجارت تریاک در گرفت.

درسال 1830 وابستگی بریتانیا به تریاک با مصرف 10 تن، به بالا ترین سطح خود رسید.

همزمان با افزایش مصرف تریاک، درجامعه بریتانیا، محققان مرتباً توانایی وتأثیر پذیری آن را بالا میبردند و درنتیجه، کیفیت دارویی ونشئگی تریاک فزونی یافت. در سال 1803 فریدریش سرتونر، دانشمند آلمانی، مورفین ترکیب فعال در تریاک را جدا کرد. این کشف از جانب پزشکان مورد تحسین قرار گرفت، چون توانایی مورفین در کنترل و کاهش درد و آرام بخش بودن روی بیمار تأثیر فراوان داشت. درسال 1827 شرکت آلمانی مِرک، مورفین را برای مصارف پزشکی تولید کرد.

در سال 1834 روش جدید مصرف مورفین اختراع شد. که از طریق آن مورفین با سرنگ مستقیماً به درون جریان خون تزریق می شد و تأثیر آن را سه برابر می کرد. و بطور کلی از تریاک و ترکیبات آن در عمل های جراحی، آرام بخش ها و مسکن ها در علم پزشکی امروز بهره برده می شود. (در سایر روش ها و داروهای ترک آمده است).

مواد تشکیل دهنده و آلکالوییدهای اپیوم (تریاک)

تقریبا سه چهارم مواد تشکیل دهنده اپیوم جلب توجه نمی کند. آب، قندها، پروتئینها، آمونیاک، شیرابه، صمغ های مختلف، موم های گیاهی، چربی ها، اسید سولفوریک، اسید لاکتیک و اسید کلونیک.

آلکالوئیدهای موجود در اپیوم (تریاک)

یک چهارم دیگر تریاک، بیشتر باعث شده است که دانشمندان هر چه بیشتر و بیشتر در مورد ساختار اپیوم تأمل کنند و به دنبال اجزای فعال دیگری بگردند که ممکن است خواص درمانی داشته باشند که این اجزای فعال را آلکالوئید می گویند.

مقدار زیادی آلکالوئید در اپیوم وجود دارد. اگر چه مشخص کردن تعداد دقیق آنها مشکل است. اکثر منابع چنین ذکر می کنند که بیش از بیست نوع آلکالوئید از اپیوم جدا سازی شده است، برخی گزارشات تا پنجاه آلکالوئید هم ذکر کرده اند، ولی هنوز مشخص نیست که آیا همه آلکالوئیدها در همه انواع تریاک یافت می شوند یا خیر؟

به هر حال یک موضوع واضح و قطعی است که تعداد آلکالوئیدهای شناخته شده رو به افزایش است. در جدول صفحه بعد پنج آلکالوئیدی که فراوانترین انواع آلکالوئید در تریاک هستند آمده است.

از این جدول معلوم می شود که سایر اجزای موجود در تریاک به مقادیر بسیار کم یافت می شوند، این موضوع به دو دلیل مشخص می شود؛ اول اینکه؛ مواد کمیاب تری مانند کدئین، پاپاورین، تبائین در مقادیر حدود یک در صد در تریاک یافت می شوند، بنابراین مقدار آلکالوئیدهای دیگر حتی از این هم کمتر است.

دوم اینکه؛ پنج ماده شیمیایی که بیش از همه در اپیوم وجود دارند بطور متوسط حدود  24 درصد آنرا تشکیل می دهند، در نتیجه جای زیادی برای سایر آلکالوئیدها باقی نمی ماند، چرا که کل آلکالوئیدهای موجود در تریاک 25 درصد وزن آن را تشکیل می دهند.

اگر چه جای زیادی برای سایر آلکالوئیدهای موجود در اپیوم باقی نمی ماند ولی بسیاری از آنها خیلی جالب توجه هستند وبرای اینکه اثری به اثرات کلی بیفزایند نیاز نیست که مقدارشان زیاد باشد، علاوه بر این ممکن است بسیاری از آنها برای تولید داروهای جدید که برای درمان بیماریهای خاص ودرمان اعتیاد مفید باشند، بکار می روند.

مورفین

فراوانترین آلکالوئید تریاک است و تا 15 درصد شیره گیاه را تشکیل می دهد، هزاران سال است که مورفین بعنوان دارو و ماده ای مخدر کاربرد دارد.

به لحاظ درمانی، مورفین سه کاربرد مهم دارد: بعنوان داروی مسکن برای تسکین دردهای حاد ومزمن، کاهش دهنده تنفسی و داروی ضد اسهال مهمترین کاربرد بالینی مورفین خاصیت تسکین دهندگی آن است.

نوسکاپین

خواص مخدری ندارد و تنها کاربرد تجاری آن این است که؛ به عنوان ضد سرفه به کارمی رود. در کل نوسکاپین شل کننده ضعیف عضلات صاف^* ، مسکن ضعیف و خواب آور ضعیف نیز می باشد.

کدئین

 از نظر شیمیایی بسیار نزدیک به مورفین است و تنها در یک گروه شیمیایی باهم متفاوت می باشند، کدئین در بدن با واکنش های آنزیمی تجزیه شده و اثری شبیه به مورفین برجای می گذارد.

کدئین عمدتا به عنوان برطرف کننده سرفه مصرف می شود، ولی دارای خواص تسکین دهندگی (تقریباً 1 درصد مورفین) مثلا در دندان درد است.

پاپاورین

شل کنندۀ عضلات صاف است و همچنین خاصیت زیادی در گشاد سازی عروق و شل کننده رگهای خونی دارد. بدلیل این ویژگی، یکی از کاربردهای پاپاورین در درمان بی رغبتی جنسی مردان      بوده است. مقادیر کمی از این دارو که به پایه آلت تناسلی مردانه تزریق شود، اثر خیلی زیادی در نعوظ آلت دارد.

تبائین

ساختمان شیمیایی تقریبا یکسان با مورفین و کدئین دارد ولی خواص مخدری ندارد.در مقادیر کم، اثر اصلی اش ایجاد تهوع است ودر مقادیر زیاد باعث تشنجاتی می شود اما به علت شباهت ساختمانی آن با اپیوئیدهای طبیعی، از این ماده در صنعت دارو سازی برای تولید اپیوئیدهای صناعی و       نیمه صناعی استفاده گسترده می شود.                                 

نکته ای مهم در مورد مصرف تریاک بعنوان دارو و سوء مصرف آن:

آنچه که در مورد تریاک قابل تامل است و باید بیشتر بدانیم این است که تریاک، قدرت و سرعت تخریبش بسیار کمتر از قدرت و سرعت شفابخش بودن و دارویی بودنش می باشد.

از زمانیکه یک مصرف کننده تریاک، شروع به سوء مصرف از این مواد می نماید، حدودا 2 الی 3 سال زمان می برد تا سوء مصرف تریاک روی سیستم ایکس تخریب وارد نماید و به عبارتی یک مصرف کننده حرفه ای گردد.

مصرف کننده از شرایط خود در این مدت احساس رضایت می کند و بقول خود مصرف کنندگان؛ این دوره 2 الی 3 ساله، به دوران طلایی اعتیاد یاد می شود.

اما در ادامه ،تخریب های سوء مصرف تریاک کاملا مشهود می گردد.عکس العملهای صور آشکار مانند: سیم کشی، خمیازه های پی در پی، اسهال و ... و عکس العملهای صور پنهان مانند:          کند ذهنی ، عدم میل به زندگی ، ناامیدی و ... کاملا بروز پیدا می کنند که به آن خماری یا سندرم محرومیت می گوییم.

اما بهتر است بدانیم که، در زمان درمان اعتیاد با تریاک، سرعت و قدرت دارویی این ماده به حداکثر زمان خود می رسد، یعنی همان 10 الی 11 ماه.

لازم بذکر است که سن مصرف کننده مواد مخدر و نوع مواد مصرفی و همچنین مقدار و زمان و سال سوء مصرف تاثیری در کل درمان ندارد.

• فرآورده های دارویی اپیوم

 قبل از قرن بیستم، اغلب مصرف کنندگان تریاک، آن را مستقیما مورد استفاده قرار میدادند یا به شکل شربت تریاک آن را مصرف می کردند.

امروزه اغلب، تریاک به صورت قرصهای صناعی و نیمه صناعی تولید می شوند.

ماده مخدر نیمه صناعی، ماده ای شیمیایی است که با تغییر شیمیایی یک ماده مخدر طبیعی تولید می شود مواد مخدر نیمه صناعی اغلب از نظر ساختمان شیمیایی ، مشابه مواد مخدر طبیعی هستند.

برای تولید مواد مخدر کاملا صناعی، از مواد مخدر طبیعی به عنوان پایه و الگو استفاده نمی شود و اینها شباهت ساختمانی خیلی کمی به مواد مخدر طبیعی دارند و اغلب ساختمان شیمیایی ساده تری هم دارند.

جداسازی مورفین توجه را به شروع علم نوین داروسازی جلب نمود. از آلکالوییدهای دیگر تریاک نیز داروهای بسیاری را ساخته اند  که شناخت آنها ما را بیشتر با این گیاه جادویی آشنا می کند.

هیدرومورفون

یک مشتق نیمه صناعی مورفین است و از نظرپزشکی دردرمان دردهای شدید وسرفه های شدید کاربرد دارد و معتادان برای آن ارزش زیادی قائلند، چون 10 برابر از مورفین قوی تر است و کمترتهوع ایجاد می کند.

نام تجاری هیدرومورفون، دیالودید می باشد. دیالودید به شکل انواع اشکال دارویی قابل تصور از شربت سرفه گرفته تا آمپول های تزریقی وجود دارد.

دی پیپانون

دی پیپانون هیدروکلراید درپزشکی به عنوان ضد درد مورد استفاده قرار می گیرد و می توان آن را به صورت خوراکی یا تزریقی پس ازخردکردن و حل نمودن در آب مورد مصرف قرارداد، این دارو که غالباً برای بیماران سرطانی تجویز می شود، یک ضد درد بسیار قوی است که با ایجاد وابستگی جسمی در فرد می تواند مانند هروئین و مورفین اثرات و علائم سندرم ترک مواد مخدر ایجاد نماید.

فنتانیل

فنتانیل یک مادۀ مخدر نیمه صناعی فوق العاده قوی است و قدرت آن 100 برابر مورفین است.

فنتانیل یکی از شناخته ترین اپیوئیدهای ضد درد است که در سال 1968 توسط شرکت داروسازی بلژیکی بعنوان یک مسکن و ضد درد قوی برای عمل جراحی معرفی شد.

فنتانیل بدلیل قدرت بالایی که دارد، بعنوان داروی ترک اعتیاد مورد استفاده قرار گرفت که درادامه مورد سوءاستفاده مصرف کنندگان قرار گرفت که اصولا با نام خیابانی سفید چینی شناخته می شود.

پتیدین

پتیدین یک داروی ضد درد و ضد اسپاسم است که باعث آرامش بیمار و تسکین درد  می گردد و اغلب به جای مورفین و برای درمان درد به کار می رود.

دی هیدرو کدئین

دی هیدرو کدئین که از خانواده کدئین است. این اپیوئید مکررا بعنوان ضد درد مورد استفاده قرار می گیرد و یکی از متداول ترین ضد دردهایی است که در انگلستان تجویز می شود، ولی خواص درمانی سوءمصرف مواد مخدر را ندارد. دی هیدرو کدئین دو برابر قوی تر از کدئین است.

دی استیل مورفین

دی استیل مورفین نام شیمیایی هروئین است. در سال 1895 میلادی هرنیخ درسر⁴، به تهیه داروی دی استیل مورفین پرداخته ونام هروئین را که برگرفته از لغت آلمانی Heroish (به معنای قهرمان) می باشد، برای آن انتخاب و ابداع نمود.                                                                                                            

او اظهار داشت که این دارو به هیچ وجه اعتیاد آور نیست و عاری از عوارض ثانویه و اثرات مضر و خطر ناک مورفین می باشد. مصرف کنندگان هروئین و همچنین کادر پزشکی خیلی زود دریافتند که اعتیاد به هروئین بسیار مشکل سازتر از اعتیاد به مورفین شده است، علت این امر آن است که هروئین راحت تر از سد خونی مغز عبور کرده ودر نتیجه مورفین بیشتری تحویل مغز می دهد. هروئین از مورفین بسیار قویتر است.

هروئین از مورفین ساخته می شود، ماده ای طبیعی که در دانه شقایق تریاک (خشخاش) یافت می شود.

طریقه مصرف هروئین: هروئین را هم می توان کشید ویا گرد آن را استنشاق(اسنیف) کرد و هم  می توان آنرا درون سیاهرگ تزریق نمود.

اکسی کودون

اکسی کودون که از آلکالوئید تبائین گرفته می شود یک ضد درد بسیار موثر بوده و معمولا برای بیماران جراحی شده، سرطانی و سایر دردهای شدید تجویز می شود.

اکسی کودون به صورت ترکیب با آسپرین و با نام های تجاری مختلفی از جمله پرکودان، اندودان، روکسپرین و در ترکیب با استامینوفن با نام های پرکوست، اندوست و روکسیت به فروش می رسد.

در ایالات متحده میزان سوء مصرف اکسی کودون بسیار زیاد است.

هیدرو کودون

دارویی است که بعنوان ضد درد تجویز می شود (و مورد سوء مصرف قرار می گیرد ) این مخدر بعد از ورود به بدن به شکلی از مورفین تبدیل شده و تأثیر می گذارد.

هیدروکودون را می توان از کدئین یا تبائین گرفت و اثر تسکینی آن سه بار قوی تر از کدئین است، معروفترین نام تجاری هیدرو کودون، ویکودین می باشد.

پنتازوسین

تلاش برای یافتن یک داروی ضد درد موثر که باعث ایجاد کمترین وابستگی در بدن فرد مصرف کننده شود. این دارو در سال  1967 بعنوان ضد درد مصرف شد و در صورت حل شدن یا مصرف به شکل تزریقی باعث ایجاد اثراتی مشابه مورفین می شود و برخی از مصرف کنندگان گزارش داده اند که این دارو باعث ایجاد توهم نیز می شود.

ترامادول

به نامهای تجاری ترامال، ترامد و بایومادول نیز شناخته می‌شود. از دسته داروهای مسکن مخدر یا اپوئیدهای مصنوعی می باشد .این دارو بر اساس همانند سازی ساختار ملکولی نارسئین که یکی از آلکالوئید های تریاک می باشد ساخته شده است عمده مصرف این دارو در پزشکی برای کاهش درد های مفصلی ،جراحی ، زایمان با میزان درد متوسط تا شدید است و از این جهت ضعیف تر از مورفین و پتدین می باشد. عوارض قطع ناگهانی دارو علائمی نظیر اضطراب، تعریق، بی‌خوابی، تهوع، لرز، اسهال و درد عضلانی می باشند.

پانتوپون

در همین اواخر، آزمایشگاه ها محصولی به نام پانتوپون تولید کردند که مشتقی استریل و قابل تزریق از هیدروکلریدهای آلکالوییدهای تریاک است. وبه عبارتی دیگر پانتوپون نوعی تریاک تزریقی است. این ماده به عنوان جایگزینی برای مورفین فروخته می شود.

متادون

هیدروکلرید متادون یک ماده مخدر کاملا صناعی است که در آلمان به عنوان جایگزینی برای مورفین در جریان جنگ جهانی دوم اختراع شد. درآن زمان توزیع مواد مخدر در جهان مختل شده بود. امروزه از متادون بیشتر به عنوان دارویی برای درمان اعتیاد به هرویین شناخته می شود. در پزشکی از متادون به عنوان داروی مسکن قوی در بیماران سرطانی استفاده می شود.

فولکودین

ماده ی مخدر ضعیفی است که بیشتر به عنوان یک داروی ضد سرفه مورد استفاده قرار می گیرد و تقریبا هیچگونه خاصیت ضد دردی ندارد

آینده تریاک

صرف نظر از اینکه انسان تا بتواند تریاک را به درستی بشناسد، چه هزینه های هنگفتی پرداخت کرده است و چه انسان ها و حتی حکومت هایی را دچار مشکل و دردسر نموده است باید به آینده این داروی شگفت انگیز امیدوار بود.

دانشمندان این ماده را برای تولید داروهای مفیدی بکار برده اند، داروهایی که در تسکین درد و درمان بسیاری از بیماری ها موثر بوده است. بسیاری از داروها از جداسازی ترکیبات تریاک بوجود آمده اند و در درمان بیشتر بیماری ها از آنها استفاده لازم می گردد.

اما خود تریاک (اپیوم) با توجه به اینکه؛ مخلوطی مناسب از داروها را در کنار یکدیگر داراست، و اثرات بسیاری از مهمترین مواد شیمیایی که در بدن انسان یافت می شوند را تقلید می کنند، خود می تواند بعنوان یک داروی کامل در بهبودی دردِ دردمندان و بیماران جسمی و روانی باشد، چه بسا که طبق مشاهدات و تجربیات در کنگرۀ 60 معتادینی بوده اند که در هنگام درمان اعتیاد خود، بسیاری از بیماری های آنان نیز مورد درمان قرار گرفته است. و نکته حائز اهمیت در درمان با اپیوم این است که؛ فرد تحت درمان، به هیچ داروی مسکن، آرامبخش، مکمل، انرژی زا و خواب آور نیاز ندارد. از زمانی که اپیوم بعنوان داروی  درمان اعتیاد در کنگره 60 معرفی شد و در انجام و عمل از این آزمون سربلند بیرون آمد، هرچه به جلو می رویم شفابخش بودن این دارو را بیشتر مشاهده    می نماییم. و قطعا در آینده با حمایت مسئولین، و تحقیقات دانشمندان و پزشکان عزیز، از خود تریاک (که منظور همان داروی کامل است) در مصارف پزشکی و در معالجه انواع بیماران استفاده لازم را بنمایند. انشا الله !

"  که بدانیم خداوند تریاک را خلق نمود تا درد های انسان را درمان نماید "

_____________________________________________________________________

منابع:   کتاب تریاک  تالیف : فرانسیس مورایس- دبرا مورایس ترجمه : دکتر بهرام رسولیان

          کتاب هروئین  تالیف: رابرت اشتون  ترجمه: دکتر شروینه مهرگان و دکتر بهزاد ادهمی

          کتاب مجموعه حقایق آشکاراز مواد مخدر تریاک تالیف: توماس سانتلا  ترجمه: مهرداد مظفر

          وب سایت کنگرۀ 60      http://www.c60.ir

          کتاب عبور از منطقه60 درجه زیر صفر  نویسنده: مهندس حسین دژاکام