محبت و مهرورزی

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.
محبت قانونی است که سعادت و شادمانی و هماهنگی و همه گونه کامیابی را برای ما به ارمغان می‌آورد. محبت دارای اقتداری بیکران است؛ زیرا محبت قدرت وحدت‌بخش کل جهان است که توازن، تعادل و هماهنگی می‌آورد و این محبت، بی‌وقفه در عالم سرگرم کار است به همین دلیل محبت قادر به انجام کارهایی است که قدرت بشری از انجام آن عاجز است.
جامعه شناسان دانشگاه "هاروارد" پژوهشی درباره قدرت محبت انجام داده‌اند که آن پژوهش عبارت است از اینکه محبت همانند دیگر توانایی‌های انسانی قابل پرورش دادن است.
چگونه می‌توان محبت را ایجاد کرد؟ همان‌طوری که می‌دانیم محبت هم شخصی و هم غیرشخصی است، در سطح شخصی می‌توان آن را به‌صورت حس تعهد و ملایمت و مهربانی و تأیید و تحسین نسبت به افراد خانواده و یا حلقه دوستان نزدیک ایجاد کرد و نشان داد.
اما محبت در سطح غیرشخصی، یعنی توانایی کنار آمدن با مردم کوچه و خیابان و نیک‌خواهی برای آنان بدون وابستگی شخصی و عاطفی، به این منظور این عبارت تأکیدی را با خود تکرار کنید "بدون هیچ وابستگی همه‌ی مردم را دوست دارم و همه‌ی مردم هم دوستم دارند."
اگر از دیدگاه تحلیلی به محبت بنگریم، می‌بینیم که زندگی فرایند دادوستد محبت است و آنان که در جریان و سیلان محبت زندگی می‌کنند با پرورش آگاهانه محبت می‌توانند در مسیر موهبت‌های نیکوی زندگی بیفتند و به دیگران نیز کمک کنند تا تجربه‌اش کنند.
خیلی خوب است که ما هم مثل دانشمندان دانشگاه "هاروارد" بفهمیم که برای یافتن محبت لازم نیست که به بیرون از خودمان نگاه کنیم یا منتظر آینده‌ای دور باشیم تا محبت سراغمان بیاید. از همین حالا می‌توانیم آگاهانه عشق ورزیدن به خودمان و خدایمان را تمرین کنیم، چون مطمئناً تا زمانی که عاشق خود و خدایمان نباشیم نمی‌توانیم به دیگران مهر بورزیم. و باید بدانیم هر آنچه که در این دنیا خلق شده لیاقت محبت کردن را دارد. البته میدان محبت به نامتناهی‌ها می‌رسد و در برخی موارد ما نمی‌توانیم عنان محبت را به هر سمتی بگردانیم.
در حالی که روانشناسان بر این عقیده‌اند که همه نیازمند به محبت و قدردانی و تمجید و احترام‌اند و این یکی از نیازهای اصلی هر انسان است و معمولاً مشکلات خانوادگی ناشی از فقدان یا کمبود ابراز و بیان محبت است، خیلی از ما سعی می‌کنیم که محبتمان را به دیگران بروز ندهیم و هر کدام برای خود دلایلی داریم که مطمئناً هیچ‌کدام از این دلایل قانع‌کننده نیستند.
ابتدا از خود شروع کنیم و به خودمان عشق بورزیم و از همه مهم‌تر اینکه ابراز کنیم. آن‌وقت است که ثمرات نیکوی آن را خواهیم دید. باور کنیم سخت و دشوار نیست فقط باید کمی جرئت به خرج داد.

مطلب از: مسافر سعید رهجوی آقای احمد حکیمی
منبع : وبلاگ مسافر احمد حکیمی