|
امکـــــان رهـــــایی به مســاوات مهیــــاست |
|
این جنت ما کنـــــگره چــــون عالم معناست |
|
ای اهــــل بهشت آمــــده راهــی به رهـــایی |
|
نور آمده در ظلـمت شب چون مه شبهاست |
|
در شعبــــده ی کـــــار خـــــدا مــــات و خـرابم |
|
آن کیست کـه در خشکی ما لحظه دریاست |
|
هر شام و سحر دست دعایم به سماء است |
|
ای خالـــق من محشر ما محشر کبری ست |
|
این بـــازی تخلــــی که دچـــارش شده بودیم |
|
چــــون نیش کـــه کژدم بزند بــازی دنیـاست |
|
در محضــر پیـــــران کــــه تمــــامـــــا به نمازند |
|
با شـــرم نشینم کــــه ادب عــادت مولاست |
|
هر کس که به سجـــاده نشیند شب و روزش |
|
دانــــــد کــــــه محبت در دروازه دل هــــاست |
|
در کــــــــنگــــره شصت همـــــه پیــــر مغــانند |
|
من شاعـــرک شصـتم و عـالــم به معماست |
البته معذرت میخوام اگر کلام من حقیر و ناقابل است.
قلم را شرمسار ورق کردم و با این حال واسطه ای بیش نیستم.
روزگارتان خوش
مسافر پیمان از اصفهان لژیون استاد مهدی زارع
- تعداد بازدید از این مطلب :
3741