ایجاد مشکل سرای محله «شهرک نفت» برای نمایندگی اقدسیه کنگره 60

به نام قدرت مطلق

گزارش روز دوشنبه 1393/04/30 شعبه اقدسیه

موضوع: بستن درب سرای محله شهرک نفت به روی اعضای کنگره 60

گفتگو با ایجنت نمایندگی اقدسیه جناب آقای محسن زهرایی

روز دوشنبه و پس از مصاحبه مهندس با خبرگزاری تسنیم، باخبر شدیم که سرای محله «شهرک نفت» پس از تغییر کادر مدیریتی قبلی با بستن دربهای خود به روی رهجویان کنگره 60 از ورود آنها جلوگیری کرده است. مشی کنگره 60 این است که به صورت مستقل و بدون دریافت کمک از دولت و نهادهای دیگر کار خود را به صورت یک NGO حقیقی در پی گرفته و این مسائل خللی در پروسه درمان افراد ایجاد نخواهد کرد اما این که قانون با تغییر مدیر دستخوش تغییر شده است نکته ای است که ما را بر آن داشت تا با اعزام خبرنگار و عکاس، این رویداد را پوشش دهیم. مجموعه گزارش زیر در رابطه با همین مسئله و صحبتهای اعضای کنگره 60 نمایندگی اقدسیه می باشد.

خبرنگار سایت کنگره 60 میلاد کشفی:

یکی از نمایندگی‌های کنگره 60 که در شمال شرق تهران به نام شعبه اقدسیه که حدود 2 سال است که در سرای محله شهرک نفت واقع در شهرک شهید محلاتی در زمینه درمان اعتیاد فعالیت می‌کنند. در این شعبه حدود 150 نفر در حال درمان می‌باشند و تا به امروز حدود 50 نفر از بند اعتیاد رها شده‌اند.

در این شعبه هم مانند شعبات دیگر کنگره 60 اعضای رها شده از بند اعتیاد داوطلبانه به اعضای در حال مصرف کمک می‌کنند تا از این بند خانمان‌سوز رها شود و به زندگی عادی بازگردند.

2 سال و 5 ماه پیش با همکاری مدیر عامل خانه  رفاه و خدمات اجتماعی کل شهرداری: (آقای زارع صفت) و رئیس هیئت امنا جناب آقای (سیادتی) و مدیر محله آقای مبینی این سرای محله برای درمان بیماران مصرف کننده مواد مخدر در اختیار کنگره 60 قرار گرفت.

روز پنج شنبه 26/04/1393 اعضای کنگره 60 نمایندگی اقدسیه برای حضور در کلاس‌های درمان گروهی در محل حاضر شده بودند که ناگهان با درب بسته سرای محله مواجه می‌شوند. اعضای سرای محله در آن روز مانع ورود اعضای کنگره به جلسه می‌شوند و درب را به روی بیماران در حال درمان و درمان شدگان بسته نگه می‌دارند.

در روز شنبه و دوشنبه هم مانع ورود اعضای کنگره به سرای محله می‌شوند و حتی خانم‌های همسفر را به داخل راه نمی‌دهند به همین جهت اعضای کنگره جلسات خود را در پارکی در همان منطقه برگزار می‌کنند.

جناب آقای زهرایی ایجنت محترم نمایندگی اقدسیه در این زمینه می‌فرمایند:

در این 2 سال گاه به ما تذکر می‌دادند که ماشین‌هایتان را در این خیابان پارک نکنید.

اعضای کنگره در انجام کارهایی که به آن‌ها واگذار می‌شود بسیار منضبط هستند و اغلب ماشین‌های پارک شده برای خود اعضای سرای محله و اعضای دیگری که برای کارهای مختلف به سرای محله می‌آمدن و یا باشگاه ورزشی بود اما همه این‌ها به اسم اعضای کنگره ثبت می‌شد، البته این موضوع تا این اواخر که آقای سیادتی دبیر کل هیئت امنا بود زیاد جدی نبود اما از وقتی که به‌جای ایشان دبیر جدید به روی کار آمده‌اند شرایط بسیار عوض شده است و در کمتر از 20 روز این مکان را از ما گرفتند.

ایجنت نمایندگی اقدسیه در ادامه افزودند: در جلسه‌ای که هیئت امنا گذاشتند از ما حتی دعوت نکردند و من بیش از 3 ساعت پشت درب ماندم تا بتوانم در این جلسه حضور پیدا کنم و در این جلسه اعضا حتی یک دلیل منطقی برای بیرون راندن ما از این مجموعه نداشتند و فقط این موضوع را مطرح می‌کردند که ما شکایت اعضای محله را داریم... در صورتی که این سرای محله از اطراف با مناطق مسکونی حدود 30 متر فاصله دارد و از 3 طرف همسایه‌ای نداریم. از یک بر به اتوبان ختم می‌شود و پشتان خالی است روبه رویان پارک و از سمت راست تا اولین کوچه 30 متر فاصله دارد که هیچ کدام از اعضای کنگره به آن سمت نمی‌روند چرا که مسیر رفت آمد از اتوبان است.

در آن جلسه که خود اعضای هیئت امنا هم می‌دانستند که این‌ها عملاً بهانه است و دلیل قاطع نیست که من در این جلسه این موضوع را مطرح کردم که شما صورت مسئله را فقط پاک کرده‌اید. 3 نفر از اعضای هیئت امناء این را مطرح کردند که این معتادان را بیایید ببرید به خارج از شهر و در جمع ما نباشند که من در جواب گفتم چطور است که همه را به دریاچه نمک بریزیم؟ تا شما خیالتان راحت باشد؟ این چه نگاهی است که شما دارید این‌ها فرزندان خود شما هستند حتی شما هم روزی ممکن است به این بلا گرفتار شوید و بخواهید بیایید پیش ما درمان شوید. پس این نظر اصلاً عادلانه نیست.

جالب این است که مقامات بالاتر نگاهشان به این موضوع مثبت‌تر است و حمایت می‌کنند و حتی اگر در عمل هم نتوانند کاری انجام دهند زباناً سپاسگزاری می‌کنند.

آقای خادم علیزاده در حضور مابقی اعضای هیئت گفتند و نوشتند که اگر تا یک ماه دیگر مکانی پیدا نکردید ما جلسه می‌گزاریم اما این کار را نکردند و بعد از بستن درب به روی اعضا بدون حضور من جلسه تشکیل دادند که با رأی مخالف اعضا قطع همکاری با کنگره 60 کردند.

وزیر محترم کشور هفته گذشته در شبکه 4 دست‌هایش را به هم گره کرد و فرمود ما تمام قد از ان جی او ها حمایت می‌کنیم. سؤال ما این هست که اگر حمایت می‌کنید پس چرا ما با یک چنین مشکلاتی مواجه می‌شویم؟

کنگره 60 یک مجموعه آموزشی پژوهشی که تمام خدماتش رایگان است و خود متخصصین خودش را پرورش می‌دهد و نیاز به هیچ نوع حمایت مالی از بیرون ندارد.

در حال حاضر 150 نفر از بیماران در حال درمان و خانواده‌هایشان در بلاتکلیفی به سر می‌برند و فعلاً در پارک مستقر هستند.

در حال حاضر برنامه کلاس‌ها به چه صورت است و شما به‌عنوان ایجنت چه برنامه‌ای را در این شرایط در نظر گرفته‌اید؟

ساختار کنگره همانند مرکز فرماندهی است که شعباتی دارد و مرکز تصمیم گیری ما هم نگهبان کنگره و شورای دیدبانان و با رأی و مشورت و فرمان آن‌ها ما عمل می‌کنیم و آقای مهندس هم به ما فرمودند که سر این موضوع ما نباید کوتاه بیاییم چون ما فقط یک مکان خواستیم و این مکان هم در زمان محدودی است که فقط 3 جلسه در هفته که  3 ساعت هم بیشتر نیست؛ و اعضای سرای محله میگویند زمان نداریم و جا هم نداریم که به شما اختصاص بدهیم.

برنامه آتی ما هم این است که یک جا و مکانی برای اعضا پیدا کنیم نامه نگاری هم با مدیر عامل خانه رفاه آقای زارع صفت انجام دادیم و ایشان فرموده‌اند که حتماً یک مکان به شما اختصاص می‌دهیم و ما منتظر هستیم تا در جای دیگری بتوانیم مستقر شویم.

آیا پیامی برای خوانندگان این مطلب دارید؟

بله آن هم نه به‌عنوان شخصی که در جایگاه پیام دادن باشد اما به‌عنوان یک شاگرد کنگره‌ای می‌خواهم یاد آور شوم آقای مهندس دژاکام در سی دی مسئولیت و در وادی چهارم توضیح می‌دهند که حتی از طرف خداوند و بندگان مسئولیت متقابلی است. آیا مسئولین به‌عنوان کسانی که باید حمایت کننده باشند هیچ مسئولیتی ندارند؟

ما به‌عنوان یک ان جی او سابقه درخشانی در زمینه فعالیت‌های پژوهشی درمانی در زمینه درمان اعتیاد تا به امروز روشن است. بیش از 11 هزار نفر از بند اعتیاد رها شده‌اند و سالیانه 2000 نفر دیگر به جمع رها شدگان می‌پیوندند و بیش از 1500 نفر متخصص در زمینه درمان اعتیاد داریم. این سهم کنگره 60 که همه این فعالیت‌ها را انجام داده و خودش روی پای خودش ایستاده. این ان جی او مثل یک سرمایه ملی است و مسئولین چگونه می‌خواهند از این سرمایه حمایت کنند؟

در کنگره هر معضل و هر اتفاقی یک آزمون است و یک پیام آموزش در آن است و تجربیات نشان داده این مشکلات همیشه باعث گشوده شدن درهای تازه است و آموزشی را برای ما به همراه دارد و انشا الله که حکمت خداوند در این است و اتفاقات بیشتری را پیش رو خواهیم داشت

...

صحبتهای یکی از اعضای سفر اول در حال درمان در نمایندگی اقدسیه:

خشایار، مسافر سفر اول: من احساس خاصی ندارم. کنگره به‌قدری هدفش بزرگ است که جا زیاد در درمان ما تأثیری ندارد اما خوب جایی که به ما اختصاص داده بودند جای خوبی بود.

در زمان جام جهانی این آمفی‌تئاتر را اجاره می‌دادند تا مسابقات را مردم در کنار هم تماشا کنند و بلیت میفروختند و حضور ما به برنامه‌هایشان صدمه زده بود.

من فکر می‌کنم این نقطه عطفی است برای پیشرفت ما تا بتوانیم به خود متکی باشیم.

...

افشین مسافر سفر دوم نظر خود را در این باره بیان می‌کند:

هر بار که درب شعبه‌ای از کنگره بسته شد در کناران چندین شعبه باز شدند و کنگره گسترش پیدا کرد پس من فکر می‌کنم این هم باعث بانی خیر است و تنها اتفاق ناگواری که می‌افتد این است که عده‌ای که در حال درمان هستند در این وضعیت از کنگره می‌روند و یا رغبتشان کم می‌شود چرا که فردی که کمتر از یک ماه به کنگره میاید هنوز ممکن است صیقل داده نشده باشد و برای یک چنین لحظه‌ای آماده نباشد.

سر منشأ دی اس تی در ماه مبارک رمضان بوده و هر شعبه‌ای هم بسته می‌شود در این ماه مبارک می‌باشد من واقعاً نمی‌دانم حکمت این موضوع چیست اما با یاری خداوند و وجود آقای مهندس دژاکام من مطمئن هستم به‌زودی این مشکل برطرف خواهد شد.

...

سخنان یکی از کمک راهنمایان شعبه اقدسیه در این رابطه:

آقای آبتین نورانی:

در بهمن ماه سال 90 که به همین شکل از شعبه درکه اخراج شدیم بعد از حدود 8 ماه که در پارک طالقانی که در سرما و گرما سرگردان بودیم به این مکان منتقل شدیم و به‌محض عوض شدن رئیس هیئت امنا تصمیم گرفته شد که هیئت رهجویان تعطیل شود در صورتی که سرای محله‌ها را به کانون‌هایشان می‌شناسند همان‌طور که یک دولت را به وزارت خانه‌هایشان می‌شناسند.

کانون رهجویان در جهت پیشگیری مهار و درمان اعتیاد و مبارزه با دخانیات فعال است و من هم مدیر این کانون هستم و اعضای هیئت امنا حق تعطیل کردن این کانون را ندارند اما به این دلیل که اعضای هیئت رهجویان سیگار می‌کشند آن را تعطیل کردند.

ما در جلسه مطرح کردیم که آیا سیگار کشیدن بدتر از تزریق هروئین و شیشه است؟

طبق تبصره و قانون خود سرای محله‌ها حق قانونی برای اخراج ما را نداشتند و یک سری دلایل مثل سیگار کشیدن را بهانه کردند یا مثلاً به پیراهن سفید ما هم گیر می‌دادند و می‌گفتند که شما پیراهن سفید می‌پوشید ما خجالت می‌کشیم پیراهن سفید بر تن کنیم از وقتی فهمیدیم معتادان پیراهن سفید می‌پوشند زیرا اهالی محل فکر می‌کنند که ما معتادیم و با چشم بد به ما نگاه می‌کنند و ما در جواب گفتیم پیراهن سفید نشانه شخصیت و تشخص ما است و این دلیل منطقی برای اخراج ما نیست!

ولی در نهایت چون تو را نوح است کشتی‌بان غم مخور و تا زمانی که ما نگهبانی همچون مهندس داریم هیچ ناراحتی نداریم و میدانیم این مسئله بزرگی نیست و هر کس که به دنبال درمان باشد در همین شرایط هم میایید و به درمان می‌رسد ولی ممکن است افرادی که یکم آموزش‌هایشان هنوز کامل نشده زیر این طوفان ویران بشوند و از کنگره بروند؛ اما اگر جا و مکان مناسب داشته باشیم می‌توانیم این افراد را آموزش دهیم و به درمان برسانیم...

خبرنگار: مسافر میلاد کشفی

عکاس : مسافر مهدی