برداشتی از سی دی خدمت و خیانت (مهندس)

دوگانگی انسان

اصل انسان دارای قابلیت است؛همان‌گونه که همه مخلوقات خالق؛جماد و نبات و حیوان.

آنچه که انسان را از سایر موجودات متمایز می‌سازد در به فعل در آوردن قابلیت‌هایی است که بالقوه در کل هستی وجود دارد.

قابلیت بالقوه در جماد به فعلیت می‌رسد و در نبات و حیوان نیز همچنین از آنچه به عنوان قابلیت مقرر شده بی کم و کاست به فعل در می‌آورد.در حالی که عموماً انسان بدین گونه عمل نمی‌کند؛دوگانگی وی در همین امر است.

اگر بپذیریم همه چیز در هستی دارای متن است ؛مثل طبیعت؛متن آن قابل خواندن است ومیتوان با میکروسکوپ وتلسکوپ متن‌خوانی نمود.

کتاب انسان نیز دارای متن است؛چیزی در عالم نیست مگر نمونه‌ای از آن که در انسان وجود دارد؛چه کسی می‌تواند متن خودش را از اول تا آخر بخواند؛اول آن را که پیدا نکردیم!و آیا من در آخرین نفس می‌توانم متن خویش را بخوانم؟هرگز!کسی که تفسیر کامل کتاب انسان را خوانده خداوند است.متن وجود انسان چقدر تفسیر دارد؟
بی‌شمار.................؟

اگر با قرائت خودت و بادید غیر الهی بخوانی؛قرائت منحرف داری وانحراف از همین نقطه آغاز می‌شود.اما اگر با قرائت الهی و با چشم الهی خواندی قرائت صحیح را به دست می‌آوری.

در این حالت راه راست پیدا می‌شود.راه راست کجاست؟

راه راست راه شوسه نیست!راه راست خود شمائی؛غیر از این راه؛ راه کج است.

جای پرسش است که اگر راه راست خودم هستم کجا بروم و مقصد کجاست؟

مقصد هم خودت هستی!کدام خود؟

خود الهی؛هر قدر از این خود دور شویم در واقع از روح لطیف آسمانی فاصله گرفته‌ایم؛گرچه وجود روح حیوانی مقدمه‌ای است برای دستیابی به خود واقعی که لاجرم باید بر آن غالب شد و در زمانی که جنبه آسمانی بر او چیره گشت آنگاه هستی در برابرش کرنش می‌کند.

اما اگر جنبه حیوانی بر او غالب گردد؛مرتبه‌اش پایین تر از حیوان و آن می‌کند که نباید.

چنین فردی دروغ می‌گوید؛خیانت می‌کند؛جنایت می‌کند؛و به کرده خود افتخار می‌کند.بسیار روشن است که راه درست و نادرست را تمیز نداده است و حتی آنانی که راه درست را پیشه کرده‌اند را تکفیر می‌کند.

وقتی سخن از دوگانگی انسان و فاصله ها در میان است؛هیچ فاصله‌ای نزدیک‌تر از خود و خدا نیست وهیچ فاصله‌ای دورتر از خود و خدا نیست.دورترین و نزدیک‌ترین فاصله است.آیا تناقض است؟

به هیچ‌وجه... مادامی که خود نفسانی را می‌بینی دیگر خدا را نمی‌بینی.وقتی خدا را دیدی دیگر خود نفسانی محو می‌شود.

یک خود بعد می‌آورد و یک خود قرب می‌آورد.

خیانت بعد و دوری به همراه دارد و خدمت به هستی به ویژه به همنوع قرب و نزدیکی را به ارمغان خواهد داشت.

نتیجتاً انسان باید متن وجود خود را با دید الهی که منشأ آن قوانین الهی است قرائت کند.

بااحترام مسافر محمد فنایی ایجنت محترم نمایندگی خمین

منبع : وبلاگ نمایندگی خمین