جهان بینی یعنی نوع نگاه من به هستی

به نام قدرت مطلق

دهمین جلسه از دوره سی‌‌ و هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی صالحی به استادی راهنمای محترم مسافر اصغر و نگهبانی مسافر علیرضا و دبیری مسافر ولی  با دستور جلسه " جهان بینی 1 و 2 " در روز چهارشنبه نوزدهم اردیبهشت ۱۴۰۳ راس ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان اصغر هستم مسافر، ابتدا از راهنمایان شعبه، ایجنت و مرزبانان محترم  تشکر می‌کنم و به همه خدمت‌گزاران خسته نباشید می‌گویم، هرچه راجع به جهان‌بینی صحبت کنیم تمام نمی‌شود، به نظر من هر آدمی که بخواهد زندگی کند و زندگی خوبی داشته باشد یا اگر بخواهد انسان خوبی باشد، باید قواعد و قوانین بازی را بلد باشد، من اگر بخواهم در یک ورزشی وارد شوم، اگر قوانین آن بازی را بلد نباشم و بخواهم با داور بحث بکنم، حتماً از آن بازی حذف می‌شوم. جهان‌بینی و زندگی کردن هم همین است، یکسری قوانین دارد که ما باید رعایت کنیم، آن قوانین می‌تواند دوری از ضد ارزش‌ها و رفتن به سمت ارزش‌ها باشد. دوری از ضد ارزش‌ها و رفتن به سمت ارزش‌ها مهم است اما اینکه بتوانیم در ارزش‌ها بمانیم از همه چیز مهم‌تر است برای اینکه بتوانیم خودمان را نگاه‌داریم و بر روی آن چیز که به دست آورده‌ایم بمانیم. در جهان‌بینی من هستم که با رفتار و کردار خود، به‌طرف مقابل نشان می‌دهم که چگونه با من رفتار کند، اگر من خوب باشم و محبت کنم مطمئناً با محبت به من پاسخ می‌دهند. اگر هم کسی عکس این را انجام دهد قطعاً من باید بدانم که یا اطلاعات و آگاهی نداشته و یا نوع نگاهش با من فرق می‌کند، با این راه من می‌توانم خودم را آرام کنم و می‌توانم خودم را بهتر کنم.

نوع نگاه ما به آدم‌ها، خیلی مهم است اینکه کسی به من بدی می‌کند من چگونه به او نگاه می‌کنم، آیا نگاه من این است که بدی او را با بدی پاسخ بدهم؟ و یا اینکه خودم را ببینم که چه رفتاری انجام داده‌ام که باعث آسیب به دیگران شده است، این یعنی نگاه درست. اگر من یک کار بدی انجام بدهم مانند این است که در نوک یک شاخه نشسته باشم و بخواهم ته آن شاخه را قطع کنم، ضربه‌ی اولیه به خود من برخورد می‌کند. اگر من مواد مخدر مصرف کنم، دروغ بگویم و قیاس کنم ضربه‌ی اول و اساسی به خود من برخورد می‌کند و بعد به‌طرف مقابل ضربه می‌زنم. اگر من بخواهم جهان‌بینی درستی داشته باشم باید به تمام این‌ها فکر کنم. جهان‌بینی یعنی نوع نگاه من به هستی و چیزهایی که دریافت می‌کنم و چگونه نه‌تنها به انسان‌ها بلکه به سایر موجودات نگاه می‌کنم، آیا وقتی‌که به طبیعت می‌روم هنگام برگشتن تمام آشغال‌هایم را همان‌جا رها می‌کنم؟ اگر این‌گونه باشد یعنی نوع نگاه من درست نیست. در ادامه راجع به مثلث جهالت استاد امین صحبت می‌کند، ترس، منیت، ناامیدی. به نظر من قدرتمندترین نیروی منفی که بخواهد به ما ضربه بزند از یکی از اضلاع این مثلث است که هرکدام هم راهکار خودش را دارد: اگر بترسیم که بستگی به ترس ما دارد اگر ترس نگهدارندِ باشد ما را از خطر حفظ می‌کند، اگر ترس بازدارنده باشد باید با آن روبه‌رو شد، مثل کم کردن پله که ترس آن بازدارنده است و از سمت نیروی منفی است و اجازه نمی‌دهد که پله‌مان را کم کنیم و باعث ترس در وجودمان می‌شود و تفکرمان را از ما می‌گیرد و با حرکت کردن می‌شود با آن روبه‌رو شد. تنها نکته‌ای که راجع به منیت است این است که نباید با آن روبه‌رو شد و باید از هر راهی که می‌توانیم نفسمان را سر کار بگذاریم، یعنی خشم را با خشم جواب ندهیم که می‌توانیم از آن شعاع دور شویم تا به‌مرور زمان که سیستم ایکسمان ترمیم شد. ممنونم که به مشارکت من گوش کردید.

تهیه و تنظیم: مسافر اسماعیل لژیون هشتم