جلسه پنجم از دور بیست و هفتم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰ شعبه دانیال اهواز به استادی راهنمای همسفران، همسفر ابوالفضل، نگهبان مسافر حسین و دبیری مسافر حمید «با دستور جلسه وادی دوم و تأثیر آن روی من» پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403 ساعت 17 آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد؛
سلام دوستان ابوالفضل هستم همسفر، شاکر خداوند متعال هستم که در اینجا حضور دارم و می‌توانم خدمت کنم. درباره دستور جلسه وادی دوم که می‌گوید؛ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، نقشه‌ای که جناب مهندس دژاکام ترسیم کرده است در چهارده وادی از ابتدا تا انتها خیلی هوشمندانه است، از وادی اول تفکر که به ما می‌گوید تفکر کنیم که وضعیت ما چگونه است، چه مشکلی داریم و می‌خواهیم چگونه مشکلمان را حل کنیم و هدفمان چه هست، بعد در وادی دوم امید را به من می‌آموزد که ناامید نباشم و قرار است بعدها چه اتفاقی بیفتد. مثلاً مواد مخدر را درمان کنم که چه عایدم شود؟ سیگار را درمان کنم، من که قرار است بمیرم، حال چه فرقی دارد که بدنم سالم باشد و به زیرخاک برود یا ناسالم باشد و این یعنی ناامیدی که قسمتی از پازل تاریکی‌هاست.
اما وادی دوم برای از بین رفتن ناامیدی است تا بتوانیم با امید به آینده ادامه بدهیم و حرکت کنیم و به جایگاه بهتری برسیم و همچنین تجربه کنیم، به دلیل اینکه ما تاریکی‌ها را تجربه کردیم و اتفاق بدی برای ما رخ داده از انتخاب‌های غلط و تفکر اشتباه ما بوده است. وقتی ما تفکر می‌کنیم پی می‌بریم که کجا اشتباه کردیم، ولی حالا به مرحله‌ای رسیدیم که تصمیم گرفتیم مسیر زندگی‌مان را عوض کنیم و از تاریکی‌ها رها شویم. یک نقطه مثبت این است که تنها نیستیم و یک نیروی الهی و یک قدرت مافوق هست که ما را هدایت می‌کند و شرط این قدرت مافوق این است که از ضد ارزش‌ها دوری‌کنیم و در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم تا به روشنایی برسیم، مثلاً بخواهیم درمان شویم ولی به حرف راهنما گوش ندهیم. یا اینکه فرد مثبتی باشیم ولی غیبت‌کنیم یا دیگران را قضاوت کنیم، خب قطعاً نتیجه‌ای نمی‌گیریم و حمایت قدرت مافوق را هم از دست می‌دهیم.
نکته دیگر این است که خداوند در بدو تولد دو راه جلوی ما می‌گذارد که در این وادی به آن اشاره‌شده. مسیر روشنایی و مسیر تاریکی که ما کدام را انتخاب می‌کنیم و حرکت خود را آغاز کنیم. اگر در مسیر تاریکی قرار گرفتیم، به خاطر اینکه تجربه کنیم و روشنایی را احساس و درک کنیم و از گذرگاه‌های سخت عبور کنیم تا به جایگاهی برسیم که به دیگران کمک کنیم، مانند راهنماهای کنگره‌ی ۶۰ که تاریکی‌ها را تجربه کرده بودند با ورود به کنگره ۶۰ مسیر روشنایی و درمان اعتیاد را پیدا کردند و گذرگاه‌های سخت را تجربه نمودند تا به جایگاه راهنمایی رسیدند و بعدازآن توانستند به انسان‌های دردمند کمک کنند و آن‌ها را به رهایی برسانند. نتیجه امیدواری و تأثیر وادی دوم را بیان می‌کند. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید متشکرم.
گروه سایت نمایندگی دانیال اهواز
تایپ و عکس؛ مسافر جهاد لژیون یکم
ارسال؛ مسافر محمد لژیون پانزدهم
- تعداد بازدید از این مطلب :
331