English Version
English

در باب دستور جلسه " وادی پنجم و تاثیر آن روی من "

در باب دستور جلسه

وادی یعنی راه و وادی‌های بیان‌شده در کنگره راهی هستند برای اینکه انسان را به سرمنزل مقصود برسانند. حال سرمنزل مقصود کجاست؟ خداوند وقتی انسان را خلق کرد او را آزاد و شاد آفرید ولی وقتی به او اختیار داد و او را در دوراهی خیر و شر قرارداد، ازاینجا بود که داستان شروع شد. در سر راه انسان شیطانی را قار داد که از همه طرف او را احاطه کرده بود و انسان بنا به خواست و مرتبه انسانی که در آن قرار دارد، اگر راه خیر را انتخاب کند در صلح و آرامش خواهد بود ولی اگر در پی هوای نفس خود باشد و قدم درراه شیطانی بگذارد دیگر کارش با کرام‌الکاتبین خواهد بود. حال این مثال مصرف‌کننده‌های مواد مخدر هست که وقتی خواسته یا ناخواسته آلوده به مواد مخدر می‌شوند شیطان یکی‌یکی دام‌هایش را پهن می‌کند و انسان با این انتخاب نادرست درون‌سیاهی‌ها فرو خواهد رفت و دچار پریشانی، اضطراب، ناامیدی و ...خواهد شد و هر چه در این تاریکی بیشتر دست‌وپا بزند بیشتر غرق خواهد شد. با ورود به کنگره نور امیدی در کالبد یخ‌زده این فرد درمانده، دمیده می‌شود و دست شخصی که برای کمک دراز شده است توسط اشخاصی که خود روزی گرفتار بودند و به رهایی رسیده‌اند، گرفته خواهد شد. حال که به خواست خود در این مکان قدم گذاشته‌ایم باید فرمان‌بردار باشیم و اولین چیزی که در این راه به ما کمک خواهد کرد همین وادی‌های کنگره هست. چهار وادی اول تفکر کردن را به ما یاد می‌دهند و ما را برای وارد شدن به مرحله عملیاتی آماده می‌کنند. حال در این وادی باید دست‌به‌کار شویم و هر چه قدر که فکر کردیم حال باید آن افکار درست را به مرحله عمل درآوریم و برای عملیاتی کردن فکر خود باید سه اصل پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم را در نظر بگیریم و شروع به تزکیه و پالایش خودنماییم.

حال برای خروج از اضطراب، نگرانی، پریشانی و ناامیدی و.بایستی پله‌هایی را به‌مرورزمان طی کنیم و اگر این پله‌ها را نادیده بگیریم مطمئناً سفر خوبی نخواهیم داشت شاید مواد را کنار بگذاریم ولی همچنان ترس‌ها و پریشانی‌ها همراه ما خواهند بود که این زندگی ما را در سه جهان خاکی، خواب و ذهن دشوار خواهد کرد. حال خلاصه‌وار به بیان این پله‌ها می‌پردازیم؛

1_بازگشت از ضد ارزش‌ها: همان‌طور که می‌دانیم مصرف مواد مخدر ضد ارزش هست و جسم و روان انسان را بی‌قرار می‌کند پس در کنگره به روش dst و کار کردن جهان‌بینی باید این ضد ارزش‌ها را کنار بگذاریم و در پرتو جهان‌بینی هم به‌طرف ارزش‌هایی که خرد جهانی هم آن‌ها را قبول دارند حرکت می‌کنیم. مثل دروغ نگفتن، غیبت نکردن، رشوه نگرفتن و ...

2_خودداری: خودداری هم در سفر اول و هم در سفر دوم خیلی مورداستفاده هست و آن این است که وقتی فکرمان به موضوعی قد نمی‌دهد و نمی‌تواند تشخیص بدهد که کاری را باید انجام بدهد یا نه طبق این پله باید از انجام آن خودداری شود.

3_قناعت: همان‌طور که آقای مهندس فرموده‌اند، باید از طبیعت الگو بگیریم که چگونه از ساده‌ترین چیزها و از کمترین امکانات بهترین چیزها را به وجود می‌آورد. اکثر مصرف‌کننده‌ها باندانم کاری خیلی چیزها را ازدست‌داده‌اند و برای جبران آن نباید خیلی سریع بخواهیم که همه‌چیز را درست کنیم چون اولویت اول درمان اعتیاد هست و باید در این شرایط از چیزهایی که داریم حداکثر استفاده را ببریم و قناعت کنیم و در ادامه سفر با نیرو گرفتن جسم و تفکرمان آهسته‌آهسته پایه‌های مالی خود را قوی کنیم.

4_صبر: یکی از مسائل ضروری زندگی ما صبر آگاهانه هست در سفر اول برای درمان نباید عجله کنیم چون در صورت بی‌صبری سفر و درمان خوبی نخواهیم داشت. باز اگر به طبیعت نگاه کنیم برای به بار نشستن گندم هشت ماه زمان لازم است و زودتر از این زمان امکان ندارد به محصول گندم دست پیدا کرد، در کنگره هم برای درمان اعتیاد هم یازده ماه زمان لازم است که با حرکت و تلاش خود شخص و طی شدن زمان تعیین‌شده این صبر میوه خوبی که همانا درمان اعتیاد هست را می‌دهد.

5_تجسس، قضاوت، غیبت: انجام این اعمال باعث به‌هم‌ریختگی خود فرد می‌شود و ما باید از چیزی که به ما لطمه وارد می‌کند پرهیز نماییم چون اگر زیر دیوار شکسته این اعمال قرار بگیریم عاقبت روزی دیوار روی سرخود ما خراب خواهد شد.

پس‌انداز: در زندگی چیزی را نمی‌شود پیش‌بینی کرد و یکی از چیزهایی که می‌تواند راه را برای ما هموار کند تا با خیال آسوده‌تری به زندگی بپردازیم پس‌انداز کردن است و پس‌انداز کردن حکمت و معجزه‌ای دارد که تا به آن دست پیدا نکنیم متوجه قدرت و برکت آن نخواهیم شد و باید این کار را به فرزندمان هم یاد بدهیم.

7_توکل، رضا، تسلیم: حال که در مسیر درمان قدم گذاشته‌ایم باید به خداوند توکل کنیم و او را شاهد و ناظر در زندگی خود بدانیم و در کارهایمان از او استمداد بخواهیم و این‌یک قوت قلب برای ماست تا با دلگرمی بیشتری به سفرمان ادامه دهیم و راضی به رضای خداوند باشیم و اگر بتوانیم از این دو مرحله عبور کنیم تسلیم تمام خواسته‌های خداوند خواهیم شد که ما با این امر آشنا شده‌ایم و تمام سعی خود را می‌کنیم تا ذره‌ای از آن را فرابگیریم.

 

به قلم کمک راهنمای محترم مسافر حسین
نگارنده؛ مسافر جواد
نمایندگی قزوین 

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .