دل نوشته؛ از بیراهه تا رسیدن به‌فرمان الهی

هفته راهنما به‌تمامی اعضای کنگره 60 و خصوصاً بنیان‌گذار روش DST مهندس حسین دژاکام مبارک باد. در واژه‌ها و کلمات هر چه جستجو کردم، برای پاس زحمات راهنما که حق مطلب را ادا کند زبانم قاصر شد و واژها خجل.

چراکه بس مقامی عظیم دارد آن‌کس که مرا از سیاهی به سمت نور راهنمایی کرد و چه درست نامش را راهنما نهادند که راه را از بیراهه تشخیص و پیروانش را به سرمنزل مقصود می‌رساند. غلو نیست، هر چه در گرامیداشتش بگویم، مقام و جایگاهش بسیار والا و بزرگ است و خصوصاً در کنگره علاوه بر این خصایص عشقی بس عمیق با من رهجو دارد.

راهنما با رهجوهایش هم ذات پنداری می‌کند؛ همراه با آن‌ها هم‌قدم همراه و همراز می‌شود. راهنما چراغی است که روشنگر راه است و در تمام‌مسیر از نورش راه را میابیم.

خوشبخت، رهجویی است که بند عشقش به راهنما وصل باشد؛ پا جای پای او بگذارد در کلام او تعمق و تفکر کند، رسم ادب بیاموزد و نقدپذیر باشد. چراکه نقد راهنما چکشی است بر پیکره سنگی من و هر چه پذیرش نقد من بیشتر باشد در آخر امر تندیسی زیباتر از خود می‌سازم.

سپاسگزاری من وقتی ادا می‌شود که من فرمان‌بردار خوبی باشم و یا تسلیم باشم، در مقابل راهنمایم گوش دهم و اجرا کنم. ندانسته‌هایم را بدونِ ترس، منیت و ناامیدی بپرسم. آموزش پذیر، متفکر و مجرب باشم و درنهایت با کوله باری از علم و دانش این سفر را به پایان برسانم. از خداوند می‌خواهم دستم را از دستان راهنمایم جدا نکند و همواره نور حضورش که به‌حق نور ایزدی است در زندگی من مستدام باد.

تقدیم به کمک راهنمای عزیزم آقای محمد ضرغامی

نویسنده: مسافر سفر اول داوود
لژیون دوم، نمایندگی تخت جمشید (شیراز)