|
حمله ور شــد در میـــان مــرد و زن |
|
از میــان ظلــمت آن سرمــای تــــن |
|
منجــمد گشتــی بدان احسـاس ما |
|
فــارغ از ادراک و فـــهـم هدیــه هــا |
|
یـک طـرف آتــش فــراســو زمـهریــر |
|
خسته و وامانده در بــنــد و اســیــر |
|
در اسـارت لــحـظــه های زنــدگــی |
|
وامــدار و جــیــــره‌خـــوار بـــردگــی |
|
دست و پامان بسته دور از نغمه ها |
|
خمر تاریکی چو بستی چشمه هــا |
|
چشم‌هامان کــور شـد از گــریه ها |
|
آه حســرت بود جـــای خــنــده هــا |
|
تا کــه نــورش بــر دلارامـی رسـیـد |
|
کــاردانــی، کهــنــه کــاری بـرگزیــد |
|
ســال‌ها درگیــر پــیــکـاری عـظیــم |
|
زخم ها خوردی درآن عمـق جـحیـم |
|
تـــا ز آتـــش آب کــــردی انــجـمــاد |
|
تــــا بـــری از آدمــی حــس جمـــاد |
|
اذن حق علمش شدی ابـزار دسـت |
|
دست مردی کز‌محبت گشته مست |
|
یک به یک مردان زنان سوی حـیـات |
|
شـاد و خـــرم بیتشان شهـدو نـبات |
|
بـیـتـشــان گـشتــه سرای زنـدگی |
|
دور بــــادا اهــــرمـــن درنـــدگــــی |
|
شـد پــیــام جــمــله دلــــداده هــا |
|
شــاد بــاش و خــرم ای مــرد خـدا |
|
چهـارده سـالی که شد پــایـان درد |
|
بـــس مـــبـــارک بـــاد بــر آزاد مرد |
|
|
|
|