جشن نوزدهمین سالگرد تولد بنیان کنگره 60

روز جمعه ۱۲ آذرماه، سه روز پیش از سالروز نوزدهمین سال رهایی بنیان کنگره ۶۰ (۱۵ آذر) از دام مصرف مواد مخدر و کشف راه درمان اعتیاد (متد(DST ، جمعی از اعضای کنگره ۶۰ در نمایندگی پارک طالقانی و در محل برگزاری لژیون پزشکان با یک برنامه‌ از پیش تعیین‌شده، با غافل‌گیری مهندس جشن مختصری را برگزار کردند.

پیش‌ازاین مراسم به‌رسم سال‌های گذشته پروفسور ویلیام وایت محقق برجسته، دوست و همکار مهندس پیامی را به جهت این روز باشکوه ارسال کردند. متن پیام:

مردی هست که پاسخی برای یکی از غامض‌ترین سؤالات جهان کشف کرده است.

پس‌ازآن که پاسخ یافته شده را بر سنگ محک تجربیات خویشتن آزمود، او رویایی در سر داشت و آن رویا التیام دادن دنيا از طريق به اشتراک گذاشتن این کشف بود.

چراکه این مشکل، عاقل‌ترین مردان در دوران‌های مختلف را آزرده بود. بودند افرادی که باور نداشتند و پرسیدند: مدرک شما کجاست؟ در پاسخ، آن مرد متواضعانه سکوت کرد، اما هزاران فرد که با او بودند یک‌صدا اعلام کردند "ما مدرك زنده هستیم!" 

آن صداها نماینده انقلابی جدید در ریکاوری هستند که در حال گسترش در کشور آن مرد و حتی مرزهای فراتر از آن است. امروز، ما تاریخ رهایی آن مرد و قدرت و امیدی که از آن رهایی به‌سوی بسیاری جاری شد را جشن می‌گیریم.

امروز، ما زندگی، رویا و میراث آن مرد را جشن می‌گیریم.

نام آن مرد حسین دژاکام است. بنیان‌گذار کنگره۶۰، دوست و برادر من.

ما امروز کنار او ایستاده‌ایم تا قدرت ریکاوری از اعتیاد و حقیقت آن را تأیید کنیم.

ویلیام وایت                   

سخنان مهندس:

ممنون. غافلگیر می‌کنید آدم رو. من خودم همه رو غافلگیر می‌کنم آخرش خودم غافلگیر شدم. اولین آرزو تو دلمِ اما دومین آرزو، امیدوارم یک روزی بتوانیم به کمک هم‌دیگر آکادمی اعتیاد رو به وجود آوریم.

متشکرم. واقعاً غافلگیرم کردید. خوب طبیعتش این است که من هم شما رو از صمیم قلب دوست دارم و هر کاری کردیم به کمک هم‌دیگر کردیم و الان هم داریم به کمک هم‌دیگر این کار رو انجام می‌دهیم و این مرتب رشد خواهد کرد. مرتب افزوده خواهد شد چون به اعتقاد ما اعتیاد کاملاً قابل‌درمان است؛ اعتیاد بیماری مرموزی نیست؛ اعتیاد بیماری لاعلاجی نیست؛ اعتیاد یک بیماری پیش‌رونده نیست؛ اعتیاد یک بیماری است که کاملاً قابل شناخته و کاملاً قابل‌درمانِ و فرد می‌تواند به‌گونه‌ای به درمان برسد که حتی از قبل از درمانش هم بهتر شود.

ازآنجایی‌که در هر نوع بیماریی، اگر خود بیمار کمک نکند موفق به درمان آن نمی‌توان شد؛ مثلاً اگر کسی بیماری قلبی باشد زمانی که عمل جراحی قلب انجام دهد، اگر داروهایش رو به‌موقع نخورد، اگر با پزشک همکاری نکند، اگر کمک نکند به درمان نمی‌رسد، اعتیاد هم همین‌طور است. اگر فرد بخواهد به درمان می‌رسد. تا حالا اعتیاد مجهول بود ولی الآن ازنظر دیدگاه کنگره 60 اعتیاد کاملاً قابل‌درمان است. امیدواریم بتوانیم به کمک همدیگر این موضوع رو به سایر نقاط انتقال دهیم. در مجله مشاور این موضوع به تمام دست‌اندرکاران کشور آمریکا رفت و رسید حتی پزشکان، پرستاران، قاضی‌ها، مشاورین، متخصصین درمان و...، این اطلاعات به دست همه رسید و امیدوارم اطلاعات D.S.T به همه‌جا منتقل شود.

ما مقداری درگیر بندهای قدیم خود هستیم. انسان می‌خواهد بعضی از بندهای قدیم رو پاره کند اما خیلی سخت است. یکسری معلومات جمع‌آوری کرده، یکسری اطلاعات جمع‌آوری کرده در طول سالیان سال، حالا بخواهد بداند که این‌ها پوچ است، خوب نگاه کند تا ببیند این‌ها خروجی ندارد، خیلی کار سختی است و مثل خودزنی می‌ماند، ولی ما داریم به آن مرحله می‌رسیم. ما باید در دنیا مقام نخست را در درمان اعتیاد داشته باشیم، همان جوری که در امر کاهش عرضه، مقام نخست رو داریم در درمان هم باید داشته باشیم. به خاطر اینکه در کشور ما این موضوع بیشتر است و متأسفانه ما، در واقع متأسفانه یا خوشبختانه الکل هم در کشور ما نیست، خیلی کم شده. الکل زیاد داریم ولی الکلیسم نداریم. الکلیسم به آن معنایی که وقتی الکل نرسد شخص به ارتعاش بیافتد، الکلیسم به آن مفهومی که باید رو تخت بیمارستان با تسمه ببندیمش، اگر نبندند به زمین می‌افتد. این‌ها معادل اعتیاد است.

بنابراین ما باید اطلاعات و آگاهی داشته باشیم، اینی که شما می‌خوانید چه و چه و به آن‌ها استناد می‌کنید این‌ها 5 تا 7 تا 10 تا کِیس رو داشتند، یکسری آزمایش‌ها کردن، از یک سری پرسشنامه‌ها نتایجی رو گرفتن، اینجا ما هزاران هزار نفر داریم. ما حدود 14 ساله در حال درمان شیشه هستیم، درمان شدند، قهرمان ملی کشور شدند در تیم راگبی مقام نخست رو کسب کردند، درمان شیشه است، در همین جمع ما حداقل 30 نفر درمان شده مصرف‌ شیشه داریم که به درمان قطعی رسیدند. هنوز ما نشستیم چسبیدیم که نه این علمی نیست و هنوز علمی نشده است و اصلاً این شیشه است و این تریاک و این چی و آن چی. مُرد تمام شد رفت، مُردَرو خاکش کردن تمام شد. هنوز دنبال کفن‌ودفن و دنبال ختم و دنبال چی و چه هستند.

امیدوارم به کمک همدیگر بتوانیم. من همین‌قدری که من برای کنگره 60 ارزش قائل هستم همین‌قدر هم برای لژیون پزشکان ارزش قائلم، این لژیون پزشکان یک‌طرف بخواهم قرار بدم خود کنگره رو هم قرار بدم یک‌طرف. این‌قدر برای من ارزشمند است. چون یک جامعه علمی هست، جامعه دانشگاهی است، جامعه متخصص هست و این‌رو منتقل می کنه، چون یک آدم عالم و دانشمندی موقعی که به آگاهی لازم رسید دنیا رو می‌تواند عوض کند. این هست که کنگره پزشکان فوق‌العاده ارزشمند است. امیدوارم به کمک همدیگر بتوانیم مرکزی بشویم برای انتقال درمان صحیح و درست اعتیاد به سایر نقاط دیگر.

مسئله بعدی هم مسئله سیگار است. مسئله متد D.S.T و یا درمان D.S.T فقط برای مواد مخدر نیست برای سیگار هم هست و من معتقدم که برای خیلی از بیماری‌های دیگر هم می‌تواند باشد. مخصوصاً بیماری‌های روان‌پزشکی. برای خیلی‌ها می‌تواند مورداستفاده قرار گیرد.

خب من خوشحالم که خداوند یک سکته‌ای به من تقدیم کرد و آن سکته باعث شد که من سیگار رو کنار بگذارم. چون من روزی 2 پاکت سیگار می‌کشیدم و به‌قول‌معروف وقتی می‌گویند که یک بز گر گله‌ای را گر می‌کند، مخصوصاً بز گر سردسته هم باشد، این هست که من چون 2 پاکت سیگار می‌کشیدم تمام کنگره هم سیگار می‌کشید. رفتم مسابقات راگبی، بین زمان استراحت همه داشتن سیگار می‌کشیدن، تیراندازی با کمان بود می‌زدن و وسطش می‌آمدند سیگار می‌کشیدند. همه به دید تعجب و تمسخر به ما نگاه می‌کردند و ما همه خیلی رودار می‌گفتیم که عیبی ندارد، مشکلی نیستش شما نرفتید راجع به مزایای سیگار مطالعه کنید! اگر درباره مزایای سیگار مطالعه کنید می‌بیند که سیگار چیز بدی نیست ولی من وقتی سکته کردم پزشک گفت فقط علتش کشیدن سیگار بود. من توی C.C.U بعد از بیرون آمدن از زیر دستگاه آزمایش، از آنجا پاشدم که برم سیگار بکشم. بلند شدم روی زمین خواستم راه برم حالم خوب نبود به زمین خوردم، آمدند بلندم کردند گفتند کجا می‌روی؟ گفتم می‌خواهم برم سیگار بکشم. همه با تعجب که در C.C.U می‌خواهی سیگار بکشی؟! بالاخره آنجا گفتم که حالا من تریاک کشیدنی رو تبدیل به تریاک خوراکی کردم و D.S.T رو اجرا کردم حالا نیکوتین دودی را هم تبدیل به نیکوتین خوراکی می‌کنم و بعد اقدام به D.S.T می‌کنم و همین کار رو کردم و به درمان رسیدم. 3 ماه گذشت و 30 تا دستیار گرفتم و الان 124 لژیون سیگار در کلیه کشور داریم و در هر هفته ما تقریباً حداقل 10 تا 12 تا 15 تا 20 تا به رهایی می‌رسند تا حالا هم 1300 نفر آمار رهایی سیگار داریم.

نزدیک به 3000 هزار نفر هم در حال حاضر تحت درمان هستند و باعث خوشحالی ما هست که چند تن از عزیزان آمدند در لژیون پزشکان این کار را انجام دادند که باعث خوشحالی و افتخار ما است.

از بچه‌ها متشکرم. درباره تولد بگویم که فقط 14 سالگی گرفتم و تا 20 سالگی نمی‌گیریم که لااقل 6 سال باعث زحمت نشوم ولی امسال نوزدهمین سال است. به‌هرحال زیاد صحبت نمی‌کنم و از همه شما ممنونم هستم و همه تان را از صمیم قلب دوست دارم.

نگارنده: مسافر مهرداد
کنگره 60