کنگره 60 یک جمعیت ریکاوری از اعتیاد در ایران

در پروفایلی که اخیراً روی کنگره 60 انجام داده‌ام مطالب زیر را متوجه شده‌ام:

صفات متد درمانی کنگره 60 که شامل ادغام بیولوژیک، روانشناسی اجتماعی و فهمیدن اعتیاد و ریکاوری از اعتیاد است، کاملاً از روش‌های دیگر درمان اعتیاد متمایزند.

پروتکل بی‌نظیر درمان دارویی که شامل یکی کردن درمان دارویی و ریکاوری (قطع مصرف مواد و عدم استفاده از هر نوع داروی جایگزین-مترجم) است.

حضور اعضای خانواده و شبکه اجتماعی فرد (دوستان) در پروسه درمان و ریکاوری و همچنین یک رویکرد بدیع در یکپارچه‌سازی ورزش، موسیقی و هنر در بازسازی هویت فردی، روابط فردی و زندگی روزانه. (وایت)

متخصصین اعتیاد در آمریکا (چه آن‌هایی که درمان با متادون انجام می‌دهند و چه گروه‌های درمانی دیگر مانند برنامه‌های مدل اجتماعی و گروه‌های حمایت متقابل) از این نوع یکپارچه‌سازی المان‌های مختلف متعجب خواهند شد. این المان‌ها شامل:

استفاده از دارو در ابتدای برنامه درمانی، ایجاد احساس هویت وابسته و قوی به اجتماع، همراهان اجتماعی در پروسه درمان(منظور وجود بخش همسفران است-مترجم)، داشتن استادی که خود در دوران ریکاوری است، دوباره جهت دادن به ارزش‌های شخصی و جهان‌بینی و استفاده از نوشتارهای ریکاوری برای هدایت درمان هر فرد می‌باشند.

کنگره 60 به‌صورت تعدادی شعبه سازمان‌دهی شده است (16 شعبه در تهران و 22 شعبه در دیگر شهرهای ایران) و شش نقش کلیدی در کنگره 60 تعریف‌شده است: نگهبان (مؤسس/مدیر)، دیده‌بان (14 نفر اعضای پارلمان قانون گزاری در کنگره 60)، مرزبان (تیم اجرایی 7 نفرِ)، مسافر (آن‌هایی که به دنبال ریکاوری از اعتیاد هستند)، همسفر (همراهان، اعضای خانواده و دوستان هر مسافر) و راهنمایانی که پروسه درمان را تحت نظر دارند.

اعضای کنگره 60 به‌صورت منظم در کارگاه‌های آموزشی بزرگی که توسط رهبران کنگره 60 و یا استادان دانشگاه که به‌صورت داوطلبانه وقت خود را در اختیار این مرکز قرار می‌دهند شرکت می‌کنند. بعد از اتمام کارگاه عمومی، هر راهنما شاگردان خود را در گروهی برای مباحثه ملاقات می‌کند (لژیون‌ها).

منابع مالی کنگره 60 به‌صورت انحصاری از مبالغی که اعضا به‌صورت داوطلبانه در انتهای هر جلسه پرداخت می‌کنند تأمین می‌گردد. در کنگره 60 هیچ‌کسی برای خدمات خود حقوق دریافت نمی‌کند و تمامی نقش‌ها به‌صورت داوطلبانه هستند.

فلسفه کنگره 60 در دو کتابی که توسط دژاکام به تحریر درآمده است گنجانده‌شده است: عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر (2011) و دیگری عشق، 14 وادی برای ریکاوری (2011). این کتاب‌ها اعتیاد را به‌صورت یک بیماری جسمی، روانی و جهان‌بینی به تصویر کشیده‌اند و برای درمان، هرکدام از این سه ضلع باید موردتوجه قرار گیرند.

تئوری درمان برای جسم در کنگره 60 بر چیزی بناشده است که دژاکام آن را سیستم X نام نهاده است:

سیستم ایکس چیزی است که شامل تمامی نوروترانسمیترها و هورمون‌ها در بدن انسان می‌شود. تمامی فعالیت‌های معنوی، روانی، احساسی، جنسی و جسمی ما وابسته به این سیستم است... اعتیاد به مواد مخدر، الکل و داروها جایگزینی مزمن به‌جای مواد مخدر طبیعی بدن مانند دوپامین، اندورفین و سروتونین است. با در نظر داشتن این تعریف از اعتیاد می‌توانیم ببینیم که وقتی مواد خارجی مانند مخدرها و الکل برای مدت طولانی به بدن وارد می‌شوند، سیستم ایکس به‌شدت آسیب می‌بیند و این خود باعث به وجود آمدن عدم تعادل، بدکاری و خرابی در سیستم فیزیکی بدن می‌شود... در حقیقت درک سیستم ایکس و آنتی ایکس‌ها، اجزای مهم برای رسیدن به درمان قطعی از اعتیاد است (دژاکام).

ریکاوری در کنگره 60 در غالب سه سفر تعریف‌شده است:

1- استفاده منظم از دارو (شربت تریاک) برای مدت 11 ماه.

2- دوران بازسازی فیزیکی، ذهنی، احساسی و خودشناسی در یک پروسه بدون دارو یا مواد.

3- یک پروسه معنوی برای شناخت نظم و رمز و رموز جهان.

گذراندن دو مرحله اول برای غلبه بر اعتیاد کافی است و مرحله سوم به‌صورت یک مرحله بالاتر برای پیشرفت معنوی و خدمت به دیگران است. یکی از مطالب استثنایی در کنگره 60 استفاده از ورزش در پروسه ریکاوری است - اخیراً موسیقی و هنر نیز مورداستفاده قرار می‌گیرند-.

هر هفته، مسافران و همسفران در فعالیت‌های ورزشی مانند فوتبال، والیبال، راگبی، تیراندازی باکمان، بدمینتون، پینگ‌پنگ و بدن‌سازی شرکت می‌کنند. تیم‌های کنگره 60 در رشته‌های تیراندازی باکمان، راگبی، دارت و بدن‌سازی سنتی (منظور ورزش باستانی است-مترجم) تا مقطع رقابت در سطح ملی رشد داشته‌اند. کل مجموعه کنگره 60 در بسیاری از خدمات اجتماعی نیز حضور می‌یابند (اشاره به مراسم درخت کاری دارند-مترجم).

کنگره 60 در چندین مطالعه وابسته به اعتیاد، با محققان علمی همکاری داشته است و هم‌اکنون نیز در حال همکاری با جامعه علمی است تا نتایج شیوه درمانی خود را در بلند مدت ارزیابی کند.

با توجه به افزایش درخواست نسبت به یکپارچه‌سازی کاهش آسیب و درمان‌های بدون دارو و نیز نیاز به رویکردهای مبتنی بر ریکاوری به‌جای نگهدارنده با متادون؛ می‌توان دید که کنگره 60 یک نمونه عالی از این مسئله است که چطور درمان دارویی می‌تواند در حمایت روانی-اجتماعی برای افراد خواهان درمان و خانواده‌های آنان برای رسیدن به ریکاوری بلندمدت ادغام شود.

کنگره 60 هردوی این دیدگاه‌ها (منظور درمان دارویی و دیدگاه درمان بدون دارو-مترجم) را هم به‌صورت تئوری و هم به‌صورت اجرایی درهم ادغام کرده است.

المان‌های بی‌نظیری که در رویکرد کنگره 60 نسبت به درمان اعتیاد ترکیب‌شده‌اند و یکجا مورداستفاده قرارگرفته‌اند نیاز به مطالعات و اندازه‌گیری‌های دقیق دارند تا تأثیر آن‌ها بر ریکاوری بلندمدت مشخص شود و مؤثرترین اجزای این رویکرد جداسازی شوند.

تصدیق:

آقای حسین دژاکام کمک بسیار باارزشی در آماده‌سازی این مقاله فراهم نمودند و احسان رنجبر مکاتبات ردوبدل شده میان نویسنده و حسین دژاکام را ترجمه کرده‌اند. مصاحبه با آقای دژاکام در این آدرس قابل‌مشاهده است:

www.williamwhitepapers.com

منابع:

 Afkhami, A. A. (2009). From punishment to harm reduction: Resecularization of addiction in contemporary Iran. In A. Gheissari (Ed.), Contemporary Iran: Economy, society, politics (pp. 194–210). Oxford, UK: Oxford University Press
Calabrese, J. (2007). Iran’s war on drugs: Holding the line? Retrieved from http://www.mei.edu/ sites/default/files/publications/JC_PB.pdf
Dezhakam, H. (2011a). Crossing the zone 60 degrees below zero. Tehran, Iran: Congress 60
Dezhakam, H. (2011b). Love: Fourteen valleys for recovery. Tehran, Iran: Congress 60
Evans, A. C., White, W. L., & Lamb, R. (2013). The role of harm reduction in recovery-oriented systems of care: The Philadelphia experience. Philadelphia, PA: Department of Behavioral Health and Intellectual disAbility Services
Farnam, R. (2005). Substance abuse in Iran: A brief overview. Retrieved from http://uclaisap. org/slides/dssat2005/Farnam.pdf
Figg-Franzoi, L. (2011). Maslahat, the state, and the people: Opium use in the Islamic Republic of Iran. Crime, Law, and Social Change, 56(4), 421–38
Kellogg, S. H. (2003). On “gradualism” and the building of the harm reduction-abstinence continuum. Journal of Substance Abuse Treatment, 25(4), 241–7
Lavitt, J. (2014). The crescent and the needle: The remarkable rise of NA in Iran. Retrieved from http://www.thefix.com/content/Iran-NarcoticsAnonymous-phonemoneon-Lavitt2099?page=all
Marlatt, G. A., Blume, A. W., & Parks, G. A. (2001). Integrating harm reduction therapy and traditional substance abuse treatment. Journal of Psychoactive Drugs, 33(1), 13–21
Mokri, A. (2002). Brief overview of the status of drug abuse in Iran. Archives of Iranian Medicine, 5(3), 184–90
Razzaghi, E. M., Rahimi, A., Hosseni, M., Madani, S., & Chaterjee, A. (1999). Rapid situation assessment (RSA) of drug abuse in Iran (1998–1999). Retrieved from http://es.unrol.org/files/RSA2000SUMMARY[1].pdf
Shariatirad, S., & Maarefvand, M. (2013). Sanctions against Iran and the impact on drug use and addiction treatment. International Journal of Drug Policy, 24(6), 636–7
White, W. L. (2011). An addiction recovery community in the Islamic Republic of Iran: An interview with Mr. Hossein Dezhakam, founder, Congress 60. Retrieved from http://www.williamwhitepapers.com/ pr/2011%20Iran%20Mr%20Hossein%20Dezhakam.pdf
White, W. L. (in press). Congress 60: An addiction recovery community in the Islamic Republic of Iran. Alcoholism Treatment Quarterly
White, W. L. (2012). Medication-assisted recovery from opioid addiction: Historical and contemporary perspectives. Journal of Addictive Diseases, 31(3), 199–206
White, W. L., & Torres, L. (2010). Recovery-oriented methadone maintenance. Retrieved from http:// atforum.com/documents/Recovery.pdf

 مترجم: احسان رنجبر 

کنگره 60